Voorschoten’97 zit er warmpjes bij op de ranglijst’, schreef een lokale nieuwswebsite na de 2-4 overwinning bij Nootdorp vlak voor de winterstop. Met een vierde plaats doet de promovendus het verrassend goed in de eerste klasse B.
“Als je promoveert ga je er niet meteen vanuit dat je na de eerste competitiehelft bij de eerste vier staat”, reageert trainer Theo Ducaneaux. “Poortugaal staat ver weg, maar de nummers twee en drie hebben maar een paar punten meer. Staan we aan het einde van de rit op deze plaats dan spelen we zo goed als zeker nacompetitie. Het is geen doel om te promoveren, maar als de mogelijkheid zich voordoet ga je dat natuurlijk niet uit de weg.”
Voorschoten’97 keerde afgelopen zomer na een jaar afwezigheid terug in de eerste klasse. Met Andre Lourens als trainer aan het roer pakten de bewoners van sportpark Adegeest op de slotdag op doelsaldo het kampioenschap. Dat dat gebeurde in een galavoorstelling (9-4) maakte het feest er niet minder om. Ducaneaux was toen al aangesteld als opvolger van Lourens, die na drie seizoenen zou overstappen naar competitiegenoot Honselersdijk. Met het aanstellen van de 56-jarige inwoner uit Westmaas (Hoeksche Waard) koos de fusieclub een man die Voorschoten’97 van haver tot gort kent. Ducaneaux, oud-speler van onder andere Excelsior, SVV, XerxesDZB en Rozenburg, is al sinds 2012 hoofd jeugd opleidingen van de groengelen. “Voor mij is deze dubbelrol perfect. Tot dit seizoen trainde ik ook nog een club, maar dit is een stuk efficiënter qua dag- en werkindeling.”
De geboren Rotterdammer stapte op relatieve late leeftijd als trainer in. “Ik was pas achter in de dertig toen ik bij Excelsior de D-tjes ging trainen. Dat kwam doordat ik heel lang zelf heb doorgevoetbald. Ik kwam bij SV Lombardijen terecht, een vierdeklasser. Het was de bedoeling daar af te bouwen, maar één werd vijf jaar.” De verloren tijd haalde hij echter de afgelopen jaren snel in. Sinds 2011 is hij voor zijn broodwinning volledig afhankelijk van het voetbal. “Dat is een bewuste keuze geweest. Ik werkte bij het uwv en kon daar met een goede regeling weg.” Hij combineerde de functie van hoofd jeugdopleidingen de afgelopen seizoenen met het hoofdtrainerschap van studentenvereniging Merlijn (Tilburg), UNIO (Oudewater), Gilze en MOC’19 (Bergen op Zoom). “Ik heb de afgelopen jaren heel wat van A naar B gereden. Het is nu een stuk rustiger.”
Hij werkte de afgelopen seizoenen hard aan de jeugd (‘We spelen zeker één tot anderhalve competitie hoger dan acht jaar geleden’) en zijn hand is ook duidelijk zichtbaar bij de selectie. Aangezien er op sportpark Adegeest na het belastingdienstechec geen dubbeltje vergoeding aan spelers wordt betaald, zijn de technische beleidsmakers aangewezen op creativiteit. “We hebben een actieve externe scouting. Dat klinkt gek als je niet met vergoedingen werkt, maar met het bieden van perspectief en een goed verhaal kan je ook interessante spelers aan je bieden. Het blijft lastig, na vijf gesprekken krijg je nog altijd drie keer een nee te horen, maar het is wel de weg om je elftal te versterken. Uiteraard kijken we goed naar onze eigen jeugd maar om op dit niveau te acteren is versterking van buitenaf vereist. Zeker omdat we hier enorm last hebben van UVS, Quick Boys en Alphense Boys, die de beste jeugdspelers proberen weg te halen.”
Anderszijds kan Voorschoten’97 een alternatief zijn voor spelers die het bij de grootmachten uit de Bollenstreek net niet redden. “Afgelopen zomer zijn zo een paar spelers naar ons gekomen. Chris Guijt speelde in Quick Boys 2, Koen Hopstaken kwam van Noordwijk 2, Ramon Aronius tikte het eerste aan bij Alphense Boys. Voor hen kunnen we een springplank zijn. Daarnaast mikken we op Voorschotense jongens die elders spelen. Of spelers als Ronnie Verplancke die van Ter Leede vandaan komt. Een dijk van een speler.
Meer informatie over Voorschoten’97? Klik hier.
Klik hier voor een vorig artikel.