VLISSINGEN – Het was voor de 17-jarige Amran Dahraoui vorig seizoen vooral een jaar van wennen en blij zijn met de speelminuten die hij kreeg. Hij moest wennen aan het voetballen bij de senioren, aan het fysiekere spel en aan het spelen met de druk om met VC Vlissingen te promoveren. Dit seizoen heeft het talent zichzelf echter in de basis geknokt in het elftal van Thomas Ragut.
“Ik heb er enorm hard voor moeten knokken. We hebben een heel goede selectie met veel goede spelers. Vorig seizoen moest ik aan alles wennen en kwam ik ook vooral fysiek nog veel tekort. De oudere en ervaren spelers zoals Khalid El Hattach en Hoessein Bouzambou hebben me veel daarin geholpen. En ik heb me hun aanwijzingen ter harte genomen. Ben ermee aan de slag gegaan en dat heeft ertoe geleid dat ik nu basisspeler ben ja. Daar ben ik enorm blij mee en ook trots op.”
Maar wie nu denkt dat de middenvelder nu achterover gaat leunen en het wel prima vindt, die heeft het mis. “Zeker niet! Dat zou erg zonde zijn. Ik krijg nu volop kansen en het vertrouwen van de trainer. Maar ik ben nog superjong en wil me vooral nog in alles verder ontwikkelen. Dan is er geen betere leerschool dan dat te mogen doen in een team met zoveel ervaren spelers om me heen. Ik heb al zoveel geleerd en elke training is voor mij weer een prachtig moment om te groeien.”
Waar hij in de jeugd vooral graag de actie maakte, daar is hij er al achter gekomen dat dit bij de senioren niet altijd de beste keuze is. “Dat klopt wel. Ik heb daardoor al geregeld flinke duels moeten uitvechten en dat is niet waar mijn kracht ligt. De trainer en ook de ervaren spelers proberen me daarin wel goed te sturen zodat ik sneller mijn bal moet spelen. Nu werk ik daar ook hard aan en dan kan ik ook veel makkelijker uit de duels blijven.”
Dahraoui had binnen de jeugdteams waarin hij speelde altijd een offensieve rol op het middenrif, maar in het eerste elftal speelt hij vooral controlerend op ‘zes’. En dus meer in de rug van zijn neef en aanvoerder Khalid El Hattach. “Dat is voor mij een prima positie om mezelf door te ontwikkelen, maar natuurlijk ben ik gewend om op de ‘tien’ te spelen. Ik ben echter al blij met alle minuten die ik nu op deze leeftijd al krijg en mag maken. Dus het is prima zo voorlopig. Maar in de komende jaren wil ik wel proberen om mezelf uiteindelijk toch te kunnen nestelen in het team op mijn favoriete positie.”
Voorlopig geniet hij volop van het weer wekelijks op het veld te kunnen staan en eindelijk met VC Vlissingen te kunnen strijden voor die felbegeerde promotie. “Daar hikt het team al enkele jaren tegenaan. We willen de stap maken, maar steeds kwam er een kink in de kabel. Nu kunnen we hopelijk laten zien waartoe we in staat zijn met dit elftal. De titel, maar in elk geval promotie dat moet het enige doel zijn om voor te strijden. Dat zou wel heel gaaf zijn. En als ik daar dan als basisspeler een mooi aandeel in kan hebben, dan pas ben ik tevreden.”
Klik hier voor meer informatie over VC Vlissingen
Klik hier voor meer artikelen over VC Vlissingen