Een aantal seizoenen geleden begonnen ze hem bij De Schutters toch wel een beetje te knijpen. Het aantal leden liep terug, er waren nauwelijks seniorenelftallen en ook de aanwas vanuit de jeugd was minimaal. Een aantal jaar later, is dat anders. “Ze zien dat het hier toch wel gezellig is!”
Secretaris Kees Laros zit de afgelopen maanden dan ook weer een stukje rustiger op zijn stoel, vertelt hij. “De laatste jaren zien we een redelijke groei, inmiddels hebben we zo’n 190 leden.” Dat is dus weleens anders geweest. “Een seizoen of drie geleden, hadden we nog maar twee elftallen bij de senioren. Toen zeiden we wel tegen elkaar: hoe gaat dit verder?” Een logische verklaring voor die krimp heeft Laros echter wel. “Vanuit het dorp is er maar weinig aanwas, ook geen jeugd. Ze verlaten Stampersgat vaak behoorlijk massaal, dan begin je toch bang te worden.”
Inkomsten
Bij de junioren ziet de 66-jarige clubman dat probleem dan ook nog steeds. “Daar hebben we inmiddels nog maar drie teams, de O16 is de oudste. Doorstroming naar het eerste is dan ook lastig.” Toch groeit het aantal senioren. “Vier teams op zondag, eentje op zaterdag. Groepjes vrienden zijn hier komen voetballen, overal vandaan. Ze zien dat het hier toch wel gezellig is.” En dat is maar goed ook. “Voor de omzet en de inkomsten van contributie.” Al werpt zich daar ook meteen nieuwe problematiek op, weet Laros. “Hebben we genoeg ruimte om iedereen te laten trainen? Ze willen toch allemaal op donderdagavond, want dan is de kantine open.”
Ook scheidsrechters liggen niet voor het oprapen. “Soms moeten we loten. Daarom hebben we nu een vergoeding ingesteld, hopelijk helpt dat.” Aan Laros zelf zal het in ieder geval niet liggen. “Tot mijn 32ste heb ik hier gevoetbald, een jaar of twintig geleden kwam ik als wedstrijdsecretaris in het bestuur.” En daar bleef het niet bij. “Ik kende alle bestuursleden vrij goed, dus dat was snel beklonken. Later was ik ook nog twee jaar waarnemend voorzitter en inmiddels ben ik alweer een seizoen of elf secretaris.” Maar ook binnen de lijnen was hij dus actief. “Ik was niet zo’n geweldige voetballer, begon ook pas op mijn achttiende met voetballen. Heel veel verder dan het derde ben ik niet gekomen, maar het was altijd heel leuk.”
Contact met mensen
Mede daarom is hij nu nog altijd van toegevoegde waarde voor De Schutters. “Je woont op een klein dorp, waar het verenigingsleven bloeiend is, daar zet ik mij graag voor in. Dat is wel een beetje door mijn vader met de paplepel ingegoten, die zat ook altijd in allerlei verenigingen.” Laros, die in 2015 na 34 jaar bij Philips Roosendaal met pensioen ging, weet inmiddels hoe het werkt. “Iets doen voor een ander is mooi, maar je moet ook wel een brede rug hebben. Kritiek krijg je altijd, maar daar leer je mee omgaan.” Dat is maar goed ook, want hij geniet nog altijd van zijn functie als secretaris. “Je bent contactpersoon, voert gesprekken met de gemeente, andere verenigingen of de KNVB. En soms zelfs met de hovenier. Dat maakt het ontzettend leuk, het contact met andere mensen.”
Als onderdeel van de sponsorcommissie houdt Laros zich ook bezig met het werven van sponsoren, toch ligt de focus de komende tijd op nóg belangrijkere zaken. “Over vier jaar, vieren we ons 100-jarig jubileum. Dat willen we groots aanpakken. Verder moeten we kijken naar het vrijwilligersbestand. Een aantal vrijwilligers is al boven de 70, het is een uitdaging om daar opvolgers voor te vinden.” Voor hemzelf is dat voorlopig nog niet nodig. “Ik zou de 25 jaar graag volmaken, dat is tijdens ons jubileum. Een mooi moment voor een jonger iemand!”
Klik op De Schutters voor het laatste artikel over de club.