“Kijk”, zegt voorzitter Kees Zeegers tijdens een rondleiding in het nieuwbouwgedeelte van het complex van DVO’32. “Alles werkt met sensoren. Licht, maar ook douches. En alles is natuurlijk in het zwart en wit, onze kleuren, uitgevoerd.”
Zeegers (69) glimt van oor tot oor. “We zijn hier als club enorm trots op. We hebben er ontzettend veel energie ingestopt. Bedenken hoe en het daadwerkelijk uitvoeren.”
DVO’32 stond twee jaar geleden op een kruispunt. De Vlaardingse club moest ‘iets’ met het verouderde complex, dat in 1968 nieuw werd neergezet. “Het was de boel sluiten en stoppen of investeren en een gokje nemen.”
Het werd dat laatste. De DVO-familie, toen 250 man en vrouw sterk, besloot te gaan voor nieuwbouw. Tien nieuwe kleedkamers en aanbehorende ruimtes. “Het kon niet meer”, zegt Zeegers over de oude deel van het complex, dat overigens nog gesloopt moet worden, maar nu nog dient als opslagplaatsen voor kleding. “Je schaamde je kapot voor je bezoekers. De banken waren gammel, er was niet eens in iedere kleedkamer een douche. Het was gewoon afgeschreven.”
De club hikte lange tijd aan tegen de enorme investering van nieuwbouw. “We moesten naar de bank voor de lening en daarnaast hebben bij de gemeente gevraagd om een tegemoetkoming in de kosten. Ook hebben we met succes een aanvraag gedaan bij het fonds Schiedam/Vlaardingen. Als we het doen, doen we het ook goed, hebben we gezegd. Dus ook meteen duurzaam. Op de kantine na zijn we nu van het gas af. We hebben een luchtwaterpomp en op het dak staan honderd zonnepanelen. Dat zorgt ervoor dat we op jaarbasis achtduizend euro besparen”, zegt Zeegers, terwijl hij in de technische ruimte wijst op de enorme waterboiler. “Wat een ding, hé. 750 liter water kan erin.”
De kleedkamers zien er stuk voor stuk netjes afgewerkt uit. Uiteraard heeft DVO goed aan de eigen selectie gedacht. Aan de grootste kleedkamer grenst een massage- en behandelruimte én de EHBO-ruimte. Ook de scheidsrechters hebben de ruimte. De aparte kleedkamer is fors. Zeegers: “Drie douches. De douche stopt automatisch, net als de kraan voor water. Er vloeit geen overbodig water weg.”
De bestuurskamer is eenvoudig. “Zoals dat bij onze club past.” De zetel van de voorzitter is bescheiden. De bestuurskamer wordt met glas gescheiden van de kantine. Er is geen muur. “Zo hou je contact met de leden.” Zeegers is geen type dat van ‘boven af regeert’. Bijna iedere dag is hij op de club als lid van de dagploeg die allerhande klusjes verricht. Hij is al lid van 1966. “Deze club is een deel van mij.”
Hij is blij dat de leden het gokje van de nieuwbouw hebben aangedurfd. “De uitstraling is totaal veranderd. Dat merken we ook aan de groei van ons ledenbestand. We hebben dit jaar een seniorenelftal erbij gekregen en bij de jeugd zitten we twee teams in de plus ten opzichte van vorig seizoen.” Inmiddels heeft DVO’32 350 leden. “De komende drie, vier jaar willen we groeien naar 450 leden. Twintig, vijfentwintig leden erbij per jaar is goed. Dan zitten we gebeiteld voor de toekomst.”
Helemaal als straks het laatste deel van de renovatie heeft plaatsgevonden. Er zijn plannen voor vloerverwarming in de kantine. “Ook de toiletten in de algemene ruimte willen we aanpakken. Bij fase twee hoort ook de ontmanteling van de oude kleedkamers.”