Het nieuwe voetbaljaar begon voor Dax Steentjes rampzalig. De 22-jarige middenvelder van Verburch scheurde in de tweede trainingsweek na de winterstop voor de tweede keer binnen twee jaar zijn voorste kruisband af. Amper een half jaar was hij volledig hersteld van zijn vorige blessure. “Ik zat er weer helemaal lekker in”, kijkt Steentjes terug op zijn rentree in de Poeldijkse hoofdmacht. “Ik had geen angst en speelde voluit.”
Het gebeurde in een ‘onschuldig’ moment. “Tijdens een partijvorm. Ik wilde druk zetten en mijn tegenstander kapte me uit. Ik draaide linksom. Dat deed mijn hele lichaam, alleen mijn voet bleef staan.” Hij wist gelijk dat het, weer, mis was. “Ik ben hier bij Verburch meteen naar fysiotherapeut Wouter de Kok gegaan. Die voelde het ook meteen: afgescheurde kruisband. Op dat moment zakt de grond wel even onder je voeten vandaan. Toen ik thuis kwam, zagen mijn ouders aan mijn betraande ogen dat er iets niet goed was.”
Hij zal opnieuw onder het mes moeten. “Ik krijg een nieuwe voorste kruisband”, legt hij uit. “Bij de vorige operatie hebben ze een stukje pees uit mijn hamstring gehaald. Die pees is nu kapot en onbruikbaar. Een nieuw stukje pees uit mijn hamstring halen kan niet. Ik ben aangewezen op een donorpees of op een pees van een varken. Ik heb me laten vertellen dat zo’n pees goed te vergelijken is met die van een mens.”
Zijn zware blessure heeft ook grote gevolgen voor zijn dagelijkse doen en laten. Als student van de Haagse Academie voor Lichamelijke Opvoeding (HALO) heeft hij zijn knie hard nodig. “Dat is wel iets, ja”, verzucht hij. “De theoretische vakken kan ik blijven doen, maar de noodzakelijke praktijklessen volgen is erg lastig. Atletiek, turnen en judo zijn sporten die ik een later stadium moet inhalen.”
Normaal gesproken zou hij volgend jaar afstuderen aan de HALO, maar dat zit er voor de derdejaarsstudent niet in. “Door mijn eerste blessure moest ik al het nodige inhalen. Daar was ik nu mee bezig. Het is een vervelende bijzaak, maar ik doe er niks aan. Ik zal niet de eerste zijn aan de HALO die er een jaartje extra over doet.”
Meer zorgen maakt hij zich over zijn voetbaltoekomst. Die is serieus in geding. “Is het überhaupt verstandig om door te gaan?” vraagt hij zich hardop af. “Het belangrijkste nu is dat mijn knie weer helemaal goed wordt. Bij dit soort blessures kan je kiezen om wel of niet te opereren. Voor mij is niet opereren geen optie, want ik heb die knie in mijn werkbare leven straks nodig.” Voorlopig schuift hij zijn beslissing om te stoppen of door te gaan met voetbal voor zich uit. “Eerst maar opereren en revalideren.” Hij weet hoe dat is. “Dat is me bij de eerste keer niet tegengevallen.”
Met zijn eerste knieblessure speelde hij lang door. “In eerste instantie dachten ze aan een verrekking. In de voorbereiding heb ik toen alles gespeeld, achteraf gezien zonder voorste kruisband. Pijn heb ik nooit gehad.”Na een voorspoedige revalidatie maakte hij dit seizoen tegen GDA zijn comeback in de basis. “Ik maakte de 1-1 en 2-1 en we wonnen met 3-1.”
Nu is hij nog steeds veel op de club. “Doordeweeks bij trainingen en bij wedstrijden. De band met die jongens is hecht, maar het is natuurlijk anders als je zelf speelt.”