De één is razendsnel, de ander stevig in de duels. Samen hebben Eva Eijck en Gina van Schaijik één doel: Westlandia omhoog stuwen in de vaart der voetbalvolken.

En als het aan het tweetal ligt zo snel mogelijk. Na een rommelig vorig seizoen moet Westlandia deze jaargang weer een woordje meespreken in het linkerrijtje van de derde klasse. “Wat mij betreft gaan we voor de top3”, zegt Van Eijck (‘met een c. Ja, dat is de dure tak’). Die uitspraak kan op goedkeuring rekenen van haar ploeggenote uit Hoek van Holland. “Ik speel liever bovenin dan onderin.”

Het afgelopen seizoen kwam Van Schaijik (‘met iji. Ja, ook de rijke tak’) amper in actie. Door een ongelukkige actie scheurde zij de kruisbanden van haar rechterknie af. Een operatie was noodzakelijk. De gymdocente van een basisschool in Rotterdam-Zestienhoven was echter razendsnel terug, want haar herstel duurde amper zeven maanden. “Normaal staat er acht of negen maanden voor.”

De manier waarop zij revalideerde past wel bij haar karakter: no-nonsense. “Dat hebben we zeker gemist afgelopen seizoen”, reageert Van Eijck. “Gina geeft altijd honderd procent. Ik noem haar altijd onze rots in de branding. Ze gaat voor iedere bal. Af en toe heeft ze een sliding nodig, maar die is altijd correct en op de bal, volgens haar dan.”

“Ik hou wel van een hard en pittig potje hoor”, vertelt Van Schaijik. “Mijn voet terugtrekken? Daar doe ik niet aan. Slidings? Altijd keurig op de bal.”

Van Schaijik meldde zich een paar jaar geleden als totaal onbekende bij Westlandia aan. “In Hoek van Holland waren het mijn types niet. Toen heb ik besloten ergens heen te gaan waar niemand mij kende, haha.”

Waar Van Schaijik (25) bekend staat om het stoere voetbal, daar moet Van Eijck (22) het hebben van haar snelheid. Ze is waarschijnlijk de snelste directiesecretaresse op het Nederlandse velden. Die snelheid dankt ze aan haar vorige carrière. “Mijn ouders waren aanvankelijk niet zo enthousiast over voetbal. Dat was nog in een tijd dat er veel minder meisjes voetbalden. Op atletiek mocht ik wel. Mijn specialiteiten waren de tweeënhalve kilometer en zestig meter sprint.”

Haar voorliefde voor het sprintwerk is er nog steeds. “Het liefst heb ik de bal diep.” Dit seizoen is ze in de punt van de aanval geposteerd. “We hebben met Ron Jansen een nieuwe trainer gekregen. Hij heeft een nieuw systeem geïntroduceerd. Ik fungeer als diepste spits, Daniëlle van Woerkens en meestal Loraine Grootscholten staan er kort achter. We speelden al wel met drie aanvallers, maar dat was meestal op één lijn.”

Ze vindt het tijd worden voor een nieuwe promotie, nadat een paar jaar geleden al promotie van de vierde naar de derde klasse werd afgedwongen. “Vorig seizoen zijn we achtste geworden. Dat is niet een positie waarvan je zegt: we zijn promotierijp. We hadden echter grote personele problemen door blessures en meiden die vanwege zwangerschap afwezig waren. Nu zijn we weer compleet en op sterkte.”