Hij heeft een drukke baan als planner bij tankopslagbedrijf Vopak, maar voor VDL maakt Martin Pleijsier altijd tijd. Zelfs in coronatijd is de inwoner van Maasland (50) regelmatig op de club te vinden. Hij slaat geen training of onderlinge wedstrijd over. “Juist nu is het belangrijk om de band met de jongens warm te houden.”
Pleijsier komt uit een echte voetbalfamilie. Zijn vader was bestuurslid bij het Vlaardingse DVO’32 en zijn twee ouderen broers kunnen terugkijken op een mooie carrière in het regionale amateurvoetbal. “Bij ons thuis stond vroeger alles in het teken van voetbal”, zegt Pleijsier. “Mijn zus handbalde, maar die kwam er bekaaid vanaf. Die werd er soms helemaal gek van. Ik was zelf als voetballer geen hoogvlieger. Ik heb bij DVO’32 wel een aantal jaren in de selectie gezeten, maar dat was meer bij het tweede dan bij het eerste. Ik was een nakomertje en mijn vader was er altijd, ook bij mijn broers. En op zondag stond hij bij mijn zus bij het handballen. Dat was best een prestatie om al je kinderen die aandacht te geven. Hij leeft niet meer, maar ben wel nog wel steeds enorm trots op hem.”
VDL kwam in beeld toen Pleijsier met zijn partner in Maasland ging wonen. “Ik kende VDL van de zeven tegen zeven-toernooi waaraan we met DVO altijd meededen. Dat was reuze gezellig. Ik dacht toen al: als we deze kant opgaan, ga ik voetballen bij VDL. Zo gezegd, zo gedaan.” Hij ging voetballen in een lager elftal, maar ontfermde zich al snel over een jeugdelftal. “Mijn neefje ging voetballen. Ik ben van zijn team trainer en leider geworden. Ik ben jaren met hem meegegroeid. Op een gegeven moment ben ik ook andere teams gaan doen. Ook wel eens de B3. Iedereen wil graag het hoogste elftal met de beste spelers trainen, maar het is ook belangrijk dat de lagere teams goed begeleid worden. Als je eenmaal in de club zit, is de stap om te helpen bij andere activiteiten niet zo groot.”
Zo is Pleijsier, die van skiën houdt en uitkijkt naar Formule 1-races, vanaf het begin betrokken bij het Robin van Persietoernooi van VDL. “Ik verzorg één van disciplines. Bij de profeditie de laatste keer was ik verantwoordelijk voor de logistiek en planning. Daarnaast verzorg ik op de dag zelf hand- en spandiensten.” Zijn lijst van vrijwillige werkzaamheden is lang. Hij heeft het niet nodig om ze allemaal op te noemen. “Omdat ik ze vanzelfsprekend vind om te doen. Als echte clubman doe je dat.”
Vorig jaar werd hij gevraagd om Hans Luttikhuis op te volgen als teammanager van het eerste elftal. Een ‘nee’ kwam niet in Pleijsier op. “Het was niet helemaal nieuw voor mij, want ik was al assistent-trainer van Bert de Vette bij het tweede elftal geweest. Ik wist dus al van het reilen en zeilen binnen de selectie. Hans is weliswaar naar de achtergrond verdwenen, maar hij doet nog regelmatig dingetjes. Ook Jan Bekker is er nog. Als teammanager regel ik alles wat te maken heeft buiten het voetbal om. Je staat tussen spelersgroep en staf in. Je biedt een luisterend oor voor spelers en je signaleert wat er speelt. We spelen weliswaar geen competitie, maar probeer er elke training en onderlinge wedstrijd te zijn.”
Klik hier voor meer informatie over VDL
Lees hier meer artikelen over VDL
