In zijn eerste seizoen bij Hellevoetsluis kwam Fabian Boekholt niet verder dan vier wedstrijden en dus ziet de rappe aanvaller dit jaar als zijn vuurdoop. En die verloopt tot nu toe best aardig, want met acht goals en zes assists maakt de oud-speler van MZC’11 indruk. “Ik wil hier echt belangrijk worden, dan komt dat belletje voor hogerop vanzelf.”
Door een verhuizing naar Zierikzee voetbalde de 21-jarige Boekholt een aantal jaar in Zeeland, maar nu is hij dus terug. En daar is hij maar wat blij mee. “De Rotterdamse competitie is toch een stukje aantrekkelijker. Voetballend is het beter, Zeeland is toch meer ‘FC Lange Bal’.” Inmiddels woont hij weer in Hellevoetsluis en gaat hij naar school op het Albeda College, zijn ontvangst bij de club deed hem goed. “Ik ben heel goed opgevangen en de sfeer is leuk. Hier is het echt één hechte groep.”
Bewijzen
Ondanks zijn nog jonge leeftijd, speelde hij al voor de nodige clubs. Een echte band met ‘Hellevoet’ had hij niet. “Mijn vader heeft hier vroeger gevoetbald, maar zelf had ik er niet echt een bijzonder gevoel bij.” Begonnen bij Vlotbrug en te klein voor Feyenoord, maar hier zit Boekholt helemaal op zijn plek. “Vrienden die je normaal misschien niet zou zien, komen allemaal naar de club. De supporters zijn ook heel fanatiek, staan continu te roepen. Echt een mooie beleving.” Hij heeft het plezier dan ook weer helemaal terug, van zijn vroege overstap naar de senioren leerde hij een hoop, vertelt hij. “Toch wel wat slimmigheidjes. Ik weet nu beter wat die verdedigers gaan doen, even trekken of duwen. Bij MZC kreeg ik eens een rode kaart bij een opstootje, laatst had ik hier ook zo’n moment, toen ben ik meteen weggelopen. Daar leer je van.” Veel verschillende clubs dus achter zijn naam, niet altijd een voordeel, weet hij inmiddels. “Aan de ene kant is het leuk, omdat je jezelf steeds weer moet bewijzen. Maar je verliest wel veel contacten. Als je lang bij een club zit, ken je de mensen en zegt iedereen ‘hey’ als je voorbijkomt. Nu moet je steeds weer nieuwe mensen leren kennen.” Over de prestaties van de tweedeklasser en zichzelf is Boekholt meer dan tevreden. “We zijn heel lekker begonnen, dat geeft vertrouwen. Bij mij zat dit er ook wel aan te komen, je wordt wat ouder, dan moet je ook steeds meer rendement krijgen. Dat was wel iets waar ik veel mee bezig was.”
Echt belangrijk worden
Die goede start brengt ook nieuwe verwachtingen met zich mee, realiseert hij zich. “Als we in de top drie eindigen zijn we tevreden, maar misschien moeten we wel voor het kampioenschap of een periode gaan. Dat leeft echt in het team.” Hij moet lachen. “Laatst zeiden we al tegen elkaar op Whatsapp: Dit is echt het geluk van de kampioen!” De manier van spelen past perfect bij hem. “We zetten hoger druk en willen de bal snel afpakken, dat is voor mij als aanvaller natuurlijk wel lekker. Dan kan ik tenminste daar mijn energie in steken, in plaats van steeds verdedigen.” Voorheen als buitenspeler, tegenwoordig als spits. “Een systeem met twee spitsen. Ik ben een beetje de inzakkende of voetballende spits, misschien zelfs wel een dubbele ’10’. Zwerven en de hoeken induiken.” Het is hem op het lijf geschreven. “Ik moet het ook hebben van mijn loopacties, slim tussen de linies, ondanks dat ik vrij snel ben.” Toch ziet hij nog genoeg verbeterpunten. “Hoe hoger je gaat spelen, hoe meer je weer leert. Af en toe wat meer rust aan de bal, even het moment kiezen om balbezit te houden.” Aan ambitie geen gebrek. “Het hoogst haalbare, dan denk ik aan tweede of derde divisie. Lastig te zeggen of ik dat nu al zou willen, misschien is het wel beter om nog een jaartje te blijven. Om echt belangrijk te worden.” Zijn doel voor dit seizoen staat in ieder geval vast. “Minimaal vijftien goals en tien assists, dan ben ik tevreden!”
Klik hier voor meer artikelen over VV Hellevoetsuis.