Een wedstrijd fluiten wordt helaas vaak onderschat door de voetballers. “Je moet niet introvert zijn en je moet goed kunnen inzien hoe je moet reageren in verschillende situaties” zegt A. Horstmans. Aad begon op zijn 31e met het fluiten van wedstrijden en werd door zijn orthodoxe manier van fluiten zeer bekend. Nu heeft hij afgelopen juni na 46 jaar actief te zijn, zijn laatste pot geleid en hangt hij de fluit nu aan de wilgen.

Maar de kaarten niet, die had hij nooit. “Ik kreeg van de bond een gele en een rode kaart om te gebruiken. Ik stuurde ze terug met een brief waarin ik zei dat ik kleurenblind was. Even later kreeg ik de kaarten terug met op de één een G en op de ander een R. Dus ik stuurde ze weer terug met het verhaal dat ik analfabeet ben. Daarna heb ik nooit meer wat gehoord van de bond en ook nooit kaarten nodig gehad”.

Het begon al in één van de eerste wedstrijden die Aad floot, waaruit bleek dat hij niet graag een kaart trekt. “Een grote kerel stond als stopperspil tegenover een klein irritant manneke, ik had het ventje gewaarschuwd omdat hij heel vervelend bezig was. Draai ik me even later om, ligt hij opeens op de grond, bleek dat de grote stopperspil hem een hoek had verkocht. Dus de stopperspil zegt tegen mij; sorry scheids, ik ga er wel uit. Normaal geef je in zo’n situatie natuurlijk een kaart, maar ik niet! Ik nam ze beiden na de wedstrijd mee naar de kleedkamer en zei tegen het kleine kereltje toe maar sla hem maar terug. Maar dat deed hij niet, want hij durfde niet. Daarna niks meer van die jongens gehoord”.

Hierdoor had de heer Horstmans ook meerdere aanvaringen met de bond maar dat maakte hem niks uit. “Het interesseerde mij niet wie ik floot, iedereen is gelijk in voetbal en aan de bond had ik schijt. Ik ben ten slotte een Hagenees. Toen ik geschorst werd in Brabant floot ik gewoon wedstrijden boven de rivieren”.

Aad probeerde altijd rechtvaardig te fluiten en iets melden bij de bond deed hij nooit.
“Zolang ze elkaar niet doodschoppen meld ik het niet. Bij zestienhoven destijds was er een vechtpartij uitgebroken op het achterste veld, ik haalde ze uit elkaar en liep met ze naar de kleedkamer. Er vroeg een toeschouwer of ik dit niet moest melden bij de bond. Waarop ik reageerde: Wat is er gebeurd dan?”.

De ervaren scheidsrechter wilt de jongere en nieuwe generatie scheidsrechters ook nog een paar tips meegeven: “Wees eerlijk, loop niet van de situatie weg en geef je fouten gewoon toe. Jij bent ook maar een mens en als ze het er niet mee eens zijn laat je hun lekker fluiten.”