Yvare Helena kent geen angst in VDL-doel

0
318

Yvare Helena revalideert momenteel van een knie-operatie en dat proces doorstaat hij met verve. “Het is niet de eerste keer dat ik geblesseerd ben hé,” zegt hij met een knipoog. “Ik ben het gewend. Ik doe de oefeningen trouw, want ik wil op tijd weer fit zijn voor het nieuwe seizoen met VDL. Als even het kan voor de start van de voorbereiding.”

Het medische dossier van de jonge doelman van VDL is al aardig dik, bijna dikker dan de wedstrijden die hij voor de hoofdmacht van de Maassluizers speelde. “Ik heb mijn middenhands- en middenvoetsbeentje gebroken en mijn pols ook. De tweede helft van dit seizoen raakte mijn schouder uit de kom. Ik heb nog wel eens wat.” Nu gaat alle aandacht uit naar zijn knie. Het gewricht dat niet mee wilde werken toen hij bij zijn werk vanaf een container moest springen. “Ik werk als logistiek medewerker en heftruckchauffeur. Die container stond op anderhalve meter hoogte. Ik opende de deur en de spullen die er in stonden schoven mijn kant op. Om ze te ontwijken ben er vanaf gesprongen. Daarbij sloeg mijn knie dubbel.”

Het resultaat was een flink beschadigde meniscus. “Via een operatie is hij inmiddels gehecht. Ik heb zes weken op krukken gelopen en zit op zeventig procent.” Helena (20) zegt het opgewekt. “Het is een beetje raar om te zeggen: als je dan toch geblesseerd moet zijn, beter nu. Ik bedoel: ik hoef geen wedstrijd te missen. Dat was pas echt pijnlijk geweest.” Als hij straks weer fit op het veld staat, zal hij zich niet inhouden. Blessures zijn volgens Helena een risico van het vak. “Mijn taak als keeper is om doelpunten te voorkomen. Ik heb nooit angst gekend. Ik gooi altijd mijn hele hebben en houwen erin. Soms doe ik dat wat onbezonnen en ik moet ook leren om mezelf beter te beschermen. Dat is een kwestie van ervaring.”

Mede door die onverschrokkenheid heeft Helena een keepersstijl ontwikkeld die bij VDL zeer in de smaak valt. Toch heeft hij nog niet heel veel wedstrijden achter zijn naam staan. “Vorig seizoen ben ik er in januari ingekomen. Kamal Fakili had zijn arm gebroken. Het ging lekker, nee héél lekker toen corona kwam. Dit seizoen heb ik nauwelijks gekeept.” Hij weet dat zijn tijd nog wel komt. “Ik probeer met de keeperstrainer van VDL te werken om nog een betere keeper te worden. Ik heb een goede reflex en kan aardig meevoetballen. We hebben veel tijd besteed aan mijn traptechniek de afgelopen twee seizoenen. Ik wil niet alleen ver kunnen trappen, maar ook precies. Dat vergt enorm veel oefening.” Hij weet ook waar het af en toe aan schort. “Coaching in sommige situaties kan beter. Dan ben ik te veel bezig met de man met de bal en te weinig wat er in onze verdediging gebeurt. Maar ook dat is een ervaringsdingetje.”

Klik hier voor meer informatie over VDL
Lees hier meer artikelen over VDL