Marco Groenendijk (54) leeft een veelzijdig leven. Hij behoorde in de jaren negentig tot de subtop van het Nederlandse darten en is inmiddels een verwoed sportvisser in een gesponsord team. Op zaterdagmiddag hanteert hij voor Deltasport de grensrechtersvlag.

Die vlag had hij eigenlijk al diep in een kast opgeborgen, maar toen niet één, twee, drie een vervanger was gevonden vervolgde Groenendijk zijn carrière aan de zijlijn bij Deltasport. “De vrijwilligers staan niet in de rij, zeker niet om wekelijks als grensrechter actief te zijn. Het is vaak een ondankbare taak. Het alternatief is dat er een speler vlagt, maar dat vind ik armoe.”

Groenendijks zoon speelt bij Deltasport in het zesde elftal. Hij was jaren geleden ook de reden om naar het veld te togen. Eerst bij DVO’32, later bij Victoria’04. Bij beide clubs stond Groenendijk ook als trainer op het veld. Toen zoonlief verkaste naar Deltasport kreeg de roodzwarte club er een extra kracht bij op het trainingsveld. “Ik heb een jaar de jongste jeugd getraind. Op een gegeven moment was er geen jeugd meer. Ton Pattinama heeft mij gevraagd of ik niet grensrechter wilde worden van het eerste elftal. Dat heb ik vijf seizoenen gedaan. Ik ben nu min of meer interim-grensrechter. Ik ben er, maar als er viswedstrijden zijn, gaat dat voor. Richting mijn sponsor, Wout van Leeuwen hengelsport, heb ik verplichtingen. Meestal zijn de wedstrijden op zondag, maar een enkele keer gaan we ook op zaterdag op stap. Wedstrijden duren doorgaans zes uur.”

In zijn jonge jaren deed hij een andere sport met passie: darten. De in Delft opgegroeide Groenendijk deed in het Haagse mee aan een clubcompetitie en kon meer dan een aardig pijltje gooien. “Ik heb in wedstrijden en toernooien regelmatig tegen Raymond van Barneveld en Co Stompé, de toppers van toen, gestaan. Ik heb ook wel eens van ze gewonnen. Het verschil was dat zij fulltimeprof werden en ik er een reguliere baan naast had. Daardoor kon ik veel minder uur trainen. En darten is vooral veel gooien en trainen.”

Als grensrechter is hij vaak het mikpunt van kritiek bij wedstrijden. Spelers, trainers en publiek: ze weten het allemaal beter. “Van trainers kan ik dat nog wel hebben, want dat is vaak ook een spel. Maar wat toeschouwers soms uitkramen, dat is ongelofelijk. Ik vind dat ook steeds erger worden. Acceptatie is ver te zoeken.”

“Ik denk dat ik één van de eerlijkste grensrechters ben van de regio. Als het geen buitenspel is, vlag ik ook niet. De jongens zeggen dan wel eens: steek die vlag nou omhoog, maar zo ben ik niet. Ik maak deel uit van het arbitrale trio en probeer die taak zo goed en eerlijk mogelijk uit te voeren. Ik ontvang ook bij de thuiswedstrijden ook de scheidsrechter en maak een praatje. Een scheidsrechter komt ook maar alleen. Het is ook enorm lastig voor zo’n man als je met grensrechters te maken hebt die te pas en te onpas hun vlag voor buitenspel omhoog houden.”

Klik op sv Deltasport voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sv Deltasport voor meer informatie over de club.