In deze rubriek gaan wij opzoek naar de toppers van de laagste regionen. De elftallen die het voetbal zo mooi maken. Niet vanwege de kwaliteiten in het veld, maar vooral de kwaliteiten buiten het voetbal. Vandaag spraken we met Marc de Vries, speler van Alblasserdam 3.

Marc de Vries voetbalt sinds zijn vijfde voor de club uit Alblasserdam. “Ik heb bij mijn club alle selectie elftallen in de jeugd doorlopen. Toen kwam het punt stage, ik ben toen met mijn vrienden in het derde gaan voetballen en zo doen we dat nog steeds met elkaar.”

”Op een gemiddelde training bestaat de groep uit acht man en met uitschieters tien. Tijdens onze wedstrijddagen redden we het vaak wel, het komt bijna niet voor dat we moeten lenen van andere teams. We hebben veel jongens die aardig hoog hebben gevoetbald, dus dat scheelt. De vijfde klasse waar wij eerst in uitkwamen, was dan ook eigenlijk te laag voor ons. In de vierde klasse draaien we mee in de middenmoot. Het gaat vaak wel gelijk op, tenzij we de avond ervoor hebben gedronken, dan worden we helemaal zoek getikt.”

De sfeer binnen het elftal is volgens Marc heel divers, in positieve zin. ‘We gaan altijd goed met elkaar om. Zo zijn we twee keer aanwezig geweest bij de Costa Brava Cup in Spanje en gaan we elkaar jaar naar Centerparks met elkaar. Vaak krijgen we een tikkie, met de vraag: Wie gaat er mee? Als je het betaald weten we dat je erbij bent en anders niet, we gaan en we zien het wel denken we altijd. Iedereen kent elkaar ook al sinds zijn zesde, wat de band alleen maar sterker maakt.”

“Voor de wedstrijd is het redelijk serieus, maar na de wedstrijd wordt er een biertje gedronken en gaat er een muziekje aan. De rest van de avond volgt vanzelf. Een groepje of vier á vijf blijft tot de kantine sluit. Sommige gaan een hapje eten na de wedstrijd met hun vriendin en komen bijvoorbeeld later terug. Wij eten dan op de club en gaan na de sluiting verder in de kroeg. Dit zegt wel iets, over hoe gezellig het is” grapte de Vries.

Bij het team geldt er een gouden regel en dat is, wie er een panna krijgt, die trakteert op een kan met bier. “Op de trainingen is het meer gericht op het geven van panna’s dan op het voetballen zelf. Als je een panna krijgt, ligt de training voor vijf minuten stil, omdat niemand meer bijkomt van het lachen. Je staat dan te schande en moet ook nog een pils betalen” lachte Marc.”

De leukste herinnering aan zijn team vindt hij het kampioenschap van twee jaar geleden. “We promoveerde met elkaar van de vijfde naar de vierde klasse. Het feesten, de schaal en het lachen met elkaar en met de gedachte van: het is eindelijk een keer gelukt. De Costa Brava Cup, komt ook aardig in de buurt. Het was vooral een ochtendje voetballen en daarna zuipen. Het is mooi om daar met z’n alle te zijn en ook met andere teams, die allemaal uit Nederland kwamen. Het was een groot zuipfeest.”

Gekeken naar de competitie staat de ploeg zesde van de twaalf, maar daar kijkt hij met een dubbelgevoel naar. “Persoonlijk wil ik altijd het hoogste haalbare behalen en dat is kampioen worden. Helaas zit dat er niet helemaal bij ons in, alleen als we het echt zouden willen. Iedereen zit ook met verplichtingen als school en werk, dus een plek in de middenmoot zou moeten lukken.”

Wilt u nou ook met uw team in de schijnwerpers staan bij het VoetbalJournaal stuur dan een mail naar voetbaljournaalnl@gmail.com

Wilt u Alblasserdam 3 op de voet volgen, dan kan dan hier. U vindt hier tevens ook meer informatie over het team.
Of lees hier het vorige artikel uit de rubriek met de leider van het elftal, Jan Verkerk.