Na het laatste duel hebben de voetbalsters van HSSC’61 plaatsgenomen in de wachtkamer. Na veertien zeges in vijftien optredens was het afwachten of concurrent Asperen nog langszij zou komen. Voor trainer Willem Remerie zat daarmee zijn tijd in Hei- en Boeicop erop. Maar de zestiger is nog niet klaar met het spelletje.
HEI- EN BOEICOP – Of hij even tijd heeft om te praten over voetbal? Altijd, merkt Willem Remerie op. Hij is net terug van zijn dagelijkse rondje fietsen. ,,Acht of negen kilometer, altijd hetzelfde rondje en alleen bij heel slecht weer blijf ik thuis. Het is goed om in beweging te blijven en je moet de dagen een beetje vullen’’, vertelt de 69-jarige inwoner van Veenendaal. Een groot deel van zijn tijd vult hij ook met voetbal, zoals hij al bijna zijn hele leven doet. ,,Als klein jongetje ben ik begonnen, op mijn zeventiende werd ik gescout door NEC. Daarna speelde ik bij FC Wageningen en DTS’35. Ik heb nog tegen Jan Boskamp gespeeld in De Kuip. Na mijn loopbaan als voetballer ben ik gaan trainen en sinds 1985 heb ik nog nooit in augustus thuis op de bank gezeten.’’
Remerie is van het type dat ook zonder een vraag te stellen kan uitweiden. Hij is trots op de prijzen die zijn elftallen door de jaren heen wonnen. Wanneer de vrouwen van HSSC’61 niet worden ingehaald door Asperen, is Remerie voor de achtste keer kampioen. ,,Maar dat is altijd te danken geweest aan het team en de staf. Het ligt niet aan mijn inbreng, want je kunt het nooit alleen’’, benadrukt Remerie die op de laatste speeldag van de competitie in ieder geval niet bij de concurrent gaat kijken. ,,Dan zijn mijn vrouw en ik veertig jaar getrouwd.’’
Chemie
De trainer is lovend over Hans van der Veen, die bij de vrouwenselectie van HSSC’61 de rol van elftalleider vertolkt. ,,En ik beschikte over een geweldige selectie’’, vervolgt de oefenmeester. ,,Een goede groep meiden, met een paar uitschieters. Een sterke as, daar begint het altijd mee. We hadden ook scorend vermogen. Je komt niet zomaar aan 110 doelpunten in zestien wedstrijden.’’
Dat Remerie in de verleden tijd praat over zijn team, is niet zonder reden. Na twee seizoenen is een einde gekomen aan zijn verblijf op Het Plein. ,,Ik zag het wel zitten om nog een jaartje te blijven en dan hier ergens in het dorp mijn voetbalschoenen in de wilgen te hangen. Maar in goed overleg met de club is besloten om er na twee seizoenen toch een punt achter te zetten.’’
Misschien, zo filosofeert Remerie, zou de chemie ook wel een beetje opraken. ,,Als trainer ben ik niet de makkelijkste. Die meiden gaan er allemaal voor, maar misschien zijn ze me ook wel een beetje zat. Ik weet het niet. In oktober word ik 70 jaar, maar ik ben nog altijd fanatiek. Aan verliezen heb ik een broertje dood en ik haal alles uit de kast om te winnen. Soms roepen die meiden naar mij: ‘Willem, doe effe rustig’. Als ik langs de lijn sta, kan ik het niet laten.’’
Lichting
Zijn fanatisme legde Remerie geen windeieren. Niet alleen is hij in afwachting van zijn achtste titel, maar met HSSC’61 lag hij vorig seizoen ook op koers in het bekertoernooi. ,,Helaas werd het seizoen voortijdig afgebroken door corona. Anders had ik misschien ook nog wel een beker gewonnen met dit team.’’
Remerie is positief over de toekomst van de HSSC’61-selectie. ,,Deze groep is rijp voor de derde klasse. Er zit een goede lichting achter in de MO19 en het zou mij niet verbazen als ze ook in de derde klasse goed kunnen meekomen’’, voorspelt hij.
Als het aan de zestiger ligt, zit hij ook komende augustus niet thuis op de bank. ,,Mijn vrouw grapt weleens dat ze me ooit van het veld moeten dragen. Ik sta met voetbal op en ga er ook weer mee naar bed. Daarom ben ik ook op zoek naar een nieuwe club voor volgend seizoen’’, aldus Remerie die het grootste deel van zijn trainersloopbaan bij de mannen actief was.
Sinds zijn pensionering is hij werkzaam bij vrouwenelftallen. Dat is wat hem betreft ook na de zomer weer het geval. Hij toont zich een open boek: ,,Ik heb contact met DOVO en GVVV. Een keuze tussen rood en blauw? Wie weet. Maar er zijn ook nog andere opties. Voor HSSC’61 was ik werkzaam in Achterveld en bij OSC Oosterhout. Speelden we in de tweede klasse. Een mooi niveau, maar helaas kwam toen corona. Ik hoop een club te vinden waar ik nog één of twee jaar aan de slag kan.’’
Klik op HSSC’61 voor het laatste artikel over de club.