Plezier, ontwikkeling en een hoop gezelligheid. Trainer zijn van de MO13 bij Naaldwijk, is een feestje. En dus weet Leen Vreugdenhil, bezig aan zijn derde seizoen, voorlopig nog lang niet van ophouden. “Ze worden steeds feller én beter, die meiden gaan er echt voor!”
Na 25 jaar als actief voetballer bij FC ‘s Gravenzande, belandde Vreugdenhil (41) een seizoen of zes geleden bij Naaldwijk. Aangestoken door zijn zoontje. “Als je in Naaldwijk komt wonen, ‘moet’ je daar ook wel gaan voetballen. Hij ging op voetbal, ze zochten een trainer, dat heb ik toen eerst een aantal jaar gedaan.” Tot ook zijn dochtertje dezelfde liefde voor het spelletje kreeg. “Sinds dat moment ben ik, vanaf de MO11, betrokken bij het meisjesvoetbal.”
Niet verstoppen Klik op v.v. Naaldwijk voor de laatste artikelen over de club.
En dat bevalt tot nu toe, meer dan goed, vertelt Vreugdenhil. “Bij FC ‘s Gravenzande werd presteren bijna belangrijker dan plezier. Terwijl ik echt voorstander ben van dat laatste. Dat merk je bij Naaldwijk heel goed.” Met hem dus als trainer, nu bij de meiden. “Als je dochter dan gaat voetballen, is het lullig om ze zonder trainer te laten zitten. Al was het ook voor mij wel even schakelen.” Inmiddels is dat aardig gelukt. “Jongens zijn over het algemeen iets meer gedreven, meisjes gaan vaak pas later voetballen. Die doen eerst een andere sport en komen er daarna dan achter hoe leuk voetbal is.” Het zorgt voor flinke onderlinge verschillen, weet hij. “Sommige speelsters hebben daardoor een achterstand, maar dat maakt het ook wel weer mooi. Onze groep is al drie jaar bij elkaar, een ontzettend leuk team. Ze gaan er echt voor!” Want, zo weet Vreugdenhil uit eigen ervaring. “Het maakt niet uit of je goed kunt voetballen, als je maar je best doet. Ik was zelf ook geen ballerina, gewoon een hardwerkende verdediger.” Maar van trainen, word je natuurlijk wel beter. “Dat doen we twee keer in de week. Veel passen en aannemen. Als de basis goed is, gaat de rest ook makkelijker.” En daarnaast, positiespel en partij. “Vaak met terugveroveren, daardoor worden ze steeds feller. Dan kun je jezelf ook niet meer verstoppen.”
Leeft enorm
Al doen ze dat bij Naaldwijk over het algemeen, sowieso al niet, zo blijkt. “Voor de winter hadden we twee meisjesteams, dat zijn er nu drie. Er is hier ontzettend veel aanwas van nieuwe meiden. Ook de opkomst bij trainingen is enorm, dus dat is heel positief.” En mocht er een team toch een keer moeilijk zitten? “Dan helpen we elkaar, dat doen we graag.” Kortom, het meidenvoetbal leeft enorm. “Trainers van de meiden zitten altijd bij het overleg en er worden continu activiteiten georganiseerd. Laatst zijn we nog naar de vrouwen van Ajax tegen Feyenoord gegaan. Met twee bussen vol!” Gezelligheid dus, maar ook het niveau gaat omhoog, merkt Vreugdenhil. “We zijn groeiende. Eerst was puur plezier echt het belangrijkste, zat je lekker bij een vriendin in het team, nu is het eerste team ook wel echt prestatief.” En dus hebben ze bij Naaldwijk, eigenlijk maar weinig te klagen. “Het gaat op dit moment hartstikke goed. Helemaal qua aantallen. Bij Westlandia en Honselersdijk hebben ze geen meiden, dus die komen zo naar ons.” Hij ontvangt ze dan ook met open armen. “Het is leuk om ze iets te leren en die meiden te zien groeien. Dat je zoiets dan ook nog samen met je eigen dochter kunt doen, maakt het natuurlijk helemaal mooi.” Van stoppen, wil de inwoner van Naaldwijk voorlopig dan ook niets weten. “Ik heb naast ‘deze’ nog drie kinderen, die willen misschien ook wel een keer training krijgen. Dan moet je wellicht gaan kiezen… Maar stiekem hoop ik dit nog heel lang te doen. In ieder geval volgend seizoen bij de MO15, daarna zien we wel weer verder!”
Klik op v.v. Naaldwijk voor meer informatie over de club.
