Vandaag zijn we in gesprek met de 42-jarige Arnoud Jonker. Na een avontuur als fulltime voetbaltrainer in Amerika is de trainer tegenwoordig actief bij RKVV JEKA. Verder is hij de eigenaar van 4-Skills Soccer Academy. Dit is deel 1!
Carrièreverloop
Arnoud is op zijn achtste begonnen met voetballen bij v.v. Vessem. Hier heeft hij alle selectieteams doorlopen tot en met de O17. ‘’We hadden een fantastische groep en op twee seizoenen na werden we elk seizoen kampioen. Op mijn zestiende verhuisden we naar Hendrik-Ido-Ambacht. Daar heb ik twee jaar in de O19 selectie gespeeld bij ASWH om daarna door te stromen naar de seniorenselectie. Op mijn negentiende mocht ik al debuteren in het eerste elftal. Echter werd al snel de ziekte Pfeiffer bij mij geconstateerd en lag er dus helaas lang uit. Ik heb nog geprobeerd terug te komen op het hoge niveau dat ASWH speelde, maar mijn lichaam had een harde klap gehad en ook mentaal had ik moeite met terugkomen. Ik was in Breda gaan studeren en woonde daar op kamers.’’
Het vier keer in de week reizen van Breda naar Hendrik-Ido Ambacht met trein en bus en het beginnen aan een hbo-studie liet Jonker besluiten om te stoppen als voetballer bij ASWH. Op zijn 23ste werd hij hoofdtrainer van de zaterdagtak bij vierde klasser vv Breda. ‘’De eerste jaren was dit als trainer-speler. Dit kon ook met de leuke groep die we hadden. Na drie jaar ben ik als speler helemaal gestopt. Uiteindelijk heb ik de fusie tot TVC/Breda meegemaakt en nog twee seizoenen de zaterdagtak geleid. Ik kreeg toen de kans om van mijn hobby mijn beroep te maken om fulltime voetbaltrainer te worden in Amerika en deze heb ik toen met beide handen aangegrepen.’’
Introductie
De trainer is getrouwd en heeft naar eigen zeggen drie prachtige en ondeugende kinderen. Hij is momenteel woonachtig in Breda. Na zijn afstuderen van de PABO in Breda, heeft hij zes jaar gewerkt in het Speciaal Basisonderwijs als leerkracht. ‘’Hier ben ik gestopt toen ik fulltime trainer kon worden in Amerika. Drie jaar heb ik in Amerika gewerkt waar ik werkte voor een grote voetbalschool, waar clubteams professionele trainers inhuren. Ook heb ik een Highschool team gecoacht. In de vakanties verzorgden we voetbalkampen waar duizenden kinderen per jaar aan deelnamen.’’
In Amerika leerde hij zijn huidige vrouw kennen en na twee jaar werd hun oudste kind geboren. Helaas werd hij heel ziek en moest hij de eerste maanden veelal in het ziekenhuis verblijven. Vanwege het zorgsysteem in Amerika was dit voor het gezin financieel niet te doen en na enkele moeilijke gesprekken met de familie, besloten ze om naar Nederland te gaan. ‘’Je komt er dan echt achter hoe goed we het in Nederland hebben en hoe goed zaken geregeld zijn. Terug in Nederland ben ik in het Speciaal Voortgezet onderwijs gaan werken in Eindhoven. Hier gaf ik tien jaar les aan jongeren van zeventien of achttien jaar met autisme.’’
Het gezin is in Deurne gaan wonen, om samen nieuwe sociale contacten op te bouwen en hun leven samen in Nederland op te bouwen. ‘’Hier werd ik direct Hoofd Jeugdopleidingen van SV Deurne, waar ik de eerste twee jaar ook de O19-1 en daarna O17-1 onder mijn hoede had. In deze tijd leerde mijn vrouw ook Breda goed kennen (omdat we daar veel kwamen) en wilde ze graag naar Breda verhuizen. Dit kwam ook beter uit, omdat ik na vijf jaar SV Deurne, hoofd jeugdopleidingen werd van mijn oude club ASWH. Het reizen van Deurne naar Hendrik-Ido Ambacht was zwaar en ging gemakkelijker vanuit Breda. Na vijf jaar ASWH belde RKVV JEKA voor een gesprek. Na drie goede gesprekken koos ik ervoor om hier aan de slag te gaan als Hoofd Jeugdopleidingen, waar ik nu mijn derde seizoen in ga.’’
