Kind van de club en de cirkel is rond. Het zijn termen die je prima los kunt laten op het huwelijk tussen Eric Koenraads en derdeklasser RKSV Groen Wit. De 52-jarige Bredanaar begon op zijn zesde met voetballen bij de vereniging waar hij later successen zou vieren als trainer, nu is hij terug, niet op het veld maar als voorzitter.

En, moet hij toegeven, het zat er een keertje aan te komen. “Ondertussen hebben ze al zo vaak gevraagd of ik hier voorzitter wilde worden. En in mijn hoofd heeft altijd wel gezeten dat ik het een keer wilde doen, het blijft mijn clubje.” Dat laatste is een understatement. “Dertien jaar lang in het eerste, allerlei functies bij de jeugd en twee periodes als hoofdtrainer. In totaal ook dertien seizoenen.” Van die functie neemt Koenraads na 22 jaar en periodes bij Hoeven, VVR en Groen Wit, voorlopig afscheid. “Sinds vorig jaar heb ik een nieuwe baan, dat kost veel tijd. Dat moest ik even loslaten, voor minimaal één seizoen.”

Familiegevoel

Want helemaal afscheid nemen kan hij ook weer niet. “Je wilt dat gras blijven ruiken, dus het speelt wel altijd in mijn achterhoofd.” Toch is Koenraads, die sinds november vorig jaar met de scepter zwaait, allesbehalve nieuw in dit wereldje. “Ik zat hier al een aantal jaar in het hoofdbestuur en de club had al bijna twee jaar geen voorzitter, sindsdien werkte ik eigenlijk al als ‘interim’.” In al die jaren heeft hij Groen Wit behoorlijk zien veranderen, zou je zeggen. “Het complex voelt nog altijd net als toen. Je merkt wel dat het nu een stuk lastiger is om vrijwilligers te krijgen, maar ook dat we enorm gegroeid zijn. Kijk alleen al naar het aantal jeugdteams.” Daar wringt meteen de schoen, letterlijk, vertelt Koenraads. “We hebben simpelweg te weinig ruimte. Er moet iets gebeuren, hopelijk geeft een kunstgrasveld wat dat betreft meer lucht. Inmiddels zijn we de derde grootste club van Breda, het gaat gewoon goed.” Maar hoe groot ook, de warmte blijft. “Het is een multiculturele vereniging, maar wel heel dorps. Een familiegevoel, dat past bij me.” En dus is de nieuwe voorzitter met alle liefde vier avonden in de week op de club te vinden, want er is genoeg te doen. Hij somt de drie belangrijkste dingen even op. “We moeten de jeugdafdeling op de rit krijgen, met een duidelijke structuur. Daarnaast willen we graag meer vrijwilligers, dat geeft een stukje rust. En tot slot moeten we de accommodatie aan gaan pakken.”

Rode draad

Dat laatste klinkt als lange termijn, maar dat is het niet. “Daar zijn we al een tijdje mee bezig, maar daar willen we nu echt vaart achter zetten. Er zijn nu ook gewoon te weinig kleedkamers.” Dat gaat niet vanzelf, maar Koenraads krijgt er ook veel voor terug, merkt hij. “De complimenten, positieve berichten, daar krijg je ook weer energie van. Laatst zaten we met alle categorieën van de jeugdafdeling om tafel, dat wordt gewaardeerd, dan voelen ze zich gehoord. Daar gaat het om.” En dus moet er vooral heel goed gecommuniceerd worden, ook het volgende plan is stiekem alweer in potlood opgeschreven. “Misschien moeten we het jeugdbestuur en het algemene bestuur wel samenvoegen? Daar denken we nu over na.” Al is dat nog lang niet alles, want voor Koenraads is goed niet goed genoeg. “Er moet een beleidsplan voor de jeugd komen, zodat er een rode draad is voor het opleiden van spelers voor het eerste elftal. Dat moet aan het einde van het seizoen klaar zijn, maar niet meer dan vier pagina’s hoor.” Ook moeten trainers de mogelijkheid krijgen een opleiding te volgen. “We hebben hier en daar al geïnventariseerd en kwamen tot zestien aanmeldingen, dus hopelijk komt de KNVB die cursus hier geven.” Met een samenwerking voor onbeperkte tijd maakt Koenraads zich alvast op voor de toekomst. “Blijven zoals we nu zijn, met een stabiel ledenaantal en een nieuwe accommodatie. Dat is een must.” Koenraads staat in ieder geval vol vertrouwen te trappelen. “Ik zit hier helemaal op mijn plek, dan ga ik er ook volle vak in!”

Klik op Groen Wit voor het laatste artikel van de club.