Het is inmiddels al ‘een beetje bezonken’, maar pijnlijk zal het nog wel even blijven. GJS-middenvelder Sereno Latuhihin (25) moest een streep door het seizoen 2020-2021 zetten, voor het daadwerkelijk begonnen was. 20 minuutjes in een oefenwedstrijd tegen Schelluinen, daar moet hij komend jaar op teren. 
Zure appel
In het ziekenhuis krijgt hij de diagnose: een afgescheurde kruisband. “Het is inmiddels wel een beetje bezonken. Ik kan er met vrienden gewoon over praten, dat gaat beter. Het doet nog wel pijn om mijn teamgenoten te zien trainen. Ik werk bij Fysio PP en geef trainingen, onder andere op het terrein van GJS tijdens de trainingen van het eerste. Normaal pakt iemand anders dat op, maar nu kan ik het zelf doen. Alleen is het wel even door de zure appel heen bijten, als ik mijn team zie. Dat zal de eerste wedstrijd ook wel weer zo voelen.”
En dit had juist het seizoen van de waarheid moeten worden voor Latuhihin. Hij zou bij CFM/Transito ook nog eens op niveau (Eerste Divisie) in de zaal gaan voetballen en wilde zich dit seizoen in de kijker spelen van hoger spelende teams op het veld. “Ik ben begonnen bij GJS, heb in de jeugd zes jaar bij FC Den Bosch gespeeld, maar ben nu sinds acht seizoenen speler van het eerste in Gorinchem. De afgelopen drie jaar ben ik een vaste waarde geworden als verdedigende middenvelder en ik merkte dat ik echt groeide in de rol van sterkhouder. Ik had gehoopt dit jaar weer een stap te kunnen zetten, maar daar gaat een streep doorheen.”
Uitlaatklep
Latuhihin weet dankzij zijn professie dat te vroeg starten risicovol is, hij zal toch echt het hele seizoen aan de kant moeten zitten. “Mijn wereld stortte wel een beetje in toen ik dat hoorde. Voetbal betekent meer voor mij dan wedstrijdjes spelen en presteren. Het gaat om het team, samen wat bereiken op het veld en het plezier in de kleedkamer. Voetbal is voor mij ook een uitlaatklep. Het is druk op je werk, thuis gebeurt er van alles, maar op het voetbalveld hoef je even nergens aan te denken. Die uitlaatklep valt weg, ik zal iets anders moeten zoeken.” Hij wil wel betrokken blijven bij de tweedeklasser. “Door elke zaterdag mee te gaan naar de wedstrijden, bijvoorbeeld.”
Latuhihin weet dat het de vraag is of hij überhaupt ooit weer zijn oude niveau haalt. “Aan mijn fitheid zal het niet liggen. Ik hoop er sterker uit te komen, heb nu tijd genoeg om voor mezelf te trainen. Maar het belangrijkste is voor mij om weer te kunnen genieten van het spelletje voetbal.”
Eén ding heeft hij geleerd en neemt hij zichzelf kwalijk. “Ik kon mijn normale schoenen niet vinden en speelde tegen Schelluinen daarom op kunstgrasschoenen met kleinere noppen. Als ik na mijn terugkeer ooit nog eens voel dat ik te weinig grip heb op een veld, stap ik er gelijk af om andere schoenen aan te trekken.”
Klik hier voor meer informatie over GJS
Klik hier voor meer artikelen over GJS