44-jarige Karen Bordewijk is op s.v. TEC overal te vinden. In 2014 kwam ze in aanraking met de club maar is ondertussen niet meer weg te denken. Van leidster van JO17-2 tot ondersteuning PR, ze doet het zo goed als allemaal.
Veel clubs klappen in hun handen voor vrijwilligers zoals Karen. Het uitvoeren van meerdere taken is voor haar geen probleem, ze doet het immers met plezier. “Toen mijn kinderen bij TEC gingen voetballen, was mijn voornemen om alleen maar voetbalmoeder te zijn en niets meer, gezien mijn wat minder prettige ervaring bij de eerste club waar we lid waren. Het alleen voetbalmoeder zijn, is niet helemaal gelukt. Ik woon, recht tegenover TEC. Daar ben ik momenteel actief als leidster van de JO17-2, ondersteuning van de PR/ fotograaf en als EHBO’er tijdens de wedstrijden van TEC 1”, vertelt ze.
Verloop
Ze is sterk betrokken bij het team van haar zoons, iets wat eigenlijk op een nogal grappige manier is verlopen. “In het team van mijn zoons was de communicatie tussen de trainer en de ouders niet altijd optimaal, dus dat heb ik toen opgepakt, groepsapp aangemaakt en netjes op tijd de ouders voorzien van alle informatie. Dit mondde uit in de titel leidster. Daar kon ik mee leven, dus dat is alle daaropvolgende jaren zo gebleven”, vertelt de voetbalmoeder. Vanuit daar is alles eigenlijk vrij vlot gegaan. “Mijn betrokkenheid bij de club is in de loop van de jaren ontstaan. Ik heb steeds meer mensen leren kennen bij de wedstrijden van de JO17-1. De wedstrijden zijn erg leuk om te kijken, vooral als er veel ouders langs de lijn staan. Dat is gewoon gezellig, hier zijn in de loop van de jaren ook vriendschappen uit ontstaan. Zowel bij de ouders als bij de spelers en hetzelfde geldt voor de wedstrijden van TEC 1, ik (her)ken steeds meer mensen, maak hier en daar een praatje en een lolletje, dat maakt het leuk”, aldus Bordewijk.
Vrijwillig
Op iedere club is er wel één vrijwilliger die er echt tussenuit springt. Zo ook voor Karen. Het specifiek benoemen was niet makkelijk, maar het is haar gelukt: “Er lopen veel mensen rond bij de club, van bestuur en trainers tot vrijwilligers. Ik denk dat zij allen een pluim verdienen voor wat zij doen. Ieder is op zijn of haar manier goed bezig en belangrijk voor de club. Maar als er voor mij iemand uit zou springen dan zou dat Menno Agema zijn. Hij loopt met zijn 82 jaar nog dagelijks bij TEC om klusjes te doen en rijdt in het weekend zelfs naar de uitwedstrijden van de jeugd om te gaan kijken, daar heb ik echt respect voor.”
Voetbal is belangrijk
Iedereen heeft een eigen reden waarom ze zich zo inzetten op de club. “Voor mij is het betrokken zijn bij de vereniging vooral belangrijk uit sociaal oogpunt, de contacten met iedereen met eenzelfde interesse is leuk en het spel is daarbij ook nog eens leuk en vaak spannend om naar te kijken”, vertelt Bordewijk. Ondanks dat ze voorheen weinig met het spel had, is ze er toch steeds meer van gaan houden. Het kan dan ook zijn dat haar hoogtepunt op de club hier een rol in heeft gespeeld. “Het hoogtepunt voor mij was als leidster van de toenmalige JO13-2 in 2019 op het moment dat zij kampioen werden. Dit was zo’n geweldig moment voor de spelers maar ook voor ons als staf. Een groot feest”, vertelt ze enthousiast.
Voldoening
Volgens Karen geeft het een gevoel van voldoening om vrijwilliger te zijn op jouw vereniging. “Het is gewoon erg leuk is om betrokken te zijn bij de club. Ik ben lekker buiten bezig, heb veel sociale contacten, zowel bij de jeugd als de senioren. Men moet wel in het achterhoofd houden dat anderen ook wel op je rekenen. Je hoort daarom ook vaak, wel vrijwillig, maar niet vrijblijvend”, sluit ze af.
Klik de link voor een recent artikel over TEC