Menig voetballer zweert bij het maken van een doelpunt of een mooie aanvallende actie, maar voor Maasdijk-voetballer Stan Groenewegen zit de schoonheid van het spel juist in verdedigen. “Ik geniet van een succesvolle sliding.”
Het is voor Richard Kraijenbosch en Stan Groenewegen even wennen. Jarenlang vormden zij in de verdediging van Maasdijk het centrale duo. Sinds dit seizoen is Kraijenbosch trainer van de zaterdagderdeklasser. “We hebben een heleboel wedstrijden samen centraal gestaan. Buiten het voetbal kunnen we goed met elkaar overweg, maar in het veld werd ik vaak gek van hem en dat vindt hij prachtig om aan te halen”, zegt Groenewegen (26) met een knipoog.
Kraijenbosch is louter positief over zijn centrale verdediger en ex-matje in de achterhoede. “Sterke verdediger, goede onderscheppingen”, vat hij de capaciteiten van Groenewegen samen. “Hij maakt een hoop goed voor andere spelers en blijft gaan. Positieve, slimme jongen.” Groenewegen moet lachen als hij de lofzang van zijn trainer hoort. “Ik was degene die oorlog maakte met de spits, Richard maakte altijd grapjes in het veld en lulde met iedereen. Tot mijn grote ergernis, want ik mocht het vuile werk altijd opknappen, terwijl Richard de vrije man was.” Groenewegen serieus: “Het is wel zo dat sinds hij trainer is, Richard mij meer verantwoordelijkheid geeft. Hij stimuleert mij om de boel te regelen achterin. Dat doe ik ook wel steeds meer. Ik probeer medespelers op de goede plaats te zetten en ook aan te geven wanneer we druk moeten zetten.”
Groenewegen behoort dan ook inmiddels tot de geroutineerde deel van de spelersgroep van Maasdijk. Met zijn 26 jaar is hij één van de oudere spelers. “We hebben een extreem jonge groep. De meeste jongens zijn rond de 20, 21 jaar. Richard verwacht van de ouderen dat ze in het veld de leiding nemen. Dit is inmiddels mijn achtste seizoen in Maasdijk 1.” De in Naaldwijk opgegroeide Groenewegen maakte jarenlang deel van de jeugdopleiding bij Westlandia. “Ik was zeker niet de beste speler van mijn lichting, maar ik zat altijd wel in de selectie van mijn leeftijdscategorie”, zegt de inkoper bij een groenhandel. “In mijn C-tijd kwam ik er echter achter dat dat fanatieke niet iets voor mij was. Twee uur voor aftrap verzamelen, een teambespreking van een half uur, van mij hoefde dat niet zo. Ik vond en vind voetbal leuk, maar familie en vrienden komen bij mij op de eerste plaats.”
“Toen ik als B-junior van Westlandia naar Maasdijk overstapte ging ik zes klassen lager spelen, van de tweede divisie naar de vierde klasse. Ik heb er nooit een probleem mee gehad.” Niet dat Groenewegen geen ambities heeft. “Oh zeker wel, anders was ik niet in het eerste van Maasdijk terechtgekomen. Er spelen bij Maasdijk veel spelers die elders op een hoog niveau hun opleiding hebben genoten. Bij Maasdijk vinden ze de ideale mix tussen spelen op een redelijk niveau en gezelligheid.” En waar aanvallers genieten van scoren en het geven van een beslissende voorzet schept Groenewegen er genoegen in om zijn directe tegenstander uit te schakelen.
“Ik vind die persoonlijke duels heerlijk. Sommige voetballers vinden het niks, ik geniet ervan. Ik maak altijd mijn eigen privé-oorlogje met de spits. Een succesvolle verdedigende actie geeft mij dezelfde voldoening als een spits die scoort. Een perfect uitgevoerde sliding… joh, dan juich ik van binnen.” Met Maasdijk dreigt Groenewegen, die herstellende is van een blessure, het lopende seizoen in de grijze anonimiteit van de middenmoot van de derde klasse verzeild te raken. “We hebben de kwaliteiten om bij de eerste drie te eindigen”, zegt hij vol overtuiging. “De eerlijkheid gebiedt ook te zeggen dat we nog ver verwijderd zijn van de tweede klasse. Als we tweedeklasser willen worden, zal het allemaal minder vrijblijvend moeten.”