Na een leven twee jaar zonder voetbal trok Sonny Booth afgelopen seizoen de voetbalschoenen weer aan. Bij Zwartewaal is de centrale verdediger naar eigen ‘de tank die nergens voor terugdeinst’. “Zo moeten mij drie keer voorbij.”
Booth (32) zorgt goed voor zijn lichaam. Hij zit al jaren zes dagen in week vijf kwartier in de sportschool en let goed op zijn voeding. “Veel eiwitten, geen varkensvlees, veel groenten.”
Hij en ook Zwartewaal-trainer Dave de Jong, die hem tot een terugkeer in het voetbal bewoog, hoefde zich dan ook geen zorgen te maken toen hij zich aan het begin van dit jaar bij de selectie van de vierdeklasser voegde. “Ik was prima in conditie, maar ik merkte wel dat ik twee jaar niet had gevoetbald. Wedstrijdconditie is toch weer anders. Ik ben nu hartstikke fit, al voel ik ook wel dat ik ouder word. Ik herstel langzamer dan toen ik jong was. Vroeger kon ik bij wijze van spreken na een uur een nieuwe wedstrijd spelen, nu heb ik echt een paar dagen nodig en moet ik mijn lichaam goed rust geven.” Eenmaal binnen de lijnen is Booth nog steeds die jonge hond van vroeger. Strijdend voor elke meter, fanatiek tot in de vezels. Dat fanatisme deed hem in het verleden wel eens in
aanvaring komen met medespelers en trainers. “Ik doe alles om te winnen en sommige mensen vinden het lastig om daar mee om te gaan. Recht is bij mij recht en krom is krom. Ik ben niet de makkelijkste, maar dat is onderdeel van die onverzettelijkheid.”
Zo kwam hij ooit in conflict met trainer Hans de Heer bij Rockanje. “In het eerste seizoen dat ik daar speelde waren we kampioen geworden. Ik had er mijn beste jaar in mijn carrière onder Hans. In de voorbereiding op het nieuwe seizoen vond de trainer dat hij de groep collectief moest straffen omdat het niet liep. Ik was het daar niet mee eens, ik liep op de training het zwart voor mijn ogen. Uiteindelijk heb ik geen wedstrijd meer voor Rockanje gespeeld.” Booth maakte als invaller zijn debuut in de hoofdklasse bij Nieuwenhoorn, de club waar hij sinds de D-jeugd speelde. Na vier seizoenen en een kampioenschap in de vierde klasse bij het FC Vlotbrug van FC Vlotbrug keerde hij terug
bij Nieuwenhoorn, dat inmiddels was overgestapt naar de zaterdag. “Het eerste seizoen was ik nog basisspeler, maar toen kwam Steef Buijs en nam vijftien spelers mee. Dat weet je het wel.”
Booth ging lager spelen, maar vond daar ook niet waar hij naar zocht. “Als we om elf uur moesten voetballen, kon er een ploeggenoot om kwart voor elf bellen of iemand hem nog kon ophalen.” Voor zijn terugkeer naar Zwartewaal hield hij dus twee seizoenen zijn conditie op peil in de sportschool. Het voetbal liet hem echter niet los. “Toen een jongen van Zwartewaal mij aansprak op de sportschool en vroeg of ik zin had om een keer mee te trainen ging het weer kriebelen. Vanaf dat moment is het voetbalgif bij mij weer helemaal opgeborreld.” Booth erkent ook dat hij bij Zwartewaal niet bij een club speelt die om
de prijzen gaat meedoen in de vierde klasse. “We krijgen een pittig seizoen. We zitten in een zware poule met enkele degradanten uit de derde klasse. FC Vlotbrug heeft zich aardig versterkt en WFB vond ik vorig seizoen al het beste team.”
“Als wij compleet zijn, hebben een team dat met alle andere kan wedijveren, maar vallen er twee, drie basisspelers weg, wordt het lastig. We hebben een smalle basis.”
Klik op Zwartewaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Zwartewaal voor meer informatie over de club.