Amerikaans avontuur
Arnoud begon op zijn 23e als trainer bij vv Breda. ‘’Alle fouten die je maar kan maken als onervaren trainer heb ik gemaakt. De spelersgroep had hier echter alle respect voor en dat maakte deze periode zo waardevol en leerzaam.’’ Hij begon met de TC3 opleiding bij de KNVB en behaalde in deze periode ook zijn eerste trainersdiploma. ‘’Ik kreeg meer ervaring en het ging steeds beter lopen. We behaalden meerdere periodetitels, maar zijn nooit naar de derde klasse gepromoveerd. Veel spelers gingen op vakantie als we de nacompetitie in gingen, waardoor we de laatste stap om ons te belonen nooit konden zetten. Dat heb ik zelf altijd wel heel jammer gevonden omdat ik zelf altijd wel heel fanatiek was. Het promoveren was voor de meeste spelers echter geen must.’’
In Amerika begon voor zijn gevoel zijn trainerscarrière pas echt. Hij had wel al zes jaar een eerste elftal getraind, maar nog nooit een jeugdteam. ‘’Ik kreeg direct een team (MO13 meiden) wat op hoog niveau uitkwam. Het vrouwenvoetbal in Amerika staat hoog aangeschreven, waardoor ik enkel meidenteams heb getraind.
Met NJE Freedom wonnen we bijna alle kampioenschappen en toernooien die we speelden. Het systeem in Amerika is anders dan in Nederland. Je speelt toernooien voor je ranking. Je krijgt meer punten naarmate je verder in toernooien komt en bepaalt mede in welke competitie je mag uitkomen. Amerika kent vier seizoenen waar je in de herfst en lente competitie speelt, in de winter zaalvoetbal en in de zomer grote toernooien die vaak meerdere dagen duren.’’ Met NJE Freedom won de trainer het Staatskampioenschap en Regionals, waardoor ze uit mochten komen op de Nationals. Hier komen de kampioenen van Noord, Oost, Zuid en West bij elkaar op neutraal terrein. ‘’Hier wonnen we één wedstrijd en werden we dus derde van heel Amerika. Dat is de grootste prijs die ik in mijn carrière behaald heb met een zesde plaats op de nationale ranking.’’
Door zijn successen met dit team mocht hij een nieuw NJE-elite team starten. Dit werd NJE Magic (MO11 meiden). ‘’De beste meiden van de regio kwamen in dit team uit en wonnen we ook de Staatskampioenschappen. Helaas sneuvelden we in de finale van de Regionals, maar was het heerlijk om met zoveel talentvolle meiden te mogen werken.’’
In zijn laatste jaar in Amerika werd Arnoud gevraagd om assistent-coach te worden van Highschoolteam Franklin Warriors. ‘’Hoofdtrainer werd ik van het tweede team. Dit was zo’n gave ervaring omdat je dan tegen andere scholen uitkomt en werkt op de prachtige accommodaties van deze scholen. Met de bekende schoolbussen naar wedstrijden, strijden voor je school; geweldig om dit te mogen meemaken.’’
In Amerika heeft de trainer zijn visie en missie op voetbal echt uiteengezet. ‘’In Nederland was ik het niet altijd eens met de manier van opleiden die mij aangeleerd werd. Zeker niet bij de jongste jeugd. Wanneer ik dit echter uitsprak, werd mij dit niet in dank afgenomen. Ik geloofde namelijk niet dat je bij de jongste jeugd direct begint met het leren van voetbal via wedstrijden. Ik vroeg mij oprecht af hoe jeugdspelers succeservaringen op doen wanneer zij nog niet kunnen dribbelen, acties kunnen maken, kunnen schieten, aannemen en passen. Zij moeten eerst de voetbalvaardigheden aanleren, om dan zo de wedstrijd goed te kunnen spelen.’’
Jonker heeft in Amerika veel aandacht besteed aan de technische vaardigheden van de speelsters en jongens van Franklin High. ‘’Juist omdat zij zich hierin gingen onderscheiden, domineerden we in alle 1v1 situaties. Mijn spelers werden zelfverzekerd, kregen zelfvertrouwen, hadden veel plezier en mochten ook hierin zelf keuzes maken. Het creatieve maakte het verschil. Het zegt genoeg dat alle topspelers van de wereld zich op dezelfde manier onderscheiden. Zij domineren elke 1v1 situatie. Kijk maar naar Messi, Ronaldo, Neymar en van Dijk. Vroeger was dit niet anders met Cruijff, Bergkamp en Maradonna.’’
Terug in Nederland zag de trainer dit terug in zijn rol als Hoofdjeugdopleidingen. Vooral bij de niet-selectie teams. Zij kregen tactische trainingen opgelegd, maar konden deze niet uitvoeren omdat ze de technische basis niet beheersten. Dit tot grote frustraties van zowel trainers als spelers zelf. ‘’Toen ik in contact kwam met René Meulensteen en bekend werd met zijn visie, ben ik direct zijn opleidingen gaan volgen. Ik herkende mij compleet in zijn methode. Hier maakte ik ook direct de keuze om niet verder te gaan met de KNVB-opleiding TC 2. Ook al wist ik dat ik in Nederland dan niet meer op hoog niveau als trainer aan de slag kon. In die tijd lagen de visies gewoon te ver uit elkaar voor mijn gevoel.’’
