Elke zaterdag staat Wim Zwamborn (61) met zijn vaste groepje vrienden naar VV WNC te kijken. Als zijn club verliest is hij er ziek van en als het wint heeft hij een goede zaterdag. Wim is niet alleen als supporter, maar ook als vrijwilliger heel betrokken bij zijn WNC.
Wim Zwamborn heeft eigenlijk alles gedaan binnen WNC wat er te bedenken valt. Eerst heeft hij jarenlang in het tweede gespeeld en daarna heeft hij zowat elke functie als vrijwilliger wel bekleed. Hij legt uit dat alles er langzaam is ingeslopen bij hem. Van het één kwam het ander. Momenteel kalkt hij de lijnen, fluit hij wedstrijden, staat af en toe in de kantine, is materiaalman en regelt de zaken rondom de wedstrijden. Een vrijwilliger die dus goud waard is voor WNC. Ooit was Wim ook bestuurslid van de club maar daar is hij mee gestopt. “Ten eerste zat ik op twee stoelen. Dus ik was bestuurslid maar moest tegelijkertijd als vrijwilliger luisteren naar het bestuur. Dat was wel eens lastig. Maar de grote reden dat ik gestopt ben is dat ik niet houd van middelen. Ik ben rechttoe rechtaan. Recht door zee. Als je iets vindt, moet je dat vooral uitspreken. Dus als ik leiding geef als voorzitter dan zeg ik wat ik denk en wat ik verwacht van anderen. Dat kan soms hard overkomen. Er zijn mensen die durven elkaar niet af te vallen, maar ik denk dat je dan op den duur klem komt te zitten. Maar goed, daar ben ik dan toch maar mee gestopt. Ik denk dat het bestuur meer houdt van middelen.”
Vroeger als speler van het tweede was Wim “er ziek van” als hij een keer verloor. Hij geeft aan dat hij soms wel een week lang kon balen. En nog steeds bepaalt het eerste elftal zijn humeur op een zaterdag. “Nog steeds ben ik er ziek van als WNC verliest. Dan baal ik als een stekker. Dat heb ik al sinds vroeger. Ik kan heel slecht tegen mijn verlies. Ook als ik een trainingspartijtje verloor, had ik daar echt moeite mee.”
De tijden zijn veranderd, vindt Wim. “Nu voetballen de spelers niet meer om beter te worden. Nu is het een puur een hobby en gaat het om plezier. Vaak als ik een wedstrijd kijk van WNC denk ik, er zijn er maar zes die echt hun best hebben gedaan. Ik vind het moeilijk om te accepteren. Maar dat is nou eenmaal de tijd die veranderd is en ik snap het ook. Vroeger hadden wij alleen maar de voetbalclub. Nu zijn daar buiten zo veel andere dingen te doen.”
De kritiek die Wim uit op de selectie komt voort uit een groot hart voor WNC. “Ik kan met al die gasten goed overweg.” Er is één speler die Wim stiekem wat hoger heeft zitten dan de rest, Michael Soepnel of zoals Wim hem noemt: Mikey. “Daar heb ik het meeste contact mee. Na een training of wedstrijd geeft hij me altijd wel even een hand en maken we een praatje. Vaak doen we ook samen een biertje aan de bar op zaterdag. Mikey is niet alleen een goede voetballer, maar ook als mens is het een leuke jongen.”
Mikey is één van de jongens die gehaald is van buitenaf. Dat is geen unicum bij vierde divisionist WNC. Op die manier blijft de club op divisie niveau spelen. In eerste instantie was Wim geen voorstander om mensen van buitenaf te halen, maar hij heeft er inmiddels geen moeite meer mee. “Dat is tijdens de algemene ledenvergadering besloten dus dat is nou eenmaal zo. Daarbij, als WNC geen wedstrijd speelt, ga ik met mijn vaste groepje maten wel eens kijken naar een vierde klasse ploeg. Nou daar word je niet per se vrolijk van. Doe mij dan maar die vierde divisie. Dit seizoen zal handhaven het doel zijn. Ik had van tevoren gehoopt op een periode maar we hebben daar nu te veel blessures voor denk ik.”
Klik op WNC voor het laatste artikel over de club.
Klik op WNC voor meer informatie over de club.