Als de JO7-1 van WCR in de uitwedstrijd tegen Alexandria’66 al na twee minuten de score opent, vliegen de spelers van de Rhoonse club elkaar uit pure vreugde om de nek. Met 35 jeugdleden is de jeugdafdeling van WCR begonnen aan een nieuw leven.
Jarenlang had de club geen enkel jeugdteam. “We hebben zeker acht jaar geen jeugd gehad”, zegt bestuurslid Martin van der Grind. “Natuurlijk deed dat pijn. Zeker als je naar de buren keek waar de jeugdspelers niet aan te slepen waren.”
Die buren, voetbalvereniging Rhoon, slokten het laatste beetje jeugd dat WCR tien jaar geleden had, op. “We hebben nooit gezegd dat we geen jeugd wilden, dat is wel door sommige mensen zo naar buiten gebracht. Het is heel lastig om weer met iets nieuws te beginnen, je moet vanaf onderaf beginnen.”
Twee seizoenen geleden, in september 2016, maakte de jeugdafdeling een herstart. “We zijn enigszins geholpen door het peutervoetbal dat op het veld van WCR door een buitenschoolse opvang werd gegeven”, vertelt Eveline van Oorschot, coördinator van de jeugd en die hoedanigheid ook bestuurslid.”
“Mijn zoontje deed daaraan mee. Die was en is helemaal verslaafd aan voetbal en hij moest en zou op een club. Wij hadden zelf helemaal niets met voetbal. Dan ga je kijken waar je kan voetballen. Zo’n beetje overal was een wachtlijst. Ik ben in gesprek gekomen met Adam Maarschalkerwaard, die nu één van de vier trainers is van de jeugd. Hij wilde de jeugd wel gaan trainen. De basis voor het eerste team was het peutervoetbal.”
Heel voorzichtig, met één team – de JO7 – , nam WCR vorig seizoen deel aan de competitie. Intussen nam bij club , trainers en ouders het enthousiasme toe. “We zijn wat ledenacties gestart, hebben flyers gemaakt en uitgedeeld op scholen. We moesten naamsbekendheid krijgen. Gaandeweg het seizoen kregen we steeds meer aanmeldingen. Zo veel dat we voor dit seizoen met drie teams aan de competitie meedoen, een JO8 en twee JO7-teams. Daarnaast hebben we nog mini-pupillen, waar inmiddels ook al weer tien kinderen trainen. We zijn in één jaar driehonderd procent gegroeid.”
Eén van de vier trainers is Jan de Groote, die vroeger al trainer was in de jeugd van WCR. Hij vindt het geweldig dat de jeugd van WCR weer in de lift zit. “Ik heb in het verleden alle leeftijdsgroepen bij WCR getraind. Toen Eveline mij vroeg ik heb eigenlijk meteen ja gezegd. We zijn met allen wat moois aan het opbouwen.
Het is nog kleinschalig, maar dat past ook bij een club als WCR. Héél groot hoeven we niet te worden. Ik noem WCR altijd een huiskamervereniging. Je voelt je direct thuis als je de kantine instapt. Daar past ook een bepaalde schaalgrootte bij. We zijn nog lang niet zo ver, maar twee teams per leeftijdscategorie is goed.”
Van Oorschot roemt net als De Groote de knusheid en gezelligheid van WCR. “We zijn geen voetbalfabriek. Het is heel overzichtelijk en ouders en kinderen voelen zich meteen welkom. Dat hadden wij ook toen onze jongste zoon hier ging voetballen. Nergens is de contributie zo laag als bij ons. Je betaalt hier zeventig euro, inclusief kleding.”
