De één heeft een neusje voor goals, de ander moet je zeven keer voorbij op weg naar het doel. Lilian van Leeuwen en Destiny Rivas kleuren als jager en pitbull het vrouwenteam van CION. “Het blijven hangen na afloop is vaste prik.”
‘Twee gescoord, maar wel verloren’, laat Lilian van Leeuwen na de 3-2 nederlaag van CION in de uitwedstrijd tegen MVV’27 in Maasland weten. ‘Helaas’, voegt ze eraan toe.
Van Leeuwen is buiten het veld moeder van drie kinderen, waarvan de oudste tien en de jongste drie, maar eenmaal omgekleed in het CION-tenue verandert ze in een heel ander mens. Een jager op zoek naar doelpunten. “Dat spits zijn”, zegt ze bijna verontschuldigend, “zit gewoon in me. Als ik de bal heb, wil ik maar één ding: naar dat doel toe.”
Soms heeft ze oog voor een medespeelster, vaak ook besluit ze het ‘zelf’ te doen. Een verwijtende blik van een ploeggenoot krijgt ze niet snel. “Lil is onze beste speelster”, verklaart teamgenoot Destiny Rivas, Van Leeuwens’ maatje in het team. “Ze kan zó goed voetballen. Als je heel eerlijk bent, is ze veel te goed voor dit niveau. Ze kan makkelijk twee klassen hoger mee en dan blinkt ze nog uit.”
Van Leeuwen kreeg haar voetbalopleiding bij Zwaluwen en dat ze talent had viel ook RVVH op. De Ridderkerkse club, spelend in de topklasse, destijds het hoogste niveau, wilde de thuiszorgmedewerkster maar wat graag inlijven. “Ik trainde mee in de voorbereiding op het nieuwe seizoen, maar heb uiteindelijk niet gespeeld voor RVVH. Ik raakte zwanger van mijn eerste kindje.”
Ze speelde bij Excelsior Maassluis, maar verkaste drie seizoenen geleden naar CION waar ze vooral veel gezelligheid vindt. “We zijn hier met vriendinnen onder elkaar. Voetballen vinden we belangrijk, maar de gezelligheid erna ook. We blijven altijd lang hangen om na te praten.”
Dat was voor Destiny Rivas (22) ook de hoofdreden om bij CION te gaan spelen. “Ik heb inmiddels zo’n beetje alle Vlaardingse clubs geprobeerd, maar CION is het helemaal”, zegt ze stellig. Ook zij lijkt in een ander mens te veranderen als ze het veld is opgelopen en het eerste fluitsignaal klinkt. Waar Van Leeuwen negentig minuten op zoek gaat naar goals, bijt Rivas zich volledig vast in een tegenstander. “Ze is echt een pitbull”, reageert Van Leeuwen. Rivas zelf kan om die kwalificatie van haar vriendin wel lachen. “Haha. Het klopt wel dat je mij zeven keer voorbij moet. Sterker, ik laat het gewoon niet gebeuren.”
Het liefste speelt ze op het middenveld, maar trainer Mente Bruning kan haar niet missen op de linksback. Dat heeft niet alleen te maken met haar standvastigheid als verdedigster, maar ook met haar onuitputtelijke drang om de linkerkant te bestrijken. Ze is een moderne wingbacker. “Ik heb altijd veel energie.”
Zowel Van Leeuwen als Rivas voorspellen een seizoen van vallen en opstaan voor hun team, dat grotendeels nieuw is. “We spelen ook nog eens in de vierde klasse, omdat de vijfde klasse is opgeheven”, zegt Van Leeuwen. Rivas: “De nadruk ligt op de ontwikkeling van het team dit seizoen. Samen leren spelen is belangrijker dan onze positie in de eindrangschikking”, aldus Rivas, die met een opvallend rugnummer, 22, speelt. “Dat wilde ik graag. Dat is een zogenaamd engelennummer. Met dat nummer op mijn rug voel ik me het lekkerst. Er was geen shirt met 22, dus moest het apart gedrukt worden. Erg, hé?”
Klik op CION Vlaardingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op CION Vlaardingen voor meer informatie over de club.