De derde helft, kleedkamerhumor én het traditionele verslag op zondagavond in de groepsapp, om het weekend mee af te sluiten. Het vierde elftal van Baronie, is veel meer dan een voetbalteam. En onder aanvoering van Richard Rovers, op papier het oudst-spelende lid, blijft dat voorlopig ook nog wel even zo. “We doen alles met een dikke knipoog.”
Waaronder dus het wedstrijdverslag, iedere zondagavond stipt om 21:30 uur in de app. “Die maak ik! Over de wedstrijd, de week en een hoop andere onzin. Het is eigenlijk een vorm van literatuur of poëzie, om het weekend mee af te sluiten.” Sterker nog. “We hebben er zelfs een boek van gemaakt. Van 114 pagina’s.” De groepsapp, beter bekend onder de naam ‘het halftientje’, staat volgens Rovers (53) symbool voor Baronie 4. “Het is een pure vorm van kameraadschap. Dingen met elkaar delen.”
Vliegangst
En dat doen ze bij de club uit Breda, al een behoorlijk lange tijd, vertelt de inwoner van Bavel. “Dit seizoen zijn we het vierde, maar we zijn ook al Baronie 10 geweest. Vijf jaar geleden waren we Baronie 10, daarna 7, vorig jaar 5 en nu dus 4.” Een vriendenteam, waar Rovers al bijna tien jaar lang onderdeel van is. “Het is een stukje sociaal én maatschappelijk.” Maar bovenal, heel leuk om nog lekker te kunnen voetballen. “Ik wilde graag nog doorgaan, dus toen ben ik aangesloten bij het team van mijn broer. Dat was meteen keileuk!”
En dat terwijl Sportpark De Blauwe Kei, in eerste instantie niet zijn thuisbasis was. “Vanaf mijn zesde ben ik begonnen bij JEKA, dat is hier natuurlijk een beetje een doodzonde, en toen ik zestien was, ben ik naar Baronie gegaan.” Dat terwijl hij de mogelijkheid kreeg, om op jonge leeftijd bij NAC Breda te gaan voetballen. “Toen ik daar op de radar stond, veranderde plezier bij mij in druk. Daar had ik geen zin in. Daarom ben ik rond mijn elfde of twaalfde ook bij JEKA gestopt.” Van druk, is nu uiteraard allesbehalve nog sprake. Al is het alleen maar door de gezamenlijke weekendjes weg. “Dat doen we steevast ieder jaar. We zijn een keer met een bus naar Schalke 04 geweest, maar meestal organiseren we de uitjes ergens in Nederland.”
En niet zonder reden, lacht hij. “We hebben onze eigen Dennis Bergkamp, die durft niet te vliegen.” Desondanks, zoeken de teamgenoten elkaar regelmatig op, zo blijkt. “Voor een pubquiz of een avondje NAC.” Want daar, draait het volgens Rovers uiteindelijk allemaal om. “Je hebt een verleden met elkaar, dus de onderlinge voetbalpraat is het leukste. Maar daarnaast, heb je ook een band met de club en de vrijwilligers.”
Fanatisme
Rovers maakte in het verleden, voornamelijk als speler van het derde, dan ook de nodige furore. “Ik stond vaak in de as en was echt iemand waar je niet graag tegen wilde spelen. Wel een goede techniek, maar ook een beetje van dik hout zaagt men planken. Vroeger werd ik vaak Van Bommel genoemd, tegenwoordig meer Pirlo. Ik blijf nu graag uit de duels, haha!” Heel veel aan spelen, komt hij de afgelopen jaren echter niet meer. “Op mijn leeftijd, wordt dat steeds wat lastiger. Daarom fluit ik nu regelmatig onze thuiswedstrijden, en als ik speel, sta ik laatste man.”
Doordeweeks, zorgt Rovers voor de trainingen. “We trainen op dinsdag, als we genoeg man hebben. Dat is vaker niet dan wel.” Desondanks, grepen ze afgelopen seizoen wederom het kampioenschap. “En we haalden de kwartfinale van de beker. Dat laat wel zien welke drive we nog steeds hebben.” Er wordt dan ook niets aan het toeval overgelaten. “Aan het begin van het seizoen, voeren we altijd een soort topoverleg. In dit geval met de nieuwe aanvoerder, de leider, drie sleutelspelers en met mij. Dan maken we afspraken over het wisselbeleid en de speelwijze. Dat is toch een bepaald fanatisme.”
Fanatisme wat Rovers, die ondertussen ook nog trainer is van Bavel JO16, nog altijd in zich heeft. “Mijn twee jongens voetballen ook allebei, maar ik wil graag betrokken blijven bij het team. Als ik me fysiek goed voel en geen last krijg van blessures, teken ik gewoon weer bij. En anders word ik leider of scheidsrechter!”