Bart Sprangers voorbeeld van nieuwe koers bij Philippine

0
226

PHILIPPINE – Aansprekende namen als trainer en als speler, veel jongens van buiten het eigen dorp. Het was bij derdeklasser v.v. Philippine jarenlang een gegeven. Tot er met de komst van trainer Carlo van Grimbergen een andere koers werd ingezet. Veel meer dan voorheen kregen jongens uit de eigen jeugd de kans zich te bewijzen. Sommigen kregen zelf een hernieuwde kans, zoals Bart Sprangers.

“Inderdaad, zo kan je het wel zien misschien. Ik ging op mijn zestiende met de selectie meetrainen, debuteerde op mijn zeventiende, maar niet iedere trainer die sindsdien kwam die zag het in me zitten. Ik was nog jong en verdween uiteindelijk weer naar de bank. En om dan als je zeventien of achttien jaar bent twee keer te trainen om dan op zondagen slechts tien minuten in te vallen. Of zelfs helemaal niet… Daar was ik toen klaar mee en ben onder Tom Nieuwelink toen gestopt en weer in de jeugd gaan voetballen. Daar hervond ik onder Arno Zwegers toen bij de JO19 weer het plezier.”

En nu treft hij met Van Grimberghe dus een trainer die het wél in hem ziet zitten in de 19-jarige verdediger. “Ik heb destijds met Carlo een gesprek gehad en daar sprak veel vertrouwen uit. Ik kreeg er ook weer echt zin in om er vol voor te gaan en sindsdien heb ik vrijwel alles gespeeld. Carlo was heel duidelijk: als je de betere bent op je positie en doet wat er binnen de speelwijze wordt gevraagd, dan speel je bij mij. Die woorden heb ik in me opgenomen, met zijn tips ben ik daarna aan de slag gegaan en sindsdien sta ik nagenoeg altijd op het wedstrijdformulier. Als een trainer dan zo duidelijk aangeeft dat hij het vooral ook met jongens van het dorp wil gaan proberen, dan was dit mijn en onze kans en dan moet je het als speler zelf ook waarmaken en laten zien.”

In de vier seizoenen bij de selectie maakte Sprangers maar liefst zes trainers mee, waarvan hij de beste herinneringen bewaard aan Alex van Keulen en nu dus ook aan Van Grimberghe. “Twee trainers die heel persoonlijk zijn en ook altijd interesse hebben in de persoon achter de voetballer. Dat vind ik waardevol en werkt prettig. De sfeer in de groep is ook veel beter en gezelliger geworden en dat is ook al heel waardevol.”

Hoewel de inwoner van Philippine inmiddels laat zien van toevoegde waarde te zijn, daar duurde het lang voordat hij wist wat het inhield om in competitieverband een teamsport te beoefenen. “Toen ik drie maanden oud was, moest in 1998 mijn vader voor zijn werk naar Afrika en verhuisden we naar Kameroen. Daar heb ik mijn eerste ervaringen met een bal opgedaan en trainden we elke zaterdag een beetje. Maar competitieverband kenden ze daar niet, dat leerde ik pas kennen toen we hier in Philippine kwamen wonen en ik hier lid werd van de club. Je merkt dan wel, dat je een bepaalde basis mist qua voetbalopleiding, maar dat heb ik daarna gelukkig snel opgepikt. In de jeugd speelde ik vaak als centrale middenvelder, terwijl ik nu vooral rechts- of linksback speel. Ooit wil ik in het eerste weer op het middenveld terecht komen, maar daar vind ik me nu nog niet klaar voor. Het belangrijkste is dat ik waardering voel en minuten maak. Dat is me nu veel meer waard.”

Hoewel hij zichzelf vooral qua veldspel wil laten gelden, vindt hij ook dat hij zich met name verbaal wat meer ‘aanwezig’ moet worden. Al zit dat nog niet in zijn ‘systeem’. “Ik hoor vaak dat ik een stille jongen ben en dat ik wat meer van me af moet bijten. Dat is wel een leerpuntje misschien, maar gaat wel steeds beter. Ik laat me nu vaker horen in het veld, zij het wel op een positieve manier. Ik ben nog jong en ik ben van mening dat je respect moet hebben voor spelers die ouder zijn. Al is met mondigheid niets mis wanneer het op een fatsoenlijke wijze gaat.  Er valt nog enorm veel te leren en ik heb nog alles te bewijzen. Dat wil ik de komende jaren hier graag doen. Want de koers die de club nu heeft ingezet is eentje die aanslaat en waar ik me fijn bij voel. Hopelijk kunnen we dat de komende tijd en mooi vervolg geven ook in de resultaten, want die zijn de laatste jaren te mager geweest voor de ambitie die we hebben als vereniging én voor de kwaliteiten die we hebben.”

Klik hier voor meer artikelen over VV Philippine