IJZENDIJKE – Terwijl tweelingzus Sharona Tieleman weer wedstrijdfit is na een zware knieblessure en speelt in de Eredivisie bij ADO Den Haag, daar maakte Sylvana de bewuste keuze twee seizoenen geleden om te gaan spelen dichtbij haar familie. Ze koos voor IJzendijke, dat uitkomt in de 1e Klasse A.
“Ik wilde graag weer dichterbij huis gaan voetballen, want ik zag het vele en vooral lange reizen niet meer zo zitten. Ik speelde bij het Belgische Melsele, maar daar viel na het vertrek van de trainer en wat speelsters de groep uiteen. Ik koos toen voor SPARTA/JVOZ, waar ik de rest van het seizoen heb gevoetbald. Daarna zag ik de belasting van het trainen en reizen niet meer zo zitten, dus ging ik op zoek naar een nieuwe uitdaging. Toen stuurde Nico Knol me een berichtje of ik het niet bij IJzendijke wilde proberen en bij hen wilde komen voetballen. Daar ben ik toen gaan praten en die kennismaking gaf direct wel een goed gevoel. Het is een hoog en mooi niveau en ik denk wel dat ik voor deze groep van meerwaarde kan zijn.”
In het verleden was Sylvana ook nog vier seizoenen actief voor de dames van KAA Gent, maar uiteindelijk wilde ze toch niet net als zus Sharona haar hele leven in het teken zetten van voetbal. “Het vele trainen begon me tegen te staan. Ik heb ook nog even meegetraind bij PEC Zwolle, maar dat was wel erg ver weg van Zeeuws-Vlaanderen. Ik hecht enorm aan familie en vrienden, dat vind ik belangrijker dan op het hoogste niveau kunnen voetballen. Nu speel ik bij IJzendijke, werk in Terneuzen in de verpleeghuiszorg én speel ook nog voor Beach Soccer Zeeland en met het Nederlands elftal Beach Soccer. Dat valt nu allemaal goed te combineren en ik kan heerlijk in Terneuzen blijven wonen.”
In 2019 speelde ze nog op het EK Beach Soccer, wat ook dit jaar op de planning stond. Maar dat werd afgelast vanwege de corona. Net zoals ook de competities werden stilgelegd. “Dat was natuurlijk wel jammer, want hoewel me het vele trainen begon tegen te staan was helemaal geen voetbal toch niet echt leuk. Dan besef je wel hoezeer je het mist. Het is dan ook wel fijn dat we nu weer begonnen zijn en ook weer competitie kunnen voetballen. Tot op heden ben ik wel tevreden met hoe ik mezelf bij IJzendijke op mijn plek voel. Ik speel mijn wedstrijden, de groep is gezellig en ik probeer op trainingen en wedstrijden het maximale voor mezelf eruit te halen.”
Dat ze nu zelf wat minder op het veld staat om te trainen, dat geeft wel de gelegenheid om de verrichtingen en het herstel van zus Sharona van nabij te volgen. “We hebben dagelijks contact. Onze band is heel close en ik leefde natuurlijk erg met haar mee. Als ze wedstrijden speelt dan zit ik zo vaak als ik kan in het stadion, zeker de thuiswedstrijden. Gelukkig is ze weer nagenoeg fit en heeft ze haar eerste minuten weer gemaakt. Zelf zie ik het niet meer zitten om alles op het voetbal te gooien. Ik ben blij met de combinatie zoals ik die nu gevonden heb. Ik heb naast het voetballen nu ook tijd voor andere dingen en dat is prettig.”
De dames van IJzendijke waren vorig seizoen goed op weg om een eventuele promotie te realiseren tot alles in het slot werd gegooid. “Dat was erg zuur. Het is nu aan ons te laten zien dat dat geen incident was. Het zou dan ook mooi zijn als we datzelfde dit seizoen weer kunnen evenaren. En dan hopelijk wel met een eventuele promotie op het eind.”
Foto: Krist Vanmelle
Klik hier voor meer informatie over IJzendijke
Klik hier voor meer artikelen over IJzendijke
