Bij Excelsior is de strijd om de Gertjan Terlouw bokaal weer losgebarsten. De 7 tegen 7-competitie mag al jaren rekenen op een enorme populariteit, met een lange wachtlijst van teams die willen meedoen.

“We zijn weer volop in bedrijf”, zegt organisator Jacko van Ast vlak voor de vierde speeldag van de nieuwe competitie. “Ook voor ons was het vorig seizoen snel gedaan met de pret. We hebben drie speelronden afgewerkt en dat was het.”

De populariteit leed niet onder corona en bijna een jaar niet voetballen. De vier divisies zijn weer volop bezet met elk acht teams. “Als we zouden willen, zouden we acht divisies kunnen maken”, zegt Van Ast. “We hebben een lange rij met wachtenden. Op Woudestein is het echter dringen geblazen. De club loopt qua capaciteit tegen de grenzen aan. We hebben nu twee halve velden tot onze beschikking. Daar kunnen op een avond acht wedstrijden op worden gespeeld, dus twee competities. De volgende donderdag is het de beurt aan de andere twee divisies. Je speelt als team dus één keer in de twee weken.”

De 7 tegen 7– competitie ging in 2004 van start als pilot om 35-plussers weer in beweging te krijgen. “Erik van der Spek speelde al jaren 7 tegen 7 bij Poortugaal en die kwam met het idee. De toenmalige wethouder van de deelgemeente heeft nog de aftrap verricht. We begonnen met acht teams, daar moesten we best veel moeite voor doen, weet ik nog. Maar we groeiden daarna snel. In het tweede jaar hadden we al twee divisies. Binnen een paar jaar we zaten aan de vier divisies.”

De opzet is volgens Van Ast al jaren hetzelfde. De 32 teams, die spelen met aangepaste spelregels – er mogen bijvoorbeeld geen slidings worden gemaakt – worden ingedeeld in de vier divisies. Er is een najaars- en een voorjaarsreeks. “Alle teams spelen één keer tegen elkaar, daarnaast hebben we nog finalewedstrijden. De divisies zijn ingedeeld op basis van kracht. In de hoogste divisie spelen vanzelfsprekend de beste teams. De kampioen in de eredivisie wint de Gertjan Terlouw Bokaal, Van de eerste, tweede en derde divisie promoveren de eerste twee teams. Van de eredivisie, eerste en tweede divisie degraderen de nummers zeven en acht. De nummers 3 en 4 spelen in de finaleronde om promotie/degradatie met de plaatsen 5 en 6 van de hogere divisie. Die opzet zorgt ervoor dat vrijwel elke wedstrijjd spannend is.”

De strakke organisatie is een belangrijk onderdeel van het succes, zegt Van Ast. “Bij elke wedstrijd hebben we een scheidsrechter en we zijn streng voor teams die niet komen opdagen. Als het verkeerd loopt, grijpen we in en halen we een team uit de competitie. Dat doen we ook met teams die zich niet aan de regels houden. We willen het voor iedereen leuk houden. Sportiviteit staat hoog in het vaandel.”

En gezelligheid. “Natuurlijk drinken alle teams een biertje op donderdag in de kantine. Dat is minstens zo belangrijk. Je merkt wel dat het aan veranderen is. Vroeger werd er echt gefeest tot diep in de nacht. Dat is nu minder. Ik heb ook het idee dat mensen bewuster zijn geworden met het alocoholgebruik.”

Van Ast trapt zelf ook een balletje mee. “Voor ons is de tweede divisie een mooi niveau. In de hoogste klasse spelen teams met veel kwaliteit.”

Voor meer artikelen over Excelsior, klik hier.

Voor meer informatie over Excelsior, klik hier.