In gesprek met Ko Brand (53) en Luuk Brand (16) over hun carrières bij Domburg. Vader Brand speelde hier op het begin als linksbenige op rechtshalf en heeft daarna op vrijwel alle posities gespeeld. Hij is langzaam van de aanval naar de verdediging geschoven naarmate hij ouder werd, zijn zoon speelt centraal achterin en het liefst als laatste man.

Ko Brand is vader van vijf kinderen en is restaurantmanager in Oostkapelle. Hij heeft gespeeld bij Domburg, Bevelanders en Serooskerke, bij de twee laatstgenoemde clubs was het hoogste niveau tweede klasse, met Domburg kwam hij niet hoger dan de derde klasse. Luuk Brand zit nog op de middelbare school, in het vijfde van het VWO. “Daarbuiten sport ik veel en heb ik ook een baantje. Ik voetbal al sinds de mini’s bij Domburg, nu zit ik in de JO17. Hiermee speel ik in de tweede klasse”, vertelt Luuk.

Eigenschappen
Doordat vader en zoon elkaar door en door kennen, weten zij wat de goede en minder goede eigenschappen zijn van elkaar. Zo verteld Ko: “Luuk is een goede verdediger met een goed inzicht. Hij zal nooit verzaken. Een slechte eigenschap is misschien dat hij iets te veel wilt doen als het niet loopt. Hij wil het dan te graag forceren.”

Als Luuk naar de eigenschappen van zijn vader kijkt weet hij wel wat hij moet vertellen: “Zijn beste eigenschap dat aan voetbal gerelateerd is, is dat hij een goeie linker had, waarmee hij hard kon schieten. Ko zijn slechtste eigenschap is dat hij best opvliegerig kon zijn in het veld, waardoor de scheids niet altijd mee zat.”

Carrière
De 53 jarige vader is zeer te spreken voor de carrière van zijn zoon: “Luuk doet het goed, hij zal nooit verzaken en is voor een trainer een ideale speler die opdrachten zonder morren uitvoert. Hij wilt nog wel eens te veel doen als het niet zo loopt als hij zou willen.” Zijn zoon vindt dat hij een mooie carrière heeft gehad. “Ko heeft een leuke carrière gehad tijdens zijn tijd bij Domburg, Serooskerke en Bevelanders. Ik heb dit allemaal niet meegemaakt, maar hoor er wel veel verhalen over. Bijvoorbeeld over kampioenschappen, bepaalde goals en bepaalde wedstrijden”, aldus zijn 16-jarige zoon.

Vader en zoon hebben ook hoogtepunten meegemaakt in hun eigen carrière. “Kampioenschappen en de daarbij behorende feestjes. Als ik er een moet noemen, promotie naar de derde klasse met Domburg via nacompetitie met in de finale het verslaan na strafschoppen van Hulsterloo. Een dieptepunt was mijn knieblessure die me een half jaar aan de kant hield”, vertelt Ko. Het hoogtepunt voor Luuk is wel duidelijk. “Dat is voor mij de kampioenschappen die ik heb meegemaakt. Een echt dieptepunt heb ik nog niet gehad.”

Unieke club
Ko en Luuk zijn niet tegelijkertijd actief geweest bij Domburg. “Domburg is niet uniek, maar voor ons wel speciaal met een zeer zeker heel gezellige derde helft met veel vrienden en bekenden.” Ko is gestopt toen Luuk werd geboren in 2005, het kampioensjaar. “Ik vind de club niet uniek, maar wel speciaal omdat heel veel vrienden er ook op zitten en het de club van ons dorp is”, vertelt Luuk. Ko ziet zijn zoon nog steeds voetballen over tien jaar. “Door studie en werk heeft mijn zoon niet alles op het voetbal kunnen gooien en daarom speelt hij in het tweede van Oostkapelle/Domburg.”  Voor zijn zoon is het wel duidelijk waar hij zijn vader over tien jaar ziet. “Mijn vader zal nog steeds als vrijwilliger actief zijn en zal veel langs te zijlijn te vinden zijn.”

 Klik op VV Domburg voor het laatste artikel van de club