Hij is nog altijd woonachtig in Halsteren, maar inmiddels is Brian Haast (26) al een aantal jaren actief binnen Lepelstraatse Boys. Niet alleen als speler, maar ook nog in een aantal verschillende rollen. ‘Het is echt mijn cluppie geworden en het bevalt me uitstekend hier.’

Speler in een vriendenteam op zondag, assistent-scheidsrechter bij het eerste zaterdagteam, lid van de activiteitencommissie, actief in het social media-team én af en toe meehelpend in de Lepelstraatse clubkantine. Bovendien was hij in het verleden ook als trainer bij de damesafdeling Marjola Girls actief.

“Als je het zo achter elkaar opnoemt is het een flinke lijst aan vrijwilligersactiviteiten, maar het is echt heel leuk om te doen allemaal. Bovendien verdelen we onze rol als grensrechter bij het eerste elftal met z’n drieën, want ook Rick Fincke en Stefan Blommerde staan als grensrechter bij het eerste langs de lijn. We rouleren met elkaar in die rol en dat is wel erg prettig.”

Daardoor is Haast er dit seizoen niet elke week bij geweest wanneer het eerste elftal opnieuw tegen een flinke nederlaag opliep. Al weet hij wel te duiden waar de schoen op dit moment voor de puntloze hekkensluiter van de vierde klasse wringt.

“We zitten gewoon in een heel lastige periode. Er zijn een paar seizoenen geleden een hoop ervaren jongens gestopt of in een lager elftal gaan voetballen. Dat gat is flink en dat vul je niet zomaar even op. Het komt er simpelweg op neer, dat er nu een hoop jonge jongens in het elftal staan, die vroeger dan eigenlijk wenselijk was voor de leeuwen zijn geworpen. Nood breekt wet en dan is het niet heel gek dat je sportief gezien flink wat passen op de plaats moet maken.”

Zelf speelde Haast vooral bij FC Bergen en RKSV Halsteren, voordat hij tien jaar geleden neerstreek in Lepelstraat toen hij met een aantal jongens vanuit Halsteren een nieuw team ging vormen bij Lepelstraatse Boys.

“En dat beviel zo goed, dat ik sindsdien hier ben blijven plakken en in steeds meer verschillende rollen terecht ben gekomen. Het is een kleine club, een gezellige plek ook voor mensen uit het dorp om er elkaar te kunnen ontmoeten. Voor de leefbaarheid is het essentieel dat die zo lang mogelijk blijft bestaan en dan zijn vrijwilligers onmisbaar. Als iedereen op een bepaalde manier iets voor zijn of haar rekening neemt, dan draait het gewoon door. En dat vind ik belangrijk om daar mijn steentje aan bij te dragen.”

Waar het naast het veld dus prima draait, daar verkeert het eerste elftal óp het veld qua prestaties ook dit seizoen in zwaar weer.

“Het is altijd vervelend wanneer je tegen een stevige nederlaag aanloopt. De klasse waarin we nu spelen is enorm sterk en tegenstanders beschikken over heel ervaren spelers. Dat zie je in wedstrijden terug. Geklopt worden op ervaring, op kwaliteit en op slimmigheden. Volgend seizoen is er een vijfde klasse en dan treffen we veel meer teams die qua niveau dichter bij ons zullen liggen. Nu is het vooral belangrijk dat het een écht team gaat worden en de jongens elkaar in wedstrijden beter gaan vinden. Jongens moeten vlieguren maken en krijgen nu te maken met een harde leerschool. Die nederlagen zijn fiks, maar het moet jongens vooral rijper maken. Leren van de fouten en blijven vertrouwen in elkaar. Maar vooral dat deze groep de komende jaren bij elkaar blijft en op termijn weer stappen omhoog kan maken.”