Het is voor tegenstanders geen pretje om tegen hem te spelen: voor Kevin Cornet bestaat een wedstrijd uit aanvallen en aanvallen. “Maar verdedigen blijft mijn hoofdtaak”, aldus de Werkendammer.

“Apart”, zegt Cornet over het terugzien van de bekerwedstrijd tussen Ajax en Barendrecht op jongstleden 15 december. Cornet was net als zijn ploeggenoten negentig minuten in volle glorie op ESPN te aanschouwen. “Het was sowieso een aparte belevenis. Je speelt in een groot, maar leeg stadion en dan ook nog eens tegen grote namen, spelers die je alleen van televisie kent.”

Een uitje was het voor Cornet, die Feyenoord-supporter is. “Voor de club is het doodzonde dat er geen publiek in het stadion bij mocht zijn. Zo vaak komt Barendrecht niet in het hoofdtoernooi van het bekertoernooi en nog minder vaak loot je een toptegenstander als Ajax.”

En dat gebeurde ook nog eens vijf dagen voor De Klassieker in de Kuip, tussen Feyenoord en Ajax. “Of ik eraan gedacht heb om een paar jongens een extra tikkie te geven? Nee joh. Doe normaal. Het is voetbal hoor. Al dat gedoe erom heen, met die bedreigingen en ander soort agressie, kan voor mij gestolen worden.”

Prettige bijkomstigheid van het bekerduel in de Amsterdam Arena was dat Cornet en zijn ploeggenoten bij Barendrecht uitgezonderd waren van de ‘avondlockdown’: trainingen konden ‘gewoon’ na vijf uur plaatsvinden. “Fijn om op die manier in conditie en in het ritme te blijven.”

Niet dat het een probleem was voor Cornet om in de middag te trainen, hij is namelijk eigen baas. Vier jaar geleden begon hij met zijn moeder in zijn woonplaats Werkendam een cafetaria. “Het is hard doorwerken, maar ontzettend leuk om te doen. Een cafetaria is niet meer de patatzaak van vroeger, waar je een patatje haalde, een kroket en een frikadel. We hebben complete schotels en salades, onze menukaart is erg uitgebreid.”

Cornet leek voorbestemd om in de eerste elf van Kozakken Boys te komen. Na een aantal jaren in de jeugd van Willem II te hebben gespeeld, haakte hij al snel aan bij de selectie van de Werkendamse tweededivisionist. “Ik zat er tegenaan, maar mijn echte doorbraak kwam niet”, zegt hij. De ziekte van Pfeiffer – hij was negentien jaar – deed hem ook niet goed. Hij besloot over te stappen naar Unitas in Gorinchem. “Ik had daar door de ziekte van Pfeiffer een valse start, maar kon gaandeweg wel steeds meer van waarde worden. Ik heb daarna een goede periode gehad, maar was na drie seizoenen toe aan een nieuwe uitdaging. Barendrecht is een ambitieuze club, dat leek me wel wat. Ik heb geen moment spijt gehad van mijn overstap. We spelen aanvallend voetbal, waarin ik met mijn aanvallende spel als linksback goed tot mijn recht kwam. De prestaties vallen nog wel wat tegen, zeker gezien de kwaliteit van het elftal. De selectie is wat krap. Als dat beter wordt, kunnen op termijn de stap naar de tweede divisie maken. Voetballend vermogen hebben we genoeg.”

Klik op BVV Barendrecht voor het laatste artikel van de club.