Begin niet bij het begin, maar nu!

0
139

Op zaterdag 21 september spelen alle onze meidenteams thuis bij VCK, eigenlijk gek als je er over nadenkt, je speelt uit of je speelt “thuis”, huh, thuis is toch waar het gezinsleven zich afspeelt, waar je samen eet, met elkaar praat, de dag doorneemt, waar je jezelf mag zijn en waar we voor elkaar zorgen.

Nou dat is dan ook precies wat we daar mee bedoelen.

Terugdenkend aan 2014, toen we met een achttal meiden de MO13 begonnen, er waren ook nog wat meiden die bij de jongens bleven spelen, maar er was een begin gelegd en een meidenteam geboren, niet wetende wat een enorme vlucht dat zou nemen in de toekomst, die toekomst is 5 jaar later uitgelopen tot 50 meiden verdeeld over 4 teams.

Een wereldje op zich, dat meidenvoetbal, de regels zijn hetzelfde als bij de jongens, het spel heet ook voetbal, maar de spelers zijn niet met elkaar te vergelijken. Bij meidenvoetbal is er ook altijd een non-verbale parallel wedstrijd bezig die minstens net zo heftig kan zijn als de realtime game.

De spelvreugde en het plezier waarmee de meiden zich in de wedstrijd gooien is ongehoord groot en bijzonder om te zien en mee te maken.

Deze vreugde en het plezier is net zo leuk als veel geld uitgeven bij het shoppen, met dit verschil dat je je geld maar 1x kan uitgeven, maar als je plezier deelt met je teamgenoten, wordt het juist steeds meer en nooit minder.

Zeker weten dat, als je naar een van de meidenwedstrijden gaat kijken, voelt alsof je een waanzinnige goede muziek opzet, alsof je een lekkere beat hoort en voelt, je kunt eigenlijk niet onbewogen staan kijken en luisteren, je moet gewoon meebewegen, fysiek en emotioneel, je voelt dat de adrenaline bezit gaat nemen van je aderen en je merkt direct dat je hier energie van krijgt. Het enthousiasme van de voetballende meiden stijgt tot ongekende hoogte, “is dat ook voor mij weggelegd”, is meteen de vraag die opborrelt, en het antwoord hierop is absoluut ja.

Bij sommige spelers die wel eens een pijntje voelen, geef ik het advies om goed naar je lichaam te luisteren en soms rust te nemen. Voor sommigen is dat moeilijk, juist omdat ze het voetballen te leuk vinden om een training of wedstrijd te missen.

Zelf ben ik maar beter gestopt om naar mijn lichaam te luisteren, want dat heeft altijd maar honger, is liever lui dan moe en wil liever niks doen. Het antwoord is, begin gewoon lekker met ons mee te trainen, voel hoe het is om met vrienden fysiek lekker een workout te doen en ervaar hoe leuk dit spelletje eigenlijk is. Als er bij ons iets niet lukt, dan hebben we niet gefaald maar juist iets geleerd, en zo komt onze voetbalpassie en teamspirit tot uiting.

Mocht je interesse hebben om hier eens aan te proeven en dit zelf mee te maken, te zien of ook jij je “thuis” voelt bij VCK, stuur dan een mailtje dan kun je alle info krijgen die je wilt.

Tekst: David Scheermeijer
dc.scheermeijer@gmail.com