Het begin van de cursussen en de voetbalschool
We vroegen aan de trainer hoe hij op het idee was gekomen om een voetbalschool te starten en cursussen te geven. ‘’In mijn rol als Hoofd Jeugdopleidingen bij SV Deurne zag ik dat vooral bij de niet-selectie teams de trainers schreeuwden voor ondersteuning om goede inhoudelijke trainingen te geven. Zij kenden vaak geen achtergrond als voetballer of trainer. Hoe moesten zij omgaan met alle niveau- en karakterverschillen in het team? Welke trainingen moesten ze geven, wat moesten ze de kinderen leren? Ze hadden vaak geen idee en waren meer bezig met het oplossen van storend gedrag op de training dat hierdoor ontstond. Ouders stopten omdat ze het plezier snel verloren, maar ook omdat ze zich machteloos voelden en wisten dat de spelers niet aangeboden kregen wat ze verdienden.’’
Je kan dan twee dingen doen; kritiek uiten op de welwillende vrijwilligers die de kennis niet hebben, of ze gaan helpen. Arnoud koos voor het laatste.
‘’Belangrijk is dan dat er een duidelijke visie en missie staat. Dat er een methode is waar je aan kan vasthouden als vrijwilliger en mee aan de slag kan. Er werd dan gezegd dat je op internet simpel alle trainingen kon vinden. Zo moeilijk is dat toch niet? Maar zo simpel is dat niet. Er zit namelijk geen opbouw van trainingen in, waardoor de kans groot is dat je hak-op-de-tak trainingen gaat geven. Dat zorgt voor zoveel onduidelijkheid voor spelers. Ook gaven ouders aan hard te werken en geen tijd te hebben om alles maar op internet zelf op te zoeken. Als laatste het probleem, dat wanneer je een training ziet, je deze zelf niet direct ook kan geven. Dit vraagt een bepaalde basis en ervaring als trainer die de meeste ouders niet hadden.’’
Vanuit zijn visie en ervaring die hij had opgedaan in het voetbal is Jonker voetbal oefenstof gaan schrijven die past bij de leeftijd van het kind. ‘‘Creatieve, technische spelers opleiden, die vol zelfvertrouwen eigen keuzes mogen en kunnen maken en elke 1v1 situatie domineren; zowel verdedigend als aanvallend.’’
Dit type speler wilden de club gaan opleiden en hier schreef hij dan ook zijn oefenstof op. ‘’Ik ben begonnen met de onderbouw, omdat hier de spelers nog niet helemaal gevormd zijn en snel dingen oppakken. Maar ook omdat ze hier nog vele jaren in konden doorleren ten behoeve van de ontwikkeling.’’
Hiernaast is de oud-speler cursussen gaan schrijven om de ouders ook de achtergronden aan te leren en via praktijkvoorbeelden hen tips en adviezen te geven. ‘’Je kunt de ouders niet alleen maar oefenstof geven en denken dat ze het dan meteen kunnen uitvoeren. Ze moeten het begrijpen, uit kunnen voeren, maar ook achter de visie staan. Hier ben je wel een tijd mee bezig. Het is ook zeker de reden waarom ik vind dat je als Hoofd Jeugdopleidingen minimaal vijf jaar bij de club moet zijn om echt resultaat van je werk te zien. Dit zie je ook terug in mijn cv. Ik blijf altijd zeker vijf jaar, of de club staat natuurlijk niet achter mijn werkwijze, dan ga je sneller uit elkaar. Dit heb ik gelukkig nog niet meegemaakt en heb bij alle drie de clubs met zeer veel plezier en warmte gewerkt.’’
De oud leerkracht verzorgde cursussen, oefenstof, techniektrainingen en voetbaldagen. Verder betaalde hij trainers en had hij jaren ervaring van werken voor een Amerikaanse voetbalschool. Arnoud besloot de stap te maken en zonder enige ervaring als ondernemer een voetbalschool te beginnen die dit allemaal georganiseerd kon aanbieden. ‘’Zeker omdat andere voetbalverengingen uit de regio mij ook vroegen of ik hen niet, net zoals bij SV Deurne, kon helpen met wat ik bij SV Deurne op gang had gezet.’’ Zo ontstond Voetbalschool 4-Skills Soccer Academy.
Lees Deel 2 op VoetbalJournaal
Klik op RKKV JEKA voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RKKV JEKA voor meer informatie over de club.
Wil je meer weten? Klik dan op 4-Skills Soccer Academy voor meer informatie.