Toen Toon Buijs twaalf jaar oud was begon hij met voetballen bij de club die toen nog Don Bosco heette. Inmiddels is de routinier 88 jaar oud en staat hij bekend als een manusje van alles bij DBGC. Hier is hij in 2004 tevens benoemd tot erelid en in 2015 tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau.
Even voorstellen
Toon Buijs begon op zijn twaalfde met voetballen bij Don Bosco, voordat Don Bosco en Grijsoord fuseerde tot DBGC. Ook speelde hij als aanvoerder in een schoolelftal toen hij op de lagere school zat. Toen Buijs 15 jaar oud was debuteerde hij in het eerste elftal. Ook al mocht dat eigenlijk nog niet op die leeftijd. In het eerste elftal speelde hij tot zijn 28ste, waarna hij in het tweede en derde ging spelen. In het eerste en tweede elftal is Buijs een gedeelte van de tijd ook aanvoerder geweest.
Leider
Toen Buijs in het derde speelde werd hij leider en ging hij andere functies invullen binnen de vereniging. Dit had deels te maken met een knieblessure die hij had opgelopen tijdens het voetballen. Door deze blessure moest hij noodgedwongen stoppen met spelen en na overleg met de voorzitter is hij toen andere functies gaan uitvoeren.
Vrijwilligers rollen
Als vrijwilliger binnen DBGC is Buijs in vele rollen betrokken geweest. “Bij onze mooie club doe ik eigenlijk alles wat ik tegenkom tijdens mijn dagelijkse bezoekjes. Ook doe ik vaak klusjes waarvoor ik gevraagd word. Er kan daarbij gedacht worden aan kleine klusjes op en rondom het veld zoals opruimwerkzaamheden en reparaties. Ook zorg ik ervoor dat de materialen in orde zijn voor de wedstrijden en trainingen. In het verleden heb ik verschillende andere taken verricht waaronder: Juniorensecretaris, juniorentrainer en -leider, een rol in de evenementencommissie en elftalcommissie, trainer van seniorenelftallen. Hierbij heb ik de selectietraining gegeven en ben ik leider van het eerste elftal geweest. In deze vrijwilligers functies ben ik altijd gesteund door mijn vrouw Rie en onze kinderen Hans & Ria. Zij hebben namelijk veel tijd doorgebracht op de vereniging. Mijn vrouw Rie heeft bijvoorbeeld achter de bar gestaan en onze (klein)kinderen hebben zelf ook gevoetbald.”
Voor Toon betekend DBGC erg veel. Hij geeft aan dat het eigenlijk een uit de hand gelopen hobby van hem is en hij komt er elke dag. Ook heeft hij veel kennissen overgehouden aan de club. Verder vindt hij het erg mooi dat alles onderling bij de club heel gemoedelijk gaat en dat iedereen ertoe bereid is om voor een ander in de bres te springen. “De club en mijn dagelijkse bezoekjes aan de club hebben mij door een moeilijke periode heen gesleept, toen mijn vrouw Rie stierf. Doordat ik de club in die periode bleef bezoeken, behield ik een deel van mijn routine en dat hielp mij enorm.”
Volger van de club
Toon volgt vrijwel alle elftallen van DBGC en de andere clubs van het eiland op de voet. Dit zorgt ervoor dat hij de elftallen kan vergelijken. “DBGC doet het bovengemiddeld goed als ik de vergelijking maak tussen verschillende clubs. Dit heeft mede te maken met de goede staf. Het eerste elftal presteert momenteel erg goed in hun eigen afdeling. Ze staan nu vierde in de competitie en er is nog van alles mogelijk dit seizoen. Ik geniet ervan om de wedstrijden te bekijken.”
Dieptepunten
Ondanks de vele prachtige momenten die Toon bij DBGC heeft meegemaakt, heeft hij er helaas ook mindere momenten beleefd. “Een dieptepunt is dat mijn vader mij nooit heeft mogen zien voetballen, doordat hij net voor het einde van de oorlog is omgekomen (door de Duitse bezetters). Ook zijn er verschillende inbraken geweest op de club, wat ik zie als dieptepunt.
Hoogtepunt
Uiteraard denkt Buijs liever terug aan zijn hoogtepunten. Hierbij denkt hij vooral aan zijn kampioenschappen als speler en trainer. Daarnaast is hij in 2004 benoemd als erelid van DBGC en in 2015 tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau voor alle werkzaamheden die hij binnen de club heeft verricht.
Klik op DBGC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DBGC voor meer informatie over de club
