Voetbalkampen, ze zijn er in allerlei soorten en maten. En er worden herinneringen voor het leven gemaakt. Hans Schaerlaeckens maakt het bij vv Bavel allemaal van dichtbij mee, inmiddels al 42 jaar. Dit keer was het kamp niet in het voorjaar, maar begin september. Het belangrijkste ingrediënt om er een geslaagd kamp van te maken was er echter ook nu gewoon weer: de lachende gezichten van de kinderen.
BAVEL – Het is maandagochtend als Schaerlaeckens vertelt over het laatste kamp. Eerst zijn er bijna verontschuldigingen, hij is net uit bed. “Het was toch weer pittig”, zegt hij lachend. Zondagavond lag hij er al om negen uur ’s avonds in. Niet gek, de twee dagen daarvoor was het kwart voor vier voordat hij ging slapen. “Ik wil de laatste zijn, zien dat alles op bed ligt. En om half zeven à zeven uur is alles weer wakker. Het was pittig.”
Ruim veertig jaar geleden stroomde Schaerlaeckens in als leider op het kamp, dat heeft hij vijf of zes jaar gedaan. “En vanaf toen had ik de eindverantwoording. Ik zet het meeste in elkaar, wat ik dan naderhand verdeel. Sinds kort werk ik wel met coördinatoren, ik word er ook niet jonger op”, zegt de man die in september 61 werd.
Groot plezier
Dat het pittig is en dat hij eigenlijk even moet bijkomen is geen probleem, Hans heeft het er graag voor over. “Het mooiste? De lachende gezichten, dat ze laten zien dat ze het naar hun zin hebben. Als ik op Bavel fiets of rijd, dan kom ik kindjes tegen met hun moeder. Dan zeggen ze ‘hoi Hans’ of ik hoor dan: ‘Hee, dat is die meneer van het kamp’. Schaerlaeckens geniet daar wel van, al staat hij het liefst niet al teveel ‘in the picture’. “Ik doe andere activiteiten bij de voetbal, zoals de zaalvoetbaltoernooien, bingo, chocolade-actie. Maar het liefste uit het zicht, niet op de voorgrond.
De donderdag voor het kamp stond er op de paarkeerplaats van de voetbalclub een vrachtwagen die gevuld werd met allerlei spullen voor het kamp. De avond voordat zo’n 140 kinderen naar De Mussenberg in Loon op Zand kwamen, waar het voetbalkamp van Bavel volgend jaar voor de twintigste keer plaats zal vinden, reed de vrachtwagen vol spullen al richting die locatie. Het is tot in de puntjes geregeld. Schaerlaeckens, die in het verleden ook onder meer leider en jeugdvoorzitter bij Bavel is geweest, doet het allemaal nog met veel plezier. “Het is nog steeds heel leuk. Ik denk dat ik sowieso nog een paar jaar door ga. Maar dat roep ik al heel lang. Mijn vrouw zegt wel eens: is het geen tijd om het over te dragen? Maar op de een of andere manier lukt dat nog niet.”
Veranderingen
Normaal gesproken begint de voorbereiding op een kamp met de nieuwjaarsreceptie, omdat het kamp vaak in maart of april is. Vier maanden van tevoren begin je. Mensen zoeken, het programma in elkaar zetten, schema’s maken. Ik deed het voorheen alleen, nu zijn er ook jonge gasten die dingen willen doen. Die zeggen: waarom laat je ons dat niet doen. Ik probeer daarom wat dingen door te schuiven, zodat ik er nog meer van kan genieten. Al komt dat meestal pas echt als het zondagmiddag is en alles en iedereen is terug. Dan kan ik ontspannen.”
Schaerlaeckens zag in veertig jaar tijd veel veranderen, maar het voetbalkamp is nog steeds het voetbalkamp. “De hoofdmoot is voetbal. Nu heb je bijvoorbeeld opblaasbare spellen, dat hadden we vroeger niet. En toen gingen we een midweek en toen ik begon waren we met veertig kinderen. Maar het draait nog steeds om voetbal. En aan het einde van het kamp is iedereen afgebrand.” Van een penaltybokaal tot een voetbalcompetitie en van spandoeken schilderen tot het spel ‘op de stropdas’, de kinderen hebben zich vermaakt. “En daar gaat het om, dat ze echt genieten.”
Klik hier voor meer informatie over VV Bavel
Klik hier voor meer artikelen van VV Bavel
