Vaak gaat het bij een club over het eerste elftal of een florerend jeugdteam. Maar een tweede elftal is stiekem misschien wel net zo belangrijk voor een vereniging. Dat weten ze bij Victoria’03 maar al te goed en dus zijn ze sinds twee jaar hard aan het werk om daar meer energie in te steken.
Eén van de mensen die daar graag zijn steentje aan bij wilde dragen, was Corné Aarsman. Nadat hij was gestopt als bestuurslid, zocht hij een andere rol om toch betrokken te kunnen blijven. “Ik wilde iets blijven doen voor de vereniging, vanuit een soort clubgevoel. Toen kwamen ze hiermee.” Daar had de 51-jarige Aarsman maar weinig bedenktijd voor nodig. Zijn antwoord is even kort als helder. “De passie voor het voetbal.” Maar dat het begeleiden van een tweede elftal iets lastiger is dan een standaardteam, dat weet hij ook wel. “Het is geen vaste samenstelling. Spelers gaan met het eerste mee of jongens vanuit de jeugd schuiven door.”
Sociale aspect
Toch was het plan van een aantal jaar geleden duidelijk. “Het is belangrijk om het plezier erin te houden, maar daarvoor moeten we er als club meer energie insteken. Die jongens zitten vaak al langer bij de club, die wil je naar een hoger niveau tillen, maar dat lukt alleen als je ze genoeg aandacht geeft.” Samen met Peter Groeneveld, oud-voorzitter van de club, probeert hij dat voor elkaar te krijgen. “Hij is met name verantwoordelijk voor het keepersdeel, ik doe de spelers.” En dat bevalt hem tot nu toe maar al te goed. “Het is heel leuk om met die jongens om te gaan. Ik heb in de afgelopen jaren ook een hoop jeugdelftallen getraind bij Victoria, die gasten zie je nu weer terug bij het tweede.” Want Aarsman is zeker geen onbekende voor de club uit Oudenbosch. “Inmiddels loop ik hier een jaar of vijftien rond, dat begon toen mijn zoon hier ging voetballen. Toen ben ik ook in het bestuur gekomen, omdat ik vond dat we dat niet op drie man aan moesten laten komen.” In die tijd heeft hij zijn hele gezin aangestoken met zijn liefde voor de club. “Mijn dochter heeft hier ook gevoetbald en twee zoons spelen hier sinds ze klein zijn. Mijn vrouw zit nu alweer vijf jaar in het bestuur.” Dat had ook zomaar anders kunnen lopen. “Zelf heb ik altijd bij NSV gevoetbald, door een eigen bedrijf ben ik toen gestopt. Daar heb ik eigenlijk altijd wel spijt van gehad.” Na het trainen van jeugdteams en het vertegenwoordigen van de jeugd in het bestuur, is hij nu dus verantwoordelijk voor het tweede team. Hij geniet van de omgang met jongeren. “Ze wat bij willen brengen, niet alleen op voetbalgebied, maar ook maatschappelijk. De sociale kant, daar ligt mijn passie.”
Promoveren
Dat is meteen ook de uitdaging. “Het voetbalspelletje is op zichzelf al heel leuk, maar het gaat vooral om de sfeer.” Zijn taak is duidelijk. “We moeten proberen spelers klaar te stomen voor het eerste. Je bent een vangnet voor jeugdspelers, om ze te laten wennen aan seniorenvoetbal.” Communiceren is daarbij cruciaal. “We hebben nu een perfecte communicatie tussen het eerste en de JO19, er wordt ook vaak samen getraind met de jeugd.” Een stap in de goede richting. “We evalueren en discussiëren regelmatig, vroeger hadden we echt eilandjes.” Toch blijft de stap naar het vlaggenschip groot, heeft hij gemerkt. “Aan ons om het niveau en de intensiteit te verhogen, zodat we die stap steeds kleiner kunnen maken. Als wij dat voor elkaar krijgen, wordt het eerste natuurlijk ook automatisch beter.” Promotie naar de tweede klasse moet daarbij gaan helpen, ze waren goed op weg. “Het is heel belangrijk voor de club om te promoveren, we zijn het eigenlijk aan onze stand verplicht.” Komend seizoen gaan ze daar opnieuw voor. “Meer aantrekkingskracht, maar ook voor je eigen gevoel is het lekker.” Hij ziet in ieder geval dat zijn spelers beter worden. Dat straalt Aarsman, die op twintig meter van de club woont, dan ook graag uit. “Het is gewoon een mooie club om te werken, een tweede elftal is ook echt heel belangrijk.”
Klik hier voor meer informatie over Victoria ’03
Lees hier meer artikelen over Victoria ’03