Yassine Azzagari debuteerde als tiener in het eerste elftal van NAC. Waar hij afgelopen seizoen hoopte op een definitieve doorbraak, moest hij genoegen nemen met weinig speelminuten. Hij zat zelfs met regelmaat niet bij de selectie. Hoe anders is het nu, onder trainer Edwin de Graaf is hij het seizoen gestart als basisspeler.
BREDA – “Na regen komt zonneschijn, zeggen ze.” Azzagari zegt het met een grote glimlach op het gezicht, kort na een training op het trainingscomplex in Zundert. De zon schijnt op dat moment echt hoog aan de hemel. Maar ondanks een zomer waar de zon zich amper liet zien, straalt Azzagari al weken. “Mentaal was afgelopen seizoen heel zwaar. Als je dat vergelijkt met nu, is dat een wereld van verschil. Maar het was ook een leerzaam jaar.”
Hij sprak veel. Met zijn zaakwaarnemers. En ook met trainer Maurice Steijn. “Maar dat ligt natuurlijk net iets anders.” Ook met toenmalig ploeggenoten Huseyin Dogan, Mounir El Allouchi, Jan Paul van Hecke en Sydney van Hooijdonk – inmiddels allemaal vertrokken uit Breda – had hij veel gesprekken. Zorgen over zijn instelling hoefde niemand te maken in de fase waarin hij niet aan spelen toekwam. “Sowieso nooit, ik moet vaker afgeremd worden dan dat ik gestimuleerd wordt. Dat is ook een kritiekpunt, ik ben soms te enthousiast. Maar ik vind voetbal gewoon te leuk. Natuurlijk gaat het op een gegeven moment wel knagen. Eerlijk is eerlijk, maar ik probeer er dan echt het beste van te maken.”
Dat hij na de voorbereiding in de competitie een basisplaats had zorgde voor opluchting bij de Zeeuw. “Ik voelde het wel een beetje aankomen, maar neem mezelf dan ook in bescherming. Wil niet te vroeg juichen. Vorig jaar speelde ik ook veel in de voorbereiding, maar zat ik de eerste competitiewedstrijd gelijk op de bank.”
Lekker
Terug naar het hier en nu, het huidige seizoen. De speeltijd is fijn, toch is er nog wel een kritiekpuntje vanuit de middenvelder zelf. “Het is extra lekker als je goede resultaten haalt. We hadden al meer punten moeten hebben.” Azzagari heeft er echter vertrouwen in dat die punten gewoon gaan komen. Mede door de aanwezigheid van de fans, die afgelopen seizoen bijna volledig moesten missen. “Dat is lekker om weer te voelen. De uitwedstrijden met al die fans die tegen je zijn. En thuis, bizar. We spelen uit eigenlijk ook bijna thuis trouwens, want onze fans komen er in het uitvak vaak gewoon bovenuit.”
Het woord ‘lekker’ valt een paar keer. Wanneer kan hij die term op het seizoen plakken als de laatste wedstrijd gespeeld is. “Ik wil zelf belangrijk zijn voor het team. Ik heb een moeilijk jaar achter de rug en heb nu nog niet op mijn best gespeeld. Maar ik wil aan het einde van het seizoen kunnen terugkijken en zeggen: dat is de Yassine Azzagari die echt is gegroeid en een meerwaarde is geweest.”
Promotie
Als het over het team gaat valt natuurlijk het woord promotie. Daar moet NAC voor gaan, ook al is de concurrentie moordend. De ogen van de twintigjarige Azzagari beginnen meteen te stralen. “Ik hoor er leuke verhalen over. Toen ik nog in Zeeland voetbalde ging ik wel eens naar NAC toe. Die sfeer was mooi. Maar ook de filmpjes en de verhalen die ik hoor van mensen van het feest van de promotie, dat is bizar en dat ik wel een keer meemaken. Als we op de parkeerplaats staan en in de stad, dan zijn we geslaagd. Dan maakt het niet uit hoe, als we maar promoveren.”
Het is nog ver weg, promotie. Het seizoen is net begonnen en de competitie heeft veel ploegen met hetzelfde doel, weet ook Azzagari. “De competitie is heel gek. Het gaat alle kanten op, dat maakt het zo leuk. Maar we moeten meedoen om te promoveren, daar moet NAC ook altijd voor staan.”
Voor meer artikelen over NAC, klik hier.
Voor meer informatie over NAC, klik hier.