Kan ik nog wat met deze groep? Die vraag stelde Dennis van Gils zichzelf een paar maanden geleden toen de trainerscarrousel weer ging draaien. Want na vier seizoenen als eindverantwoordelijke bij derdeklasser Den Bommel, was het misschien wel een keer tijd voor iets nieuws. Het antwoord? “De spelers wilden heel graag door, dan zit het goed!”
En dus gaat de 46-jarige Van Gils na dit jaar, gewoon op voor zijn vijfde seizoen aan sportpark De Kruus. Een flinke tijd. “Ik heb het enorm naar mijn zin, het is een leuke groep en er komt een berg jeugd aan. Als het goed zit, zit het goed.” En goed, zit het dus. “Spelers mochten zelf aangeven of ze door wilden gaan. Dat was bij 98% het geval…” Toch waakt de oefenmeester wel voor een stukje gewenning. “Als voetballer was ik zelf na een jaar of twee wel ‘klaar’ met de trainer, tijd voor vers bloed. Maar het moeten er hier ook geen tien worden natuurlijk.”
Inspiratie Klik op Den Bommel voor de laatste artikelen over de club.
Want dat is voor Van Gils, zeker na al die jaren bij dezelfde club, misschien nog wel de grootste uitdaging. “Hoe blijf je innovatief? Ik probeer echt mee te denken met de jeugd, in hun koppie te gaan zitten. Iedere training weer iets anders verzinnen.” En tot nu toe, lukt dat best aardig. “Laatst zei een speler: ‘Ik vind je een toffe gast, maar wel schijtirritant. Het lijkt dezelfde oefening, maar het is toch iedere keer anders. Juist daarom kom ik!’ Dat is toch de bedoeling?” De boel uitdagend houden dus. “Positiespelletjes met omschakelen, meer of minder druk zetten, daarin kun je veel doen. Maar ook in sprintvormen of handelingssnelheid. Alles is een wedstrijdje, willen winnen van elkaar.” Op het trainingskamp in Brugge werden voor Van Gils eigenlijk zijn laatste twijfels, voor zover hij die nog had, weggenomen. “Dan voer je gesprekjes met elkaar, toen merkte ik dat ik ze nog steeds kan raken.” Helemaal uit de lucht vallen doet die goede klik niet, want de trainer is bijna obsessief met het spelletje bezig. “Veel lezen, trainingen bekijken en dingen opzoeken. Dan pak ik iets van Guardiola of Klopp en koppel dat terug naar ons niveau. En als het niet lukt, is dat ook niet erg. Daar moet je niet bang voor zijn.” Zo blijft het ook voor hemzelf, iedere keer vernieuwend. “Inspiratie halen uit grote trainers, dat vind ik misschien nog wel het leukste!”
Tekenend voor het fanatisme, is de uiteenzetting van zijn favoriete vorm. Geïnspireerd geraakt door een dagje meelopen met Andries Jonker, toen nog trainer van Telstar, de club waar hij zelf in de jeugd nog heeft gespeeld. “Een afwerkvorm, met een grote groep en drie keepers. Je ziet vaak dat spelers na een treurmoment, bijvoorbeeld het missen van een kans, niet omschakelen. In die oefening zit alles: Afwerken, het spel snel hervatten, terug sprinten en weer druk zetten op de bal!” Kortom, Van Gils doet er alles aan om Den Bommel in die derde klasse te houden. Want de inwoner van Nieuw-Beijerland weet hoe lastig dat is. “Het is maar een heel klein dorpje, dan is het knap dat je op dit niveau speelt. Maar er komt natuurlijk een moment dat het niet meer vol te houden is…” Voorlopig dus met hem aan het roer, al barst ook hijzelf van de ambitie. “Ik heb al eens geprobeerd om mijn UEFA A te halen, toen zat ik net niet bij de laatste 24, maar ik blijf het proberen!” Zonder dat zijn aandacht ook maar een beetje verslapt, want de club heeft inmiddels een speciaal plekje in zijn voetbalhart. “We moeten gewoon gas geven, dan kunnen we ergens boven in die middenmoot eindigen. Het zit dicht bij elkaar.” Al komt het natuurlijk, zoals met wel meer dingen, niet vanzelf. “Harder trainen, conditioneel moet het beter. Tegen bijvoorbeeld Bruse Boys hielden we het de laatste tien minuten niet meer vol.” Doseren, minder ruimtes weggeven en alert blijven. Dingen waar ze samen met hem de komende tijd nog wel even druk mee zullen zijn. “Het is een mooie club en ik heb het prima naar mijn zin, maar ooit is het tijd voor een nieuwe uitdaging!”
Klik op Den Bommel voor meer informatie over de club.
