Hij voetbalde in de jeugd samen met Virgil van Dijk, mocht op stage bij Feyenoord, maar keerde vanwege een zware blessure weer terug naar Dinteloord. Tegenwoordig is Jacco de Gast (31) de defensieve leider van tweedeklasser DBGC, maar hoe anders had het kunnen lopen? “Net op het moment dat je begint te dromen…”
Precies toen, ging het dus mis. De Gast, in de jeugd begonnen bij Dinteloord en op tienjarige leeftijd gescout door RBC, leek hard op weg naar het profvoetbal. “Dat was echt een mooie tijd en een hoog niveau. Selectie van de KNVB en uitgenodigd door Feyenoord.” Maar op dat moment glipte het uit zijn handen. “Ik raakte zwaar geblesseerd aan mijn meniscus en kruisbanden. Uiteindelijk heb ik er toen negen maanden uitgelegen, terwijl het er eigenlijk maar vijf zouden zijn.” Noodgedwongen keerde De Gast op zijn vijftiende terug op het oude nest. “En dat terwijl ik een half jaar voor mijn vertrek mee had mogen trainen in Rotterdam…”
Beste stap
Over zijn laatste maanden bij de club uit Roosendaal heeft de verdediger nog altijd een rare smaak in zijn mond, maar heel veel tijd om bij de pakken neer te zitten, had De Gast toentertijd niet. “Via Wim Nieuwland trainde ik al vrij snel mee bij het eerste van Dinteloord en maakte ik mijn debuut.” Hij vierde uiteindelijk onder meer een kampioenschap, maakte een kort uitstapje naar Kloetinge en bereikte in 2018 zijn dieptepunt. Zoals de routinier het zelf noemt. “Ik had er geen plezier meer in. Veel jongens die ik goed kende waren weg of al gestopt en ik voelde me daar steeds minder op mijn gemak. Ik dacht echt aan stoppen.” Maar ook toen was daar opnieuw Wim Nieuwland, op dat moment trainer van DBGC. “Kom het hier proberen, je kunt gewoon meerijden, zei hij. Wim vond het zonde als ik op zo’n jonge leeftijd al zou stoppen en met hem was ik altijd ‘close’ geweest.” De Gast besloot op de avances van zijn oud-trainer in te gaan en met succes. “Dat is de beste stap die ik kon zetten. Inmiddels zit ik hier voor het vijfde seizoen: het plezier is weer helemaal terug.” Een goede lichting, veel eigen jongens en een echte dorpsvereniging. De verdediger voelt zich helemaal thuis. “In Dinteloord begonnen ze langs de lijn ook steeds meer te ‘zeiken’, hier waarderen ze je. Dat is toch een stuk gezelliger.” Al helpt de stand daar natuurlijk wel aan mee, weet ook De Gast. “Ik had wel verwacht dat we voor de eerste vijf plekken mee konden doen, dus dit verbaast me niet. De basis is goed en in de breedte is er wat bij gekomen.”
Lijnen uitzetten
Toch blijft de aanvoerder ook kritisch. “Het niveau van de tweede klasse is wel wat minder geworden. Vroeger ging je met knikkende knieën naar Arnemuiden (Zeeland), dat is nu een wezenlijk verschil. Al gaat die Zeeuwse mentaliteit er nooit uit, het blijft lastig daar.” Want, is de inwoner van Steenbergen meteen realistisch. “We hebben ook weer niet zoveel kwaliteit, dat we wedstrijden even met twee vingers in de neus winnen. Daarvoor zullen we toch allemaal altijd wel een bepaald niveau moeten halen.” En die lat, legt De Gast best hoog. “We zijn aan onze stand verplicht om bij die eerste vijf te eindigen. Dat stukje geloof moeten we ook hebben. Eerst was handhaven al goed, nu moeten we durven uitspreken dat je écht iets wil winnen.” Als laatste man en leider achterin, moet hij daar mede voor gaan zorgen. “Inschuiven in de as, dat is denk ik wel mijn grootste kwaliteit. En daarnaast lijnen uitzetten en de boel organiseren.” Voorlopig ziet hij zichzelf dat dan ook nog wel een paar jaar doen. Onder één voorwaarde. “Dat ik fit blijf. Dit seizoen heb ik er ook een week of tien uitgelegen door een scheurtje in mijn hamstring, dat hakt er flink in. Herstellen duurt sowieso steeds wat langer.” Maar als zijn lichaam het toelaat, kunnen ze in Oude-Tonge dus nog wel even genieten van De Gast. “Het plezier, enthousiasme én fanatisme is er nog steeds!”
Klik op DBGC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DBGC voor meer informatie over de club.
