Schelden met kanker? Dat is op en rond het complex van Unitas’30 vanaf nu verleden tijd. Tenminste, dat hopen ze bij de club uit Etten-Leur. Want met het opstarten van de actie ‘K-woord, direct rood’, moet het voor eens en altijd afgelopen zijn.
Ton Staaltjens, voorzitter van de vereniging, legt het met alle liefde nog maar een keertje uit. “Onze commissie ‘Respect en Sportiviteit’, kreeg de afgelopen jaren steeds meer meldingen. Het aantal nam maar niet af, daardoor werd ook de belasting steeds groter.” En dus moest er iets gebeuren. “Door deze actie te starten, zijn we gewoon heel duidelijk: dat woord accepteren we hier niet!” Een vermelding op de site en het schrijven van een communicatieplan volgden, vervolgens ontplofte het. “Dat heeft natuurlijk wel geholpen. Wij zijn als Unitas’30 echt niet de enige vereniging die deze actie doet, maar we willen vooral heel duidelijk zijn. Iedereen moet zich ernaar gedragen, want we kunnen niet meer anders reageren. Dan volgt gewoon een rode kaart.”
Ondersteunen
En die harde aanpak, lijkt te werken. “We hebben tot nu toe één voorval gehad, maar het neemt echt af.” Mooi natuurlijk, al moet Staaltjens wel eerlijk bekennen: “Het is voor ons een flinke kluif om alles te handhaven en consequent op te treden. Er moet bij iedere wedstrijd iemand van de club aanwezig zijn.” Vooral om de scheidsrechters te helpen. “Die zijn vaak nog jong en hebben toch ook met trainers of ouders te maken. Soms moet je het spel stilleggen of zelfs helemaal stoppen, dan moeten wij ze natuurlijk ondersteunen daarin.” Zoiets kost dus ongemerkt, veel extra tijd en energie. “Maar dat doen we graag, we vinden het zó belangrijk!” Want de impact wordt gemaakt, in de praktijk. “Begin 2000 kwam de KNVB met regels voor het bestraffen van scheldwoorden. Vaak werd een rode kaart dan wel gegeven, maar na afloop weer ingetrokken. Die keuze is er nu echt niet meer.” Al levert dat soms, nog steeds wat discussies op. “De scheidsrechter moet het wel zelf echt horen en spelers moeten het gebruiken als scheldwoord, alleen dan geven we direct rood.” Toch blijft Staaltjens, fanatiek als hij is, wel realistisch. “We hebben hier honderd wedstrijden per weekend, dan is er natuurlijk altijd wel iets. Dat scheldwoord is bijna normaal in onze samenleving, dat willen we gewoon niet meer accepteren. Streep eronder.”
Heftig
Sterker nog, de voorzitter denkt al bijna aan een volgende stap. “Elkaar respectvol behandelen, op welk vlak dan ook. Daar willen we als vereniging iets in veranderen, maar dat gaat niet zomaar ineens.” De eerste reacties zijn in ieder geval positief. “Tijdens de collecte, in samenwerking met KWF, maar ook nu. Iedere maand zitten we bij elkaar, om de boel te evalueren.” Kortom, Staaltjens draait heel wat meer uurtjes op het sportpark. “Als voorzitter krijg je natuurlijk ook veel vragen, hoe ga je met deze situatie om? Niet overal heb je een antwoord op. Wat we wel weten, is dat we dit blijven handhaven.” Gesteund door de achterliggende gedachte. “Iedereen heeft in zijn of haar omgeving mensen aan die ziekte verloren, dan zijn sommige uitspraken echt heftig! Ook als dat vanuit bepaalde emotie is. De commissie die daarmee moest ‘dealen’, kreeg het gewoon veel te druk. De energie zag je afnemen. Dat was de optelsom voor dit alles, daaruit is dit idee geboren.” De inzet werpt zijn vruchten af, maar ‘klaar’ zijn ze bij Unitas’30 nog lang niet. “Iedereen moet hier op een fijne manier kunnen voetballen, kijken of aanmoedigen!”
Klik op Unitas’30 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Unitas’30 voor meer informatie over de club.
