De competitiestart van Dilettant was niet bepaald om over naar huis te schrijven. “Dat moet anders”, vindt ook Robin Segers. De man van staal, die van een mooi gespierd lichaam houdt, is van het type ‘schouders eronder en met z’n allen gaan’.

Saai, zo verzekert de 21-jarige student, is het bij zijn club nooit. In de drie seizoenen dat hij nu deel uitmaakt van de selectie maakte hij van alles mee: promotie, nacompetitie en ook trainers die op non-actief werden gesteld en ‘tussenpausen’ die het overnamen.

“Een eerste elftal neemt altijd bepaalde emoties met zich mee. Ik vind dat wel mooi. Van heel dat gebeuren eromheen kan ik genieten.”

Genieten doet hij ook in zijn rol als linkerverdediger. De vrijheid die hij krijgt is hem op het lijf geschreven. Hij maakt regelmatig de run van verdediging naar aanval en weer terug. “Dit is helemaal mijn positie”, zegt hij. “Ik kan er veel energie in kwijt. Ik voel me half verdediger én half aanvaller. Gelukkig krijg ik van de trainers de ruimte om mijn acties te maken. Ik doe het wel gedoseerd, want uiteindelijk blijft het mijn belangrijkste taak om tegenstanders het scoren te beletten.”

Hij noemt zichzelf een ‘kind van de club’. Hij was amper zeventien jaar toen hij zijn debuut maakte onder trainer Richard Mank. “Mijn voordeel was dat er weinige linksbenige spelers in de selectie waren. Nu nog steeds overigens. Ik was achttien toen ik vast in de basis kwam. Dat is best jong, maar ik ben altijd fysiek sterk geweest. Deels heb ik dat van nature, deels is dat gevormd in de sportschool.”

Het is niet gek dat de Braziliaan Alex, de voormalige verdediger van PSV en later Chelsea, zijn voorbeeld is. “De meeste jongens letten op aanvallers, ik niet. Alex had een ijzersterk lichaam. Hij kon heel sober spelen. Een beest was het. Niemand kwam hem voorbij.”

Toeval of niet, het tenue waarin Segers, met één meter 88 bepaald geen kleine jongen, zich wekelijks hult, vertoont veel gelijkenissen met dat wat zijn held ooit droeg. Maar waar de Braziliaan de overstap maakte naar Londen, is de Krimpenaar vast van plan om ‘een contract voor het leven’ bij zijn club uit te dienen. “Ik hoef niet weg, hoor. Ik ben hier opgegroeid en speel met mijn vrienden.”

Het wil niet zeggen dat hij geen wensen heeft. “We willen graag naar de tweede klasse. Dat is, denk ik, een gezonde ambitie, maar tegelijkertijd schept het ook verplichtingen.” De matige competitiestart was in ieder geval niet in de lijn met de ambities en aspiraties aan de Tiendweg. “Qua voetbal zit het wel goed bij ons, maar soms worden er ook andere dingen van ons verwacht.”

Segers trainde vorig seizoen de MO13 en MO15 van de club. “Dat vond ik erg leuk om te doen. Het meisjesvoetbal zit bij ons in de lift. Dit seizoen heb ik gezegd: even niet. Ik ben bezig mijn studie Logistiek aan de Hogeschool in Rotterdam af te ronden. Als je ja zegt tegen weer een jaar trainen moet je er ook altijd zijn, vind ik.”

Wil je meer informatie over de club Dilettant? Klik hier.
Lees hier ook ‘Michael Fehl bewaakt het fort bij Dilettant’