Een clubman in hart en nieren, dat is Dennis Snijders. Of hij nu in de jeugd, het eerste of tweede speelt of zelf helemaal niet meer voetbalt: SV Capelle blijft zijn club en hij zal er altijd blijven komen. Snijders twijfelde dan ook geen moment over waar zijn zoontje zou gaan voetballen.
De liefde voor een club ontwikkelt zich door de vele herinneringen die je daar maakt. Zo staat het kippenvel bij Dennis Snijders weer op de armen als hij denkt aan het slot van het seizoen 2001/2002, waarin hij met Capelle promoveerde naar de tweede klasse.
“In de nacompetitiefinale stonden 1500 man langs de lijn. Ik stond in de basis terwijl ik lang geblesseerd was geweest en daarna vooral in het tweede had gespeeld. We wonnen die wedstrijd, ik krijg nog steeds kippenvel als ik aan die dag terugdenk.”
Goud
Zo is Snijders al van kleins af aan lid van Capelle. Hij speelde lange tijd als laatste man in het eerste. “We hadden echt een gouden generatie, speelden in de tweede klasse en dat was in dertig jaar niet meer gebeurd bij Capelle. En dat met alleen maar eigen jongens, echte vrienden van elkaar. Maar zó fanatiek, zelfs op de trainingen klapten we er vol op. We wisten wat we aan elkaar hadden, die tijd was echt goud.”
Hij omschrijft zich als twaalfde man, stond niet altijd in de basis. Op zijn 30ste stopte hij, hij verhuisde en moest flink aan de bak met een verbouwing. Lange tijd voetbalde Snijders nog in het tweede, even fanatiek als in de eerdergenoemde gouden jaren. Maar afgelopen juli was het genoeg, hij ging liever op zaterdag met het team van zijn zoontje mee. “Het was inderdaad geen vraag waar hij zou gaan voetballen.” Snijders mist het voetballen tot nu toe nog niet. “Best gek, want ik heb het toch mijn hele leven gedaan. Maar ik weet ook dat ik te fanatiek ben om in een lager elftal te voetballen.” Lange tijd is de sport zijn lust en zijn leven geweest. “Er moest heel veel gebeuren wilde ik niet gaan voetballen.”
Einde tijdperk
De afgelopen jaren hebben stapsgewijs de spelers uit de generatie van Snijders afscheid genomen, het einde van een tijdperk. “Die afscheidswedstrijden zijn geweldig, de eerste vijf jaar nadat we waren gestopt won onze generatie gewoon nog van het eerste in die vriendschappelijke duels. We blijven even fanatiek als vroeger.”
Snijders blijft als vrijwilliger en met zijn hoveniersbedrijf altijd bij Capelle betrokken. Als er iets gedaan moet worden, staat hij er voor zijn club. Zo leent hij zijn machines uit aan de onderhoudsploeg, plaatste dug-outs en zorgde voor nieuwe betegeling als lid van de organisatie van de Vriendenclub van SV Capelle. Daarnaast is hij sponsor van de voetbalvereniging. “Het is mooi om de club op deze manier nog te kunnen helpen.”