Terug van een blessure aan zijn knie, is Djurre Verschut bij derdeklasser DESK weer helemaal fit én vol vertrouwen begonnen aan het nieuwe seizoen. En na een goede start van de competitie, durft de middenvelder stiekem al te dromen van promotie. “Ik zou heel graag hoger willen spelen!”
De voortekenen, zijn wat dat betreft in ieder geval goed. “Het gaat wel lekker!” Ook op persoonlijk vlak dus. “Vorig seizoen had ik lange tijd last van een blessure. Overstrekkingsletsel, waardoor er vocht in mijn knie bleef zitten. Daardoor heb ik uiteindelijk zes maanden niet kunnen voetballen. Nu voel ik me weer fit!” Het gevoel, is dan ook goed, bij de 23-jarige Verschut. “Ons doel is om kampioen te worden. Of via de nacompetitie te promoveren.” Iets wat afgelopen seizoen, uiteindelijk niet lukte. Ondanks een derde plaats en het overnemen van de derde periode. “We werden heel snel uitgeschakeld. Dus achteraf, hadden we het ook niet echt verdiend.”
Niet meer weg
Toch overheerst bij Verschut vooral de tevredenheid. “Als je SVW en WSC zag, de nummers één en twee, denk ik dat we het maximale eruit hebben gehaald. Daar kunnen we tevreden mee zijn. Al hebben we het misschien laten liggen tegen de onderste ploegen.” Want aan vertrouwen, geen gebrek. “We hebben echt een goed voetballend team, met veel snelheid. Als we deze groep bij elkaar kunnen houden, moet bovenin tweede klasse of misschien wel eerste klasse kunnen. Dat lijkt me heel vet!”
Vertrekken, ziet Verschut zichzelf dan ook niet zo snel doen. “Ik hoef niet meer naar een andere club. Mijn ambitie is om zo hoog mogelijk met DESK te voetballen en gewoon lekker zo lang mogelijk hier te spelen.” Dat klinkt logischer, dan het daadwerkelijk is. Gezien zijn verleden in het profwereldje. “Ik heb zeven jaar lang bij PSV gezeten. Vanaf de F’jes tot de C’tjes.” Een mooie tijd, vol met leuke tegenstanders. Van Barcelona en Chelsea tot aan Arsenal en Ajax.
Welke spelers kan hij zich nog herinneren? “Onder andere Ryan Gravenberch, Jamal Musiala en Brian Brobbey.” Maar ook een paar van zijn teamgenoten, spreken tot de verbeelding. “Ik zat in het team bij Mohamed Ihattaren en Ian Maatsen.” Toch voetbalt Verschut nu in de derde klasse en staat hij niet in volle stadions. “In mijn laatste jaar zat ik, nadat ik hersteld was van een gebroken knieschijf, bijna alleen maar op de bank. Terwijl ik mijn vrienden plezier zag hebben bij DESK…” De keuze, was dan ook simpel voor Verschut. Mede ingegeven door zijn ouders. “Die zagen dat ik er geen plezier meer in had. Dus besloot ik halverwege het seizoen, rond de kerst, terug te gaan naar DESK.”
Stukje discipline
Spijt, heeft hij daar nooit van gehad. “Soms had ik wel willen weten hoe ver ik had kunnen komen, maar ik heb er uiteindelijk een leuker leven voor teruggekregen.” Want, zo relativeert de inwoner van Kaatsheuvel. “Je moet er ook heel veel voor laten. En het profvoetbal, is een harde wereld. Op dat moment moest ik daar ook naar school, dat was ook niet makkelijk. Uiteindelijk heb ik de mooiste jaren van een jeugdopleiding meegemaakt, denk ik.”
Teruggekeerd op het oude nest, viel Verschut met zijn neus in de boter. “Toen was ik veertien of vijftien. Gewoon lekker plezier hebben en voetballen met je vrienden.” Al moest hij daar in het begin wel even aan wennen, is de middenvelder eerlijk. “Ik heb toen zelfs nog een tijdje bij de C2 meegedaan, omdat ik niet speelgerechtigd was. Het is natuurlijk een lager niveau én er worden meteen allemaal dingen van je verwacht. Gelukkig zitten er bij ons in het team nu ook een hoop jongens die hoger hebben gespeeld, dat voetbalt toch lekkerder. Daar kun je jezelf aan optrekken.”
Zijn debuut gemaakt op zijn zeventiende, draagt Verschut nog altijd zijn geleerde lessen bij PSV met zich mee. “Je leert daar vooral om zelfstandig te worden. Iedere ochtend nam ik om half zeven ‘s ochtends de bus, om vervolgens ‘s avonds pas weer thuis te komen. Dat is ook een stukje discipline wat je opbouwt.”
Merkt hij nu ook in zijn dagelijkse leven, als werkvoorbereider bij een leerverwerkingsbedrijf in Waalwijk. “Ik vind het helemaal niet erg om hard te werken of om een keer langer te blijven. Terwijl onze generatie daar normaal wel moeite mee heeft.” Een karaktereigenschap die hij ook in het veld, maar al te goed kan gebruiken. “Eerst stond ik op zes of acht, nu sta ik meer op tien.” Een positie waar Verschut naar eigen zeggen het beste uit de voeten kan. “Ik houd het meeste van aanvallen en vooruit voetballen. Een rustige en slimme speler, die het moet hebben van zijn passing en positionering. Niet zo snel, maar wel een echte teamspeler!”
Klik hier voor meer artikelen over DESK
Klik hier voor meer informatie over DESK