Frits Rijsemus is 32 jaar lang betrokken geweest bij de club VELO uit Wateringen. Sinds dit jaar is hij gestopt om zich te focussen op andere dingen. Toch wilde VoetbalJournaal en VELO hem nog even in het zonnetje zetten voor zijn jarenlange inzet voor de club. In dit interview lees je meer over zijn liefde en toewijding aan de club.
32 jaar is hoelang Frits bij Velo werkzaam is geweest. Wat hij allemaal voor de club heeft gedaan, is dan ook erg veel. “Ik ben leider geweest van de lagere C-jeugd en van de A1, ook heb ik een aantal jaar de A2 getraind. Daarnaast heb ik een aantal jaar in de technische commissie gezeten van de jeugd en ben ik 9 jaar lang leider geweest van de zondag VELO 2.”
Hoe Frits bij de club terecht is gekomen is eigenlijk zoals veel mensen die werkzaam zijn bij een voetbalclub. “Mijn zoon zat op de voetbal bij VELO en van het een komt natuurlijk het ander. Op een gegeven moment vragen ze je of je dit wil doen en of je dat wil doen, en zo ben ik daar eigenlijk ingerold.” Het antwoord op de vraag waarom hij zolang bij de club is gebleven en nooit naar een andere club is gegaan was eigenlijk heel simpel. “Ten eerste omdat mijn kinderen hier natuurlijk voetballen en ten tweede omdat ik VELO een hele leuke club vind. Het sprak me aan omdat er veel vrijwilligers zijn en er voetballen veel mensen uit het dorp. De hele omgang was prettig en ik voelde me daar op mijn plek.”
Hechte club
Je ziet dat de clubs een aan het veranderen zijn deze tijd. Voetbalclubs worden steeds groter en er komen steeds meer leden bij. “Wat deze club dan zo mooi maakt is dat VELO met zoveel mogelijk eigen jongens blijft voetballen. Het is hier eigenlijk een grote familie. Iedereen kent elkaar,” aldus Frits. “Ik heb jongens getraind in de jeugd waarvan de kinderen nu ook hier spelen. Dat is mooi om te zien.” Volgens Frits wordt het wat minder omdat er veel woningen bij zijn gebouwd, wat betekent dat er steeds meer mensen van buitenaf bij de vereniging komen. “De kern is en blijft altijd Wateringen en VELO.”
“Wat ik belangrijk vind is dat spelers respect moeten hebben voor niet alleen hun medespelers en de leiding, maar ook naar de scheidsrechters toe.” Bij VELO wordt er dan ook flink op toegezien dat dit gebeurd.
Toen Frits zelf nog in de technische commissie zat deden ze het op een andere manier dan ze het bij de KNVB doen. “Als iemand geen respect toonde, hadden wij een gesprek met die persoon. Los van wat de KNVB deed, stelde wij als club voor om sancties uit te oefenen. Bijvoorbeeld dat iemand een paar weken niet mee mocht voetballen en maar eens moest nadenken over het gedrag, want dat kan gewoon niet. Als ze dan toch doorgaan wordt het misschien tijd om naar een andere club te kijken.” Vertelt Frits.
Einde bij VELO
Als je wat ouder wordt, worden sommige dingen op een gegeven moment teveel. Dit was ook het geval bij Frits. “Ik was 4 avonden per week weg en in de weekenden was ik ook op de voetbal te vinden. 1 dag in de week was ik dan in de avond thuis. Ik ben nu bijna 70 en zit ook nog in andere besturen, dan ga je nadenken. Het was een goed moment om te stoppen en een jaartje helemaal niks doen. Daarna zie ik vanzelf wel wat er op mijn pad komt. Voetbal is mijn leven.” Vertelt hij vol trots.
“Wat ik nog even wil zeggen is dat ik als vrijwilliger bij VELO een hele leuke tijd heb gehad. Wat wel eens onderschat wordt is dat de beheerders bij VELO bijna niet weg te denken zijn. Er zijn een aantal mensen en die doen zoveel en goed werk. Ze vangen alle scheidsrechters op, ze regelen alles in de weekenden en ik vind het heel erg belangrijk.
Er zijn heel veel ouders die de lagere elftallen trainen, die mensen krijgen zo weinig aandacht en ik vind dat het best een keer benoemd mag worden. Deze mensen zijn ook heel belangrijk voor de vereniging, dat zij ook in het zonnetje gezet mogen worden.”