Ruim dertien jaar was Johan Lamens dag en nacht in touw voor voetbalvereniging SV Lopik. Met een team enthousiaste mensen bracht hij structuur in de opleiding, was jeugdvoorzitter en bestuurslid voetbaltechnische zaken en moest soms tegen heilige huisjes schoppen. Dat riep weerstand op, maar Lamens nam onlangs met gepaste trots afstand van zijn vrijwilligersfunctie. Nu heeft hij eindelijk tijd om bij zijn vier zoons te kijken, die allemaal bij SV Lopik voetballen.
Johan Lamens moet lachen om de vraag. De voormalig bestuurder van voetbalvereniging Lopik praat zo enthousiast over de club en het beleid, dat het gerechtvaardigd is om te vragen waarom hij eigenlijk is gestopt. De passie druipt er nog vanaf bij de 55-jarige key accountmanager. ,,Het is gewoon too much”, geeft Lamens aan. ,,Ik heb een heel drukke baan en bij Lopik had ik er een baan naast. Het koste mij twintig uur per week. Daarnaast heb ik mijn gezin. Ik heb vier zoons die allemaal bij Lopik spelen, maar zie ze eigenlijk te weinig voetballen.”
Hij bedoelt het niet eens als klacht, eerder als constatering. Lamens stopte sinds 2003 zijn ziel en zaligheid in de vereniging. Toen zijn zoontje dat jaar op 6-jarige leeftijd ging voetballen, was Lamens senior erbij. Langzaam rolde hij in de vereniging. Eerst als jeugdcoördinator van de F-pupillen, later kreeg hij de E’tjes en D’tjes er ook bij en werd hij algeheel jeugdcoördinator. Als jeugdvoorzitter nam hij zitting in het bestuur en schoof daarna door naar de functie van bestuurslid voetbaltechnische zaken.
In de jaren dat hij zich met een groep enthousiaste mensen om zich heen inzette voor SV Lopik zag Lamens veel ten goede veranderen bij de club. ,,In het begin zag ik goedwillende trainers en ouders, maar was er te weinig kader om structuur aan te brengen. Mijn buurman die verderop in de straat woont, vroeg of ik iets voor de club wil betekenen. Zo rolde ik er langzaam in. SV Lopik stond in de omgeving toch bekend als de club die de lange bal speelt en veel strijdlust toont, niet altijd in de goede zin van het woord. Trainers en ouders waren vooral bezig met het creëren van hun eigen team. Vanaf de D tot en met de A mocht er niet meer aan die teams worden gezeten. In de vereniging zat iedereen op zijn eiland en dacht niemand in het clubbelang.”
De ommezwaai betekende wel dat Lamens tegen heilige huisjes moest schoppen. Dat levert weerstand op, in het bijzonder van mensen die de club al lang dienen. ,,In 2009 schreven we ons eerste beleidsplan. We hebben een visie uiteengezet hoe we de jeugd willen opleiden op voetbalgebied en formuleerden per leeftijdscategorie aan aantal doelstellingen. Dat was niet ingewikkeld, want in de TC 3-opleiding stonden die uitgangspunten al. Daar zijn we mee begonnen door trainers in de onderbouw oefenstof te geven van mijnvoetbaltrainer.nl. In de bovenbouw ligt de nadruk meer op de teamfunctie en wordt er meer wedstrijdgericht getraind. Uiteindelijk moeten alle teams aanvallend en verzorgd voetbal spelen.”
Lamens en zijn team kwamen ook tot de conclusie dat de Lopik-trainers begeleiding moeten krijgen. Daarvoor stelde de club per leeftijdscategorie een technisch coördinator aan. In de praktijk is dat de eerste trainer van die categorie. ,,Die is verantwoordelijk voor die trainers. Dat ging met vallen en opstaan. Later hebben we onze hoofdtrainer – Bertus van Schaik – uitbreiding van zijn uren gegeven. Hij is als technisch manager verantwoordelijk voor de technische coördinatoren per leeftijdscategorie.”
Lopik kwam ook in contact met All Sports Academy van René van der Kooij. ,,Wij hadden nog geen uitgewerkte visie op de speelwijze. Daarom is er in overleg met All Sports Academy een technisch plan samengesteld waarmee we de praktijk in konden. We willen in alle facetten 1-4-3-3 spelen. De technische coördinatoren en selectietrainers komen eens in de zes weken bij elkaar om de oefenstof voor de komende zes weken door te spreken. Dat wordt allemaal begeleid door Bertus van Schaik en Mitch Maas, trainer van All Sports Academy. Dat is allemaal voor de selectieteams. Voor de basisteams komen de trainers ook één keer in de zes weken bij elkaar. Zij krijgen dan vooral oefenstof op basis van techniek.”
Bij SV Lopik beginnen ze de vruchten te plukken van het beleid. De C1, B1 en A1 hebben goede lichtingen die kunnen doorgroeien naar de eerste klasse. Toch ziet Lamens ook nog voldoende uitdagingen voor Lopik. ,,Ik hoop dat het huidige beleid wordt doorgezet. Daarnaast is de komst van een kunstgrasveld noodzakelijk, al wil de gemeente geen cent bijdragen. Waar ik ook trots op de ben, is de continue aandacht voor sportiviteit en respect. Tweemaal per seizoen reiken wij de sportiviteitsprijs uit aan een team. Weet je, ik heb dan afscheid genomen als bestuurslid, maar het gaat niet om mij. Ik heb samengewerkt met een heel leuke groep mensen. Met z’n allen hebben we de afgelopen jaren best veel neergezet.”