Het keepen heeft hij al een tijdje vaarwel gezegd, maar Pieter Verwijs bouwt bij VV Abbenbroek al een tijdje hard aan een stevige carrière buiten die van actieve voetballer. Hij heeft de club in al haar doen en laten al lang geleden omarmd. “De gemoedelijkheid spreekt mij aan.”
Een leven zonder voetbal kan Verwijs, die in mei 55 jaar wordt, zich niet of nauwelijks voorstellen. Via Zwart-Wit’28, TOGR en weer Zwart-Wit’28 kwam hij jaren geleden bij Spijkenisse terecht. Met zoonlief op de velden was Verwijs snel te porren voor allerlei vrijwillige taken. “Mooie club ook, Spijkenisse. Totaal anders dan Abbenbroek, maar geen kwaad woord hoor.”
Het mooiste wat hij er naar eigen zeggen opdeed, was zijn vrouw. “Die was destijds actief als wedstrijdsecretaris in de jeugd. We zijn verliefd geworden en getrouwd. Ik had al een zoon, Roy, en zij twee, Jan en Luuk. Stuk voor stuk prachtige gasten. Ze zijn alle drie in de twintig inmiddels. Ze spelen alle drie in Abbenbroek, Roy in het eerste en Jan en Luuk in een vriendenelftal. Dat ze voor Abbenbroek zijn gaan spelen, was hun keuze. We hebben ze nooit enige druk opgelegd.”
Zijn vrouw komt uit Abbenbroek en wilde graag terug naar haar roots. Het leverde de plaatselijke voetbalclub een voetbaldier extra op. “Ik ben gaan voetballen en van lieverlee ook wat dingetjes gaan doen. Zo ben ik. Bij een vereniging moet je ‘t samen rooien. Ik heb dat ook altijd leuk gevonden.”
Hij keepte jarenlang in het succesvolle veteranenelftal en als de nood aan de man was, maakte hij zijn opwachting in het eerste elftal. “Dat is nog niet eens zo lang geleden”, zegt Verwijs. “Vier jaar geleden hooguit. Bij blessures en schorsingen werd er wel eens een beroep op mij gedaan. Op een gegeven moment heb ik gezegd: het is mooi zo. Volgens mij was ik 51. Na een showduik duurde het twee dagen voordat ik weer in het gareel zat, haha. Dat werd te gortig.”
Hij was enige tijd elftalleider van het eerste elftal toen Jacco Verhoev trainer was. “Met Jacco had ik een perfecte band. Met de huidige trainer is die klik er niet. Daarom ben ik gestopt. Dat kan gebeuren.” In het huidige eerste elftal staat zoon Roy in de spits. “Hij is balvast en redelijk technisch”, zegt de vader over zijn zoon. “Maar zijn scorend vermogen is zijn minpunt. Dat weet hij zelf ook. Tien à vijftien doelpunten per seizoen is magertjes, zeker als je soms wedstrijden wint met 5-0 en 6-0.”
Sinds een paar jaar is Verwijs een nieuwe carrière begonnen: die van scheidsrechter. “Ik heb een tijdje de lagere elftallen gefloten. Dat vond ik naar verloop van tijd wat saai worden. Ik floot elke week praktisch dezelfde elftallen. Dat kan ook niet anders bij een kleine club als Abbenbroek. Ik ben voor de KNVB op zondag gaan fluiten. Vorig seizoen ben ik overgestapt naar de zaterdag, want de reistijd van en naar wedstrijden werd steeds langer. Mijn laatste wedstrijd dit seizoen was dicht in de buurt: GHVV’13-Rijnmond Hoogvliet Sport in de derde klasse.”
Komend seizoen ontfermt hij zich als materiaalman over de kleding van Abbenbroek. Daarnaast probeert hij het zeven-tegen-zeven voetbal nieuw leven in te blazen. “We willen de 35- en 45-plussers weer naar het veldkrijgen. Ik hoop dat ik die jongens van het veteranenelftal van weleer weer zo ver krijg dat ze een balletje gaan trappen. Er is op het eiland een interne competitie, met vijf speelavonden voor en vijf speelavonden na de winterstop.”
Meer artikelen lezen over VV Abbenbroek? Klik hier.