TERNEUZEN – Hij maakte in het verleden furore als veelscorende aanvaller. Zijn laatste van maar liefst 210 goals maakte Pascal Wedage namens Corn Boys in 2011 op zijn 39e. Daarna stopte de spits met definitief met voetballen. Het ruim zeven jaar voordat hij op het veld terugkeerde, dit keer als trainer bij de dames van Terneuzense Boys.
“In eerste instantie begon ik bij de meiden van de Boys, waar mijn dochter Naomi speelde. Je weet wel hoe dat gaat he. Je gaat eens kijken bij een wedstrijd, neemt een kijkje bij de training en voor je het weet zeg je ‘ja’ en sta je op het veld in een trainingspak haha. Maar zonder dollen, ik vind het enorm leuk om te doen. En toen er een paar meiden over moesten naar de senioren en geen dispensatie kregen, toen wilden ze als groep allemaal bij elkaar blijven. Daarop zijn we overgestapt naar het damesvoetbal, ondanks dat er meiden van slechts vijftien bij waren. Het zegt veel over hoe de groep aan elkaar hangt. En daar geniet ik wel van ja.”
Het is overigens niet zijn eerste ervaring als trainer, want in het seizoen 2006/2007 wisselde hij het wedstrijdshirt om voor een coachjas bij v.v. Sluiskil. Het seizoen liep uit op een teleurstellende ervaring, waarna hij weer besloot om terug te gaan voetballen. Hij speelde en voor Biervliet, Philippine, Sluiskil, RIA W. en Corn Boys. In die jaren scoorde hij dus meer dan 200 keer en vindt zichzelf nog altijd terug in de Top-25 van Zeeuwse doelpuntenmakers aller tijden. “Het waren geweldige jaren als voetballer, alleen dat seizoen als trainer bij v.v. Sluiskil verdiende niet de schoonheidsprijs. Ik besloot daarop te stoppen en had niet de ambitie ooit nog iets als trainer te gaan doen, totdat ik dus de vraag kreeg van Terneuzense Boys.”
Dat is inmiddels dus ruim twee jaar geleden en sinds die tijd heeft hij de meiden die hij onder zijn hoede heeft op alle vlakken zien groeien. “Technisch en tactisch hebben ze flinke stappen gemaakt. Ook hebben ze geleerd wat het is om in de senioren te voetballen. Dat is toch wel even anders dan bij de meiden, zeker fysiek en conditioneel. Maar ze zijn enorm leergierig en willen heel graag beter worden. Daarbij komen ze altijd in grote getalen trainen en is er veel minder ‘gezever’ dan bij de mannen als ze bepaalde oefeningen moeten doen.”
Waar hij in eerste instantie een zoon had die ging voetballen, bleek dat hij niet de drive had en het plezier in het spelletje vond. “Hij had er geen zin meer in na anderhalf jaar en is ermee gestopt. En toen verwachtte ik niet, dat mijn dochter zou gaan voetballen en dat zijn het wél zo lang zou volhouden. En als ouder volg je dan toch je kinderen als ze gaan sporten. Zeker als ze dan ook nog gaan voetballen, dan maakt het dat wel extra leuk.”
De dames zijn momenteel actief in de vierde klasse van het damesvoetbal, een niveau dat volgens de trainer als behoorlijk wordt gezien voor zijn groep. “Het is een pittig niveau, zeker ook omdat het merendeel nog betrekkelijk jong is. We draaien dan ook aan de onderkant mee, maar ze boeken nog wekelijks progressie en dat is dan toch mooi op te zien. Het doel is elk seizoen om niet te degraderen uit die klasse. Als we dat elke keer weer weten te ontlopen, de meiden er plezier in houden én ze zichzelf blijven ontwikkelen dan ben ik een tevreden trainer.”
Voor meer artikelen over Terneuzense Boys klik hier
