MIDDELBURG – Hij rolde, zoals het vaak bij verenigingen gebeurt, min of meer geleidelijk in een vrijwilligersfunctie omdat één van de kinderen lid wordt. Dat was bij Maurits Sep 56) niet anders. ‘Mijn zoon ging zeven jaar geleden voetballen bij Jong Ambon en zo ben ik daar uiteindelijk dus ook terecht gekomen. Ik vervul verschillende rollen en die geven me enorm veel plezier en voldoening.’
Zo is Maurits, die al zo’n twintig jaar in Middelburg woont aan de rand van de Molukse wijk, secretaris van de Stichting Jong Ambon en teamleider bij de O14 waarin zijn zoontje actief is. “Ik heb zelf helemaal geen voetbalachtergrond maar vind het geweldig om te kunnen helpen daar waar nodig. En door de jaren heen ben ik het spelletje steeds meer gaan waarderen en begrijpen. Zo sta ik altijd samen met de trainer op het trainingsveld en ondersteun hem zoveel ik kan. Daarnaast onderhoud ik de contacten met de ouders en zorg dat de zaken rondom het elftal goed geregeld zijn. Op die manier probeer ik op een zo positief mogelijke wijze een bijdrage te leveren aan het sport- en spelplezier van iedereen.”
Toen de club verhuisde naar de huidige accommodatie werd er een stichting opgericht, die opereert naast de vereniging en verantwoordelijk is voor alles met betrekking tot de velden en gebouwen van de club. “Ik heb er destijds goed over nagedacht en besloot om de rol van secretaris op me te nemen. Daarbinnen onderhoud ik de contacten met bijvoorbeeld de gemeente en ik regel samen met de voorzitter en penningmeester de lopende zaken. We zorgen er samen met het verenigingsbestuur voor dat de club gezond blijft en alle radertjes draaien. Dat kost de ene keer wat meer tijd dan de andere, maar overall is het prima allemaal te combineren.”
Vrijwilligers zijn volgens Sep, in het dagelijks leven al ruim dertig jaar werkzaam als journalist bij de PZC, meer dan hard nodig. “Het is niet vanzelfsprekend dat mensen een rol als vrijwilliger op zich nemen, maar ik wil graag betrokken zijn bij de club waar mijn zoon actief is. Gelukkig denken heel veel mensen bij Jong Ambon hetzelfde en dat zorgt voor veel verbondenheid. Het is een kleine en heel fijne club. Inmiddels een heel multiculturele vereniging waar allerlei culturen zijn verenigd. Dat is prachtig om te zien hoe dat zich ontwikkeld heeft de afgelopen jaren.”
Vanuit de stichting is ingestoken op verbetering van het imago dat aan Jong Ambon kleefde en mede door verschillende projecten is die omslag al aardig gelukt. “Met elkaar hebben we onder meer ‘de vreedzame club’ opgezet, een parallel met ‘de vreedzame school’ waar men bij De Stroming al aan werkte. Op een positieve manier leren omgaan met tegenslag, probleemgedrag enzovoorts. Leraren kregen daarin training en die hebben we ook aan onze trainers op de club aangeboden. Je ziet dat het effect heeft en dat spelers, ouders en trainers erin meegaan. Op een positieve manier de zaken benaderen werpt zijn vruchten af. Zowel op het veld als langs de lijn en dat is prachtig om te zien dat die aanpakt werkt.”
In totaal staat hij vier dagen per week op of langs het veld en zijn er gedurende het jaar ook nog regelmatig vergaderingen om bij te wonen, contactmomenten met instanties en de gemeente. Maar Sep ervaart het vooral als dankbaar werk. “Mensen bij de club zijn dankbaar dat ik het op me neem en ik ervaar die dankbaarheid van ouders, bestuursleden en spelers als een warme deken. Toch is het plezier dat ik eraan beleef, elke moment dat ik op de club ben en iedereen heerlijk bezig zien op de velden nog altijd het allermooiste.”