Aanstaand voorzitter Ron Hofman sprak eerder al over de waarde van vrijwilligers. Wat dat betreft is Ron Wiersma een man naar zijn hart. Maar hij is zeker niet de enige, benadrukt de jeugdvoorzitter van DSE zelf. “Het team is belangrijker dan de aanvoerder.”
Aanvoerder inderdaad, want met de term ‘jeugdvoorzitter’ moet je bij de 54-jarige Wiersma niet aankomen. “Dat is veel te zwaar. Het is een team, bestaande uit zes coördinatoren, waar ik dan de aanvoerder van ben. Maar zij doen het echte veldwerk, zij verdienen de ‘credits’.” Toch is ook zijn rol als verbindende factor er natuurlijk eentje die niet onderschat mag worden. “Samen probeer je de jeugd een zo goed mogelijke toekomst te bieden.”
Verbondenheid
Die verbondenheid is volgens Wiersma toch echt dé kracht van DSE. “We doen echt alles als één vereniging, dat vind ik ook het mooiste. Elkaar echt leren kennen.” Hij geeft meteen een voorbeeld. “We organiseren al tientallen jaren kampen voor de jeugd. Dat zijn weekenden vol met activiteit, waar alle teams door elkaar worden gehusseld. Leiders van oudere teams doen mee, soms zelfs spelers van het eerste elftal. Verbinden staat bij ons echt hoog in het vaandel.” Een mooi tafereel, vertelt hij. “Dan komt zo’n F’je na de vakantie iemand tegen, dan is het: Hey, jou ken ik nog!” De kans is groot dat de mensen Wiersma ondertussen ook vrij aardig kennen, want de geboren en getogen Etten-Leurder loopt er inmiddels al een flink aantal jaar rond. “Ik voetbalde altijd bij Internos, tot ik 30 jaar geleden met een vriendenteam lid werd bij DSE. Vanaf dat moment werd ik ook jeugdleider.” Dat vond hij zelf een logisch gevolg. “Als je ergens een mening over hebt, moet je er ook wat mee doen.” Zijn huidige rol vervult hij sinds een seizoen of tien. Dat was tijdens corona best een uitdaging. “We zijn lange tijd terughoudend geweest met activiteiten, maar toen het eenmaal ging lopen, was er elke zaterdag wat te doen. Onderlinge toernooitjes, bootcamps of ‘fundagen’.” Ook de trainingen gingen gewoon door en dat zijn er nogal wat. “Alle teams trainen bij ons twee keer, dus ook de lagere teams. Dat is best wel uniek, voor ons zijn ze allemaal even belangrijk.” En die benadering werpt zijn vruchten af. “Volgend seizoen hebben we 26 teams, ruim 300 jeugdleden. Gelukkig hebben we er een veld bijgekregen.”
Glimlach
Ook de laatste tijd bleef de instroom toenemen. “Onze goede naam loopt ons wat dat betreft een beetje vooruit. Mensen hebben toch het gevoel dat ze ook in een moeilijke tijd bij DSE terecht kunnen.” Daarvoor moet hij de complimenten geven aan trainers en begeleiders. “Het is heel lastig om het zonder wedstrijden leuk en uitdagend te houden. De kinderen waren daar ook wel aan toe, dat merkte je aan alles.” Maar ook hij ziet, als hoofd van de jeugdafdeling, dat het verzamelen van vrijwilligers steeds lastiger wordt. “Ieder seizoen is het weer passen en meten. We moeten toch vaak een beroep doen op de ouders, dan zeggen we: wij doen dit ook vrijwillig en we kunnen gewoon echt niet zonder jullie.” Wiersma weet in ieder geval heel goed uit te leggen waarom hij het graag doet. “De glimlach van die kinderen, of een leuke opmerking.” Tijdens het praten, merk je hoeveel het met hem doet. “Ik krijg er gewoon kippenvel van.” En dus hoopt hij dat er in de toekomst nog meer georganiseerd kan worden voor de jeugd, bijvoorbeeld met verenigingen uit de omgeving. “Waarom gaan we niet meer samenwerken? Toernooien organiseren of misschien zelfs wel met andere sporten?” Toch gaat het vooral om het voelen van die waardering. “Het derde of vierde team is misschien nog wel belangrijker dan de eerste twee. Het is moeilijker om die vast te houden, dat maakt je club juist zo sterk.” En dus moet de jeugd de komende jaren gewoon op een leuke en sportieve manier bezig kunnen zijn met voetbal en alles eromheen. Niet dankzij hem, maar door de inzet van het hele team. Zijn laatste zin is wat dat betreft allesomvattend. “Als het maar niet te veel over mij gaat.”
Klik hier voor meer informatie over DSE
Lees hier meer artikelen over DSE
