John van Geel maakte jarenlang furore als volleyballer, begon pas laat met keepen, maar is inmiddels ‘thuis’ bij vierdeklasser The Gunners. Dus als er iemand is die tijdens het 70-jarig jubileum van de club terug kan blikken, dan is hij het wel. “Het is een volksvereniging, één grote familie, dat is onze kracht.”

En van die familie, maakt de boomlange Van Geel (59) inmiddels alweer ruim 30 jaar deel uit. Minder logisch dan het daadwerkelijk klinkt. “Ik heb daarvoor altijd handbal en volleybal gespeeld op hoog niveau, volgens mij ging ik pas keepen op mijn 27ste.” Een bijzonder verhaal. “We deden met een groepje vrienden altijd mee aan zomeravondvoetbal, hadden geen keeper, dus kwam ik op doel. Het was de eerste keer, maar allerlei trainers vroegen waar ik speelde, nergens dus.” Van Geel schreef zich vervolgens toch maar ergens in en kwam niet veel later via vrienden bij The Gunners terecht. “Daar ben ik eerst nog begonnen in het vierde, een vriendenteam, maar al snel kwam de toenmalige trainer van het eerste: ‘Wat doe jij in het vierde?’ Toen ben ik toch maar weer overgestapt.”

Steentje bijdragen

Toch gooide een slechte knie vroegtijdig roet in het eten. “In militaire dienst heb ik een knieblessure opgelopen, daar heb ik altijd last van gehouden. Daardoor stond de volleybal ook een tijdje stil en moest ik wat anders.” Toch maakte de doelman van het eerste, jarenlang de nodige indruk. “Ik ben vrij lang, bijna twee meter, dus als ik ‘los’ riep, stopten de verdedigers alvast met lopen. Die hoge ballen had ik allemaal.” Ook buiten het veld konden ze altijd op hem rekenen. “Als jeugdtrainer, lid van de jeugdcommissie en de technische commissie. Ik ben eigenlijk altijd wel voor de club bezig, ook zonder functie.” Inmiddels als technische man binnen het bestuur, een perfect gegoten jas. “Ik voel me betrokken bij The Gunners, praat veel en neem graag visies van andere mensen mee. Het is druk, maar wel leuk.” Leuk is ook het 70-jarig bestaan van zijn club, vertelt hij. “Dat is iets om heel trots op te zijn. Er zijn bij iedere club problemen, maar daar moet je samen mee om zien te gaan.” Van Geel probeert er zijn steentje aan bij te dragen. “De mentaliteit van tegenwoordig is heel anders, we kenden vroeger heel het programma uit ons hoofd, dat is een ander soort beleving. Op een training haalden we er alles uit, daarna zaten we tot één uur in de kantine. Dat was minder, maar is nu gelukkig weer helemaal terug.”

Dubbeldekkers

Dus was het tijd voor verandering. “Het eerste bestond uit eilandjes. Inmiddels zijn die jongens weer trots om het shirt te dragen.” Want stiekem, begint het daar toch wel mee. “We moeten het hier echt samen doen. Gelukkig is de club weer in trek, dat is een mooie constatering. Veel inschrijvingen en een hoop jeugdleden.” Het zorgt bij Van Geel voor gepaste trots. “Er is een groep trouwe supporters en sponsoren, waar we als vereniging altijd op kunnen rekenen. Dat vind ik mooi.” Hij geeft een voorbeeld. “Afgelopen seizoen speelde het eerste in de nacompetitie, als je dan ziet hoeveel publiek er komt kijken. Twee dubbeldekkers vol, met ereleden maar ook jeugdspelertjes”.  Het tweede promoveerde uiteindelijk wel, het eerste niet. Al maakt dat weinig verschil. “Alle spelers werden alsnog toegezongen, we hadden een prachtige avond. Dat is het mooie aan The Gunners.” Van Geel hoopt dat het binnen afzienbare tijd alsnog gaat gebeuren. “Promotie naar de derde klasse zou het mooiste cadeau zijn voor ons 70-jarig jubileum. Dat is goed voor de uitstraling van de club.” De inwoner van de Haagse Beemden ziet sowieso nog wel wat ruimte voor verbetering. “Mensen aan de club binden. Als nieuwe spelertjes zich aanmelden, moeten we die ouders warm krijgen om iets voor de vereniging te doen.” Voorlopig nog mét Van Geel. “Iedereen is hier gelijk, dat spreekt

Klik op The Gunners voor de laatste artikelen over de club.
Klik op The Gunners voor meer informatie over de club.