Je staat door een blessure minimaal drie maanden buitenspel, maar probeert toch betrokken te blijven bij het team. Wat doe je dan? Jesper Lakerveld van VV Vierpolders had weinig tijd nodig om op die vraag een antwoord te vinden. De topscorer helpt daarom sinds kort de leiders bij het eerste en pakt groots uit voor het 90-jarig jubileum van de club.

Hoewel er officieel nog een aantal wedstrijden gespeeld moeten worden, heeft de 28-jarige aanvaller eigenlijk al een soort van winterstop. “Begin oktober heb ik mijn lies gescheurd, daardoor kan ik zeker drie tot vijf maanden niet spelen. Gelukkig maak ik met de fysio grote stappen vooruit.” Op een training, tijdens het afwerken ging het mis. “Het schoot er echt in, voelde ook meteen dat het niet goed was. De volgende dag ging ik met een groepje gasten naar Letland-Nederland, daarna was heel mijn been blauw.”

Even wennen
Een scan bood al snel uitkomst, maar niet helemaal waar Lakerveld op had gehoopt. “Hij was voor een derde gescheurd, dat kost dus behoorlijk wat tijd.” Tijd die hij in zijn zevende seizoen bij de club eigenlijk niet heeft, want de pech blijft hem achtervolgen. “Tijdens de eerste competitiewedstrijd liep ik een hoofdwond op, dus eigenlijk heb ik nog nauwelijks kunnen spelen. Het is wat dat betreft echt een pechjaar voor mij.” Via Brielle 2 kwam hij een jaar of zeven geleden in Vierpolders terecht. “Dat was eigenlijk een soort vriendenteam, maar we wilden graag in een eerste elftal spelen. Toen hebben we gezamenlijk, met een mannetje of veertien, besloten om hierheen te komen. Een kennis zat in de TC en Jerry de Jong, een oud-jeugdtrainer, was hier toen trainer. Die gooide ieder jaar wel een balletje op, toen hebben we het uiteindelijk maar gedaan.” Zoals ieder begin, was ook deze even moeilijk voor Lakerveld. “Je bent Brielle gewend en opeens voetbal je onderin vierde klasse. Alles was hier wat minder goed geregeld, ook qua faciliteiten. Maar we hebben stappen gezet, eigenlijk is er niks om over te klagen.” Klagen doet de spits dan ook zeker niet. “Het is een kleine en gemoedelijke club, met een gezellige sfeer. Echt ons-kent-ons. Ik heb het hartstikke goed naar mijn zin, van dat vriendenteam zijn er nog een stuk of twaalf over.”

Op scherp zetten
Desondanks zijn de prestaties niet om over naar huis te schrijven en dus vreet de inwoner van Brielle zich regelmatig op langs de zijlijn. “Als het niet draait, sta je natuurlijk nog veel liever in het veld, om te kunnen helpen. Soms staan we wel met een mannetje of zeven langs de kant te kijken, allemaal geblesseerd. Dat valt niet op te vangen.” De doelstelling lag voorafgaand aan het seizoen dan ook een stukje hoger. “We gingen voor de eerste zeven en als alles mee zou zitten, misschien wel voor een periode. Toch heb ik er nog wel vertrouwen in, het gat met de ploegen boven ons is niet zo groot. Paar keer winnen en je staat er weer bij.” Aan zijn inzet buiten de lijnen zal het in ieder geval niet liggen. “Ik kon het altijd al goed vinden met onze leiders, dus toen ik geblesseerd raakte zei ik: kan ik jullie niet helpen?” En zo gebeurde. “Alles klaarzetten en regelen. De kleding, de pupil van de week begeleiden, ballen pompen en het veld uitzetten. Je probeert toch betrokken te blijven.” Lakerveld ‘komt dan ook niet om half drie aankakken’, vertelt hij. “De voorbereiding op een wedstrijd wil ik ook gewoon meemaken, die jongens een beetje op scherp zetten.” Ook voor het 90-jarig jubileum steekt hij zijn handen uit de mouwen. “We zitten met een mannetje of zes in de feestcommissie, want we zijn wel van plan om het groots aan te pakken. Zeker voor zo’n klein clubje is 90 jaar wel echt uniek.” Inmiddels spelen ze al een tijdje in de derde klasse, de promotie weet hij nog goed. “Dat is wel echt een hoogtepunt, dat hadden ze hier nog nooit meegemaakt.” Tot slot hoopt de doelpuntenmaker van beroep er snel weer bij te zijn. “Ik mik op de eerste wedstrijd na de winterstop, voorlopig lig ik op schema!”

Klik voor meer artikelen over VV Vierpolders.
Klik voor meer informatie over VV Vierpolders.