Raymond de Romph (42) keert deze zomer terug in het Vlaardingse, als trainer van DVO’32. Hij zegt het Onder 23-team van TOGB vaarwel om met veel zin aan een nieuw avontuur te beginnen.
De Romph is van origine een echte VFC-man, de Vlaardingse club waarvoor hij zowel actief voetballer als trainer was. Al te ver reiken als voetballer deed hij niet, maar zijn kwaliteiten als trainer zijn bekend in het Rijnmond-gebied. Na enkele mooie jaren bij het eerste van VFC-zondag meerde De Romph aan bij Excelsior’20, waar hij noodgedwongen afscheid moest nemen. “De zondagtak hield op te bestaan en het zaterdagteam had al een prima trainer”, begint hij zijn verhaal. “Omdat de beslissing om te stoppen vrij laat in het seizoen werd genomen, lukte me het me niet meer een andere mooie club te vinden. Gelukkig bood TOGB me de kans om het Onder-23 elftal te gaan doen. We hebben een leuk team en ik geniet bij vlagen echt van onze wedstrijden.”
Dat laatste laat onverlet dat De Romph wel degelijk verschillen waarneemt tussen het echte seniorenvoetbal en het voorportaal daarvan. “Onder 23 –teams willen graag mooi spelen”, vervolgt hij zijn verhaal. “Er is natuurlijk niks mis met goed voetbal, maar die jongens moeten nog leren wat het is om wedstrijden te winnen. Bij de senioren zie je geregeld dat er iemand over het reclamebord wordt gebeukt omdat een elftal een wedstrijd over de streep wil trekken. Ik pleit niet voor schoppen, maar met een sterke wil om te winnen, is niets mis.”
De Romph betitelt zichzelf als een ‘realistische trainer die met verschillende varianten op de proppen kan komen.’ ‘’Ik houd van een goed verzorgde opbouw, maar wil vooral graag winnen. Als ik denk dat we met tien man moete aanvallen, dan doen we dat. Denk ik dat het beter is dat we terugplooien, dan zeg ik tegen mijn spelers dat ze lekker moeten inzakken. Ook bedenk ik graag tactische varianten om het de tegenstander moeilijk te maken. Door de backs van de tegenstander alle ruimte te geven, bijvoorbeeld, en het centrum helemaal vast te zetten. Trainers van teams waartegen ik gespeeld heb weten wel dat ik soms met een verrassende vondst voor de dag kom. Ik heb daar geregeld succes mee gehad.”
DVO’32, weet De Romph, is niet de meest bekende club van Vlaardingen. In een voetballandschap met verenigingen als Deltasport, VFC, CWO en CION, neemt de club voor de grote massa een vrij onopvallende plaats in. “Ik ben me daarvan bewust maar ik vind het helemaal niet erg. Ik weet dat DVO’32 een gezellige club is met mensen die van saamhorigheid houden. Het ledenaantal is de laatste jaren wel van tweehonderd naar een kleine vierhonderd gegroeid, maar dat is nog steeds niet echt groot natuurlijk. DVO’32 heeft ook geen grote jeugdafdeling. Ik zal dus vooral een beroep moeten doen op jongens die nu in het eerste elftal staan.”
De Romph heeft de taak om Ben Hoogwerf op te volgen. De man is aan zijn zevende jaar bezig als trainer van de A-selectie. En niet zonder succes: de derdeklasser haalde meerdere keren de nacompetitie en is ook dit jaar weer in de race om een plek in die barrage. “Als ze de nacompetitie halen, zou het echt wel kunnen dat DVO’32 tweedeklasser wordt. Dat zou een wereldprestatie zijn voor zo’n relatief kleine club. Ik kijk er in elk geval erg naar uit om met Semjon de Bruijne te gaan samenwerken. Hij is assistent en verstaat zijn vak.”
Mocht het onverhoopt zover komen dat DVO’32 mannetjes tekort komt volgend jaar, dan weet De Romph dat hij altijd een beroep kan doen op oudgedienden. ‘”Soms doet er iemand mee die al anderhalf jaar geen wedstrijd in het eerste heeft gespeeld. Die laadt zich dan op een gaat er vol voor. Het zegt veel over deze club dat iedereen altijd bereid is om bij te springen in geval van nood.”
Klik op DVO’32 voor het laatste artikel over de club